Η γνωστή ηθοποιός πέρασε μία σοβαρή περιπέτεια υγείας, όταν σε μία καθιερωμένη μαστογραφία, οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του στήθους. Η Τσιλύρα με τη στήριξη του γιου της, αλλά και του Σπύρου αντιμετώπισε με γενναιότητα και νίκησε την αρρώστια μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αθόρυβα και διακριτικά, όπως άλλωστε είναι και η ίδια.
Σήμερα είναι καλά, επέστρεψε στο θέατρο που τόσο αγαπά και μιλά για πρώτη φορά για την περιπέτεια της, στέλνοντας το δικό της μήνυμα αισιοδοξίας και νίκης στις γυναίκες που βρίσκονται σε παρόμοια θέση.
«Όταν έμαθα ότι είχα καρκίνο πήρα τις μαστογραφίες στα χέρια μου, πήγα σε μία γωνιά του νοσοκομείου και άρχισα να κλαίω. Χάθηκα. Δεν ήξερα που βρισκόμουν τι θα κάνω, τι με περίμενε. Ήταν πολύ βαρύ στο μυαλό μου να μου λένε: «Έχεις καρκίνο. Αύριο πρέπει να κάνεις μία χειρουργική βιοψία για να δούμε αν έχει επεκταθεί»...» αποκαλύπτει στο περιοδικό «ΕΓΩ».
Ωστόσο, τη στιγμή που έκλαιγε, κάθισε δίπλα της μία όμορφη γυναίκα, που είχε περάσει ακριβώς τα ίδια και τα λόγια της έδωσαν απίστευτη δύναμη στην ηθοποιό. «Θα το παλέψω και θα το αντιμετωπίσω» είπε στον εαυτό της. Κι έτσι έγινε. «Την περίοδο των χημειοθεραπειών και των ακτινοβολιών είχα δίπλα μου έναν πολύ καλό ογκολόγο. Μιλούσαμε! Τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μιλάω ανοιχτά γι' αυτό το θέμα, γιατί έστω και μία γυναίκα να μ' ακούσει και να με δει ότι δουλεύω, συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά, το έχω ξεπεράσει και είμαι πολύ καλύτερα, ίσως τη βοηθήσω» δηλώνει και τονίζει ότι μετά την περιπέτεια της, άλλαξε και η φιλοσοφία της.
«Πολλές φορές η αρρώστια μπορεί να είναι ευλογία. Σου δίνει τέτοιο χαστούκι που εκτιμάς τα πράγματα διαφορετικά» Η Τσιλύρα μίλησε για την περίοδο των χημειοθεραπειών και πώς αντιμετώπισε τη στιγμή που άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά της. «Όταν μπήκα στη διαδικασία των χημειοθεραπειών και έχανα τα μαλλιά μου, με επηρέασε πάρα πολύ. Πήγα και τα ξύρισα κατευθείαν για να μην δω να πέφτουν όλα. Μετά είπα: «Αυτό είναι το τελευταίο γεγονός για το οποίο θα κλάψω». Θα κάνω πολύ πλάκα και χιούμορ και θα παλέψω. Έκανα όλα τα πράγματα κανονικά. Πίεζα τον εαυτό μου να μην με πάρει από κάτω. Αυτό μου έδινε πολλή δύναμη. Αισθανόμουν γεμάτη μέσα μου. Είπα θα το αντιμετωπίσω και τέλος. Δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να πει: «τι περνάω;».
Τόσο ο Σπύρος, όσο και ο γιος της τής συμπαραστάθηκαν πάρα πολύ, ενώ ο σύζυγός της στην αρχή έπαθε σοκ. «Έπαθε τεράστιο σοκ και μου συμπαραστάθηκε πάρα πολύ. Μου έδινε πάρα πολύ κουράγιο με τον τρόπο που το αντιμετώπιζε. Μου έλεγε : «Είσαι δυνατή. Ξέρω ότι μπορείς να το περάσεις. Θα πας παρακάτω»!
