Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ
Είναι ωραίο να την ακούς να μιλάει. Ήρεμη και γαλήνια. Δεν αλλάζει έκφραση καθώς η κουβέντα έχει διακυμάνσεις, ακόμα και έντονες. Είναι μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, αλλά και μια ηθοποιός με ένα χαρισματικό ταλέντο... Ποια είναι η άποψή όμως της Ελένης Γερασιμίδου για το τηλεοπτικό και θεατρικό γίγνεσθαι, την Ευγενία Μανωλίδου, τη Ρούλα Κορομηλά και τα ριάλιτι; Τι λέει για την οικογένειά της και την αείμνηστη αδερφή της, Νατάσα;
Φέτος σας βλέπουμε στο Θέατρο «Πειραιώς 131», στο «Ράους», των Ρέππα - Παπαθανασίου.
«Είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία. Εξαιρετική όπως όλα τα έργα τους. Είναι οι νέοι, υποτιμημένοι από μερίδα του τύπου και της "καλλιτεχνίας", συγγραφείς Ψαθάδες και Σακελλάριοι. Είναι χαρά μου που παίζω σε έργο τους και μάλιστα πολιτική κωμωδία, γιατί θίγει πολλά πράγματα χωρίς σηκωμένες γροθιές. Υπάρχουν "κάτω" από το κείμενο. Όταν καταδεικνύεις κάποια πράγματα, τα καταγγέλλεις συγχρόνως. Αυτό είναι το "Ράους"».
Σε ποιες περιπτώσεις σηκώνετε τη γροθιά σας;
«Όχι για να χτυπήσω κάποιον. Τη σηκώνω όταν είμαι σε μια διαδήλωση. Κατεβαίνω σε διαδηλώσεις. Το έχω κάνει πολλές φορές. Τον τελευταίο χρόνο μόνο δεν κατέβηκα, γιατί είχα πρόβλημα με το γόνατό μου από ένα περσινό ατύχημα. Τώρα που έστρωσε θα ξαναβγώ στο δρόμο. Τη γροθιά τη σηκώνεις με διάφορους τρόπους».
«Συμφέρει» να λέτε τα πράγματα με το όνομά τους;
«Βέβαια. Να προσπαθούμε για τα δικά μας συμφέροντα. Πες πες... κάτι θα γίνει».
Τηλεοπτικά πώς βλέπετε τα πράγματα;
«Χάλια, αλλά κανένα χάλι δεν μένει. Ο κόσμος έχει βαρεθεί να βλέπει το περιβόητο "Big Brother". Tην προηγούμενη φορά που είχε παιχτεί έκανε τηλεθέαση, φέτος δεν κάνει, είναι σκέτη πλήξη. Πάντα ήταν ένα τίποτα για μένα, αλλά τώρα έγινε και για τον υπόλοιπο κόσμο. Τα πλάσματα που συμμετέχουν είναι θλιβερά. Δεν αφορά πια κανέναν».
Τα ριάλιτι μαγειρικής τα βλέπετε με «καλύτερο μάτι»;
«Δεν με ενδιαφέρουν οι τηλεθεάσεις που κάνουν, αν κάνουν. Είναι ένα κόλπο της τηλεόρασης. Έχει πέσει πείνα, γιατί υπάρχει κόσμος που πεινάει. Σε αυτούς λοιπόν δείχνουν φαγητά που δεν έχουν να αγοράσουν. Τι gourmet! Φαγητά χωρίς καθαρές γεύσεις. Τίποτα! Τι γίνεται με την περιβόητη μεσογειακή κουζίνα που διαφημίζεται στο εξωτερικό; Εδώ προσπαθούν να την εξαφανίσουν. Χιλιάδες τυριά που μαθαίνει πως τα λένε η καθεμία που δεν ξέρω από ποιο χωριό ήρθε. Εγώ κουβαλάω από το χωριό μου τις γεύσεις του. Καθαρά πράγματα, να ξέρει ο άλλος τι τρώει: φασολάδα, αρνάκι, κατσικάκι... Δεν ξέρω τι θα πει gourmet».
Η Eυγενία Μανωλίδου σας αρέσει;
«Ε τώρα... μην την κάνουμε και φίρμα. Αρκετά την έχουμε κάνει τη γυναίκα αυτού του οπισθοδρομικού πολιτικού. Του μεσαιωνικού πολιτικού, που βγάζει κραυγές και κάνει πως ξέρει ελληνικά. Εντάξει, και τι έγινε που ξέρει ελληνικά; Κι άλλοι ξέρουν. Και είναι πιο προοδευτικοί!».
Αν την είχατε απέναντί σας, θα λέγατε τα ίδια;
«Μια χαρά θα της τα έλεγα. "Κορίτσι μου, είσαι ρετρό", θα της έλεγα. "Αν έχεις κάνει τις σπουδές που λες, ακόμα χειρότερα". Λέει ότι έχει κάνει σπουδές... Ένας μορφωμένος άνθρωπος πάει μπροστά και το φύλο του και τον εαυτό του. Όλο αυτό το πρότυπο - φωτογραφίες σε ένα σπίτι, με τα σερβίτσια, από εξόδους, με κολλητά φουστάνια... Είναι ανάγκη για διευθύντρια ορχήστρας να φοράει το ξέκωλο το φόρεμα και να χορεύει και να αναποδογυρίζεται; Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη γύμνια. Το βλέπεις σε μια ωραία χορεύτρια που είναι η δουλειά της. Να δω τη Γιγέμ ολόγυμνη, χάρμα οφθαλμών. Μεγάλη χορεύτρια. Θα χορεύει τώρα η Μανωλίδου και θα βλέπω εγώ; Δεν το θεωρεί αυτό χυδαίο και θεωρεί χυδαία κάποια πράγματα που ήταν σε μια εκπομπή και σοκαριζόταν; Δεν σοκάρεται από τον ίδιο της τον εαυτό; Από το πρότυπο γυναίκας που προβάλλει;».
Ποια θεωρείτε καλή παρουσιάστρια; Ξεχωρίζετε κάποια;
«Δεν ασχολούμαι με αυτά τα πράγματα. Κάποιες έχουν την ικανότητα να έχουν τηλεθέαση. Άλλες είναι συμπαθητικές, άλλες όχι. Δεν είναι κάποιο έργο φοβερό για να με απασχολήσει. Μου άρεσε παλιά η Κορομηλά».
Γιατί όχι τώρα;
«Τώρα που τη βλέπω;».
Παρουσιάζει το «Βig Brother», το ριάλιτι.
«Α, δεν το βλέπω, οπότε δεν ξέρω. Εγώ είχα μείνει στο "Greek Idol". Αυτό τύχαινε να είμαι σπίτι και το έβλεπα. Δεν ήξερα ότι παρουσιάζει το "Βig Brother". Εντάξει, τι να γίνει; Αλλάζουν τα πράγματα. Η κοπέλα αυτή τη δουλειά κάνει. Τι να κάνει; Εγώ τη συμπαθώ, αν και τώρα δεν την παρακολουθώ. Θυμάμαι τα παλιά, τα πρωινά της, το χιούμορ της, την ευγένειά της. Δεν λέω ότι ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά... αυτό ήταν - το πρωινό, το μεσημέρι, το απόγευμα. Έφτιαξε και τις καριέρες κάποιων».
Βρίσκεστε στις επάλξεις 38 χρόνια. Τα πράγματα ήρθαν όπως τα είχατε φανταστεί;
«Δεν είχα φανταστεί τίποτα. Να παίζω ήθελα και όχι να γίνω γνωστή. Είναι ευχάριστο να είσαι γνωστός, γιατί σου δείχνει ο κόσμος την αγάπη του και βρίσκεις πιο εύκολα δουλειά. Πέρασα μεγάλες δυσκολίες, πείνα, στερήσεις... Είμαι τυχερή όμως που κατάφερα να ζω από μια δουλειά που είναι το κέφι μου. Από ένα φτωχό παιδί που ήμουν κατάφερα, όχι να ζήσω πλούσια, γιατί στα 40 μου άρχισα να ζω από αυτή τη δουλειά, από δικές μου επιλογές. Έχω ένα όμορφο σπίτι και ζω αξιοπρεπώς. Δεν θα μπορούσα ποτέ να δουλέψω σε τράπεζα».
Έχετε αναιρέσει απόψεις σας με την πάροδο του χρόνου;
«Ναι, το έχω κάνει, γιατί έχω ωριμάσει. Όταν είσαι νεοφώτιστος, κρίνεις χωρίς δυνατότητα κριτικής. Μπορεί καμιά φορά να μιλήσεις απαξιωτικά για σπουδαίους ανθρώπους».
Το έχετε κάνει;
«Όχι δημόσια. Ποιος θα ρωτούσε μια σταλιά παιδί; Λέγαμε: "Έχει ταλέντο, αλλά...". Σήμερα το κάνουν κάποια νέα παιδιά και κάποιοι δήθεν. Μπορεί να πουν ότι "καλή είναι η Γερασιμίδου, αλλά παίζει σε κωμωδίες". Μου έχουν πει ότι είμαι πολύ κωμική. Λες και είναι κακό. Η πλάκα είναι ότι έχω πάρει βραβείο από δραματικό ρόλο. Έχω πάει ακόμα και σε κακές επιθεωρήσεις για να προλάβω να δω τον Λειβαδίτη, την Ντορ, τον Στολίγκα. Υπάρχει στους νέους του χώρου μια αμφισβήτηση. Είναι χαρακτηριστικό της νέας γενιάς των ηθοποιών η λίγη... ξιπασιά. Εμένα μου έφυγε γρήγορα».
Έχετε καλλιτεχνική οικογένεια. Σύζυγος, κόρη, αδερφός, ανίψια... Δεν ξεχνάμε και την αείμνηστη Νατάσα Γερασιμίδου.
«Ναι. Νομίζω ότι τα παιδιά των ηθοποιών δικαιούνται να γίνονται ηθοποιοί. Δεν κουβαλάνε μόνο την καλλιτεχνική υπόσταση, αλλά και όλα τα άλλα καλά, το ήθος, την εργατικότητα. Παντρεύτηκα έναν ηθοποιό, οπότε το κορίτσι μας μέσα από αυτό το περιβάλλον τι θα γινόταν; Η ανιψιά μου, η κόρη της Νατάσας, έγινε μουσικός».
Πώς ήταν και πώς είναι η ζωή μετά τη Νατάσα, αρκετά χρόνια αργότερα;
«Η ζωή συνεχίζεται και δεν μπορεί να μη συνεχιστεί. Υπάρχουν τα παιδιά της. Τώρα έχουμε και την εγγονή της από τον ανιψιό μου, το γιο της, την οποία έχω φόντο στο κινητό μου. Πρώτη φορά βάζω άνθρωπο σε φωτογραφία στο κινητό μου. Θα πάρει και το όνομά της».
Πότε άρχισε να μετριάζεται ο πόνος;
«Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Υπάρχουν στιγμές που λαχταράω ακόμα και τη σωματική παρουσία. Αυτά ο καθένας τα διαχειρίζεται μόνος του».
Ποιος σας έδωσε κουράγιο στις δύσκολες στιγμές;
«Το είχαμε πάρει από εκείνη, μας έδωσε πολύ κουράγιο τα 11,5 χρόνια που έζησε μετά την αρρώστια της. Η μητέρα μου, τα παιδιά, ο ένας στον άλλο. Ο άντρας μου είναι ο άνθρωπός μου. Η κόρη μου είναι το λουλούδι μου, η ομορφιά μου, αλλά έτσι έχω και τη Χριστίνα μου, την ανιψιά μου και τον αδερφό της, όπως και τα παιδιά του αδερφού μου. Έχω "γίνει" γιαγιά από την κόρη του αδερφού μου. Από την κόρη μου δεν έχω γίνει».
Θέλετε να αποκτήσετε εγγονάκι;
«Πως δεν θέλω! Άκου εκεί... Με σύζυγο ή χωρίς. Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα».
Δεν σας απασχολεί να παντρευτεί; Οι ευθύνες θα είναι πολλές...
«Καθόλου δεν με ενοχλεί. Καλό είναι βέβαια να έχει ένα σύζυγο, αλλά...».
Έχετε μεγάλη αγάπη στα παιδιά. Γιατί δεν αποφασίσατε να κάνετε και δεύτερο παιδί;
«Ήμασταν πάρα πολύ φτωχοί, χωρίς βοήθεια. Παλεύαμε τότε και δεν είχαμε τέτοιες δυνατότητες. Όταν αρχίσαμε να έχουμε λεφτά, είχαμε μεγαλώσει, ήμουν 40 χρόνων».
Πού συναντιέται όλη η οικογένεια κάθε Δευτέρα;
«Στον "Κόμη"... Μπαμπάς, κόρη, εγώ, η Χριστίνα μας. Μουσικοθεατρική παράσταση. Τα κείμενα είναι δικά μου και του Κώστα Παναγιωτόπουλου, του Bar-Bar».
Η Μανωλίδου είναι περιζήτητη. Τα κανάλια τη ζητούν για συνεργασία.
«Κακώς. Αυτό είναι το παιχνίδι της εξουσίας, να διαφθείρει τις συνειδήσεις. Να ξεγελιούνται οι άνθρωποι με βλακείες, να μη σκέφτονται τη φτώχεια τους, την ανημπόρια τους, να βλέπουν μια γυναίκα και να λένε: "Ω... τι ωραία, τι ωραία!". Γιατί είναι ωραία; Ξέρω πολύ ωραιότερες γυναίκες. Εμένα μου κάνει μογγολικό το στυλάκι αυτό, με το μάτι το "έτσι"».
Η απώλεια της αδερφής σας ήταν η μεγαλύτερη πληγή στη ζωή σας;
«Μία από τις μεγαλύτερες, όπως και ο θάνατος της μητέρας μου, πριν από 3 χρόνια. Όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο που αρχίζει από τα 39 να πάσχει από καρκίνο και στα 50 "φεύγει", όλα αυτά τα χρόνια ήταν για μας μαθήματα ζωής. Δεν ξέρω πώς κατάφερε η Νατάσα να μας δυναμώσει πολύ και να έχουμε κάποια άλλη θεώρηση για το θέμα. Δεν θα καταλάβαινα αυτό που λένε: "Να ζείτε να τον θυμάστε", αν δεν το είχα ζήσει. Όσο θυμάμαι αυτούς τους ανθρώπους, είναι σαν να βρίσκονται μαζί μου».
Γνωρίζω ότι έχετε κρατήσει ρούχα της και τα φοράτε ακόμα.
«Ναι, είναι αλήθεια. Έχω δικά της ρούχα και τα φοράω πολύ συχνά».
Γιατί το κάνετε αυτό;
«Πάντα αλλάζαμε ρούχα μεταξύ μας. Εγώ το συνεχίζω, μου αρέσει. Την αισθάνομαι μαζί μου».
