Πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι του συμβαίνει μου απάντησε: «Κάνανε την τηλεόραση ένα απέραντο σκουπιδαριό. Και είναι όλοι συνυπεύθυνοι: παρουσιαστές και συνεντευξιαζόμενοι, που αλληλοκατηγορούνται, αλληλοϋβρίζονται και γελοιοποιούνται, πετώντας τα σκουπίδια τους κατευθείαν στο συνυπεύθυνο κοινό, που αντί να κλείσει τους δέκτες σε αυτές τις εκπομπές, χάσκει αυτοκοιμιζόμενο σαν τους πολίτες της αρχαίας ευδαιμονούσας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και όλοι μαζί καταβυθίζονται σε ένα πηγάδι ρύπων χωρίς πάτο».
Κι εσύ πώς αντιδράς, Σπύρο Μπιμπίλα;
«Εγώ θέλω να είμαι έξω από αυτό το πηγάδι. Γι αυτό και απέχω εδώ και καιρό από αυτές τις εκπομπές. Και απορώ πώς δέχονται επώνυμοι άνθρωποι να δίνουν συνεντεύξεις, όπου ο καλών προσπαθεί να σπάσει πλάκα μαζί τους. Και όσο για το μέγα κριτή όλων, τον Λάκη Λαζόπουλο, τι να πω; Καλά τα σούρνει στην πολιτική εξουσία, αλλά όταν ανακυκλώνει το σκουπιδαριό των εκπομπών και κριτικάροντάς τα τα εγκαθιδρύει με τις ακροαματικότητές τους στη ζωή μας, άραγε τα αφανίζει ή τα διαφημίζει;
Τόσο, που την άλλη μέρα οι ξεφωνημένοι σταρ ζητάνε τα διπλά και τα τριπλά για να εμφανιστούν σε κάποια εκπομπή, επειδή τους δυσφήμισε ο Λάκης; Πού λοιπόν να πάω να μιλήσω για τον Τσέχoφ και τον Θείο Βάνια, που παίζω στο Ανοιχτό Θέατρο, όταν πλάι μου μπορεί να είναι η Βέντη, η Ρούλα Βροχοπούλου, ο Γαλάτης, ο Χατζηστεφάνου, ο Μίστερ εθνικά μπούτια και όλο το κακό συναπάντημα της Trash ΤV;».
Ποιες αρχές σου δεν παραβιάζεις ποτέ;
«Είμαι ένα φιλελεύθερο άτομο, που σέβεται κάθε διαφορετικότητα των άλλων. Είμαι αντίθετος με κάθε είδους ρατσισμό και φασισμό. Μάχομαι για τα δικαιώματα του κλάδου μας, που περνάει μεγάλη κρίση με την υπερπροσφορά εργασίας.
Καλός φίλος
Αν γινόταν δημοψήφισμα, είναι βέβαιο ότι ο Σπύρος Μπιμπίλας θα έπαιρνε τον τίτλο του πιο αξιαγάπητου σταρ του θεάτρου και της τηλεόρασης. Γιατί τα δίνει όλα για όλους και εξυπηρετεί ακούραστα και ακατάπαυστα χιλιάδες ηθοποιούς, φίλους του, αλλά και άγνωστους θαυμαστές του, για οποιοδήποτε θέμα. Έχοντας πτυχίο Νομικής από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, παράλληλα με το πτυχίο του από τη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου, αγωνίζεται για όλους τους ηθοποιούς, αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του για τα προβλήματά τους, αφού ήταν μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του «Διόνυσου», αλλά και αντιπρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοηθείας ΣΕΗ, ενώ παράλληλα εργάζεται ακόμα και 20 ώρες την ημέρα στην τηλεόραση, στο θέατρο, στις μεταγλωττίσεις, στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, στα συνδικαλιστικά προβλήματα. Μέχρι και τις φορολογικές δηλώσεις των φίλων του χρόνια τώρα τις έκανε ο ίδιος, δωρεάν βέβαια.
Σε αυτόν καταφεύγουν όλοι για όλα τους τα προβλήματα. Ακόμα και όταν δεν βρίσκουν ταξί ή ψάχνουν για δανεικά. Έχει δανείσει τους πάντες. Γιατί πίστευε ότι έπρεπε να συμπεριλάβει στις αρχές του και στα ιδανικά μέχρι και τα δανεικά.
Τώρα, Σπύρο, σε ποιους λες πάντα «όχι»;
«Σε όλους όσοι επιμένουν να μου ζητάνε δανεικά. Με βρήκαν πολλές συμφορές από τα δανεικά και αγύριστα, γιατί η καλοσύνη τελικά θεωρείται βλακεία από τους ευεργετημένους. Τέρμα. Δεν αντέχω να κάνω πια τη μητέρα Τερέζα. Σκέψου ότι φίλοι και γνωστοί μού χρωστάνε τόσα όσο αξίζει ένα τριάρι διαμέρισμα».
Και σε ποιους δεν μπορείς ποτέ να πεις «όχι»;
«Στους μεγάλους έρωτες. Είχα την τύχη στη ζωή μου να ζήσω έντονες σχέσεις για τις οποίες ποτέ δεν μετανιώνω, άσχετα αν δεν είχαν αίσια κατάληξη».
Λατρεύει τη δουλειά του
Όσοι γνώριζαν τον Μπιμπίλα πριν από μένα, όταν ακόμα ήταν μικρό παιδί, πίστευαν ότι ποτέ δεν θα γινόταν ηθοποιός, αλλά επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης του γραφείου κηδειών που διατηρούσε η προγιαγιά του, η Βασιλική Μαυρογιαννοπούλου, σε ιστορικό κτίριο στον Πειραιά. Ο ίδιος δεν το παραδέχεται, αλλά ούτε το διαψεύδει: «Ήταν πολύ πιθανό πραγματικά να ήμουν εγώ ο συνεχιστής του γραφείου της προγιαγιάς μου, αφού είχα εξοικειωθεί από μικρός με τα φέρετρα, μέχρι που έπαιζα σ' αυτά κρυφτό με τα άλλα παιδιά της οικογένειας. Έλα όμως που από το νηπιαγωγείο είχα διαλέξει άλλο δρόμο; Το θέατρο! Μεγάλωσα σε μια αστική οικογένεια του Πειραιά, αλλά επειδή έχασα από νωρίς τον πατέρα μου, λάτρεψα τη μάνα μου, που πάλεψε για να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά: τον αδερφό μου, εμένα και την αδερφή μου. Δεν είχαν καμία σχέση με το θέατρο. Εγώ ήμουν άλλου παπά Ευαγγέλιο, αλλά εκείνοι με στήριξαν στις επιλογές μου. Από μικρό παιδί, λοιπόν, λάτρευα την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ήταν η νεράιδα μου. Κοιμόμουν με τη φωτογραφία της στο μαξιλάρι μου. Και δεν ήμουν ούτε 4 ετών που δήλωσα: Πιο πολύ από τη μαμά μου και τον μπαμπά μου αγαπάω την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η λατρεία μου γι αυτήν και τον κινηματογράφο, όπου ήθελα να βουτήξω στην οθόνη, με έκαναν ηθοποιό. Και είμαι ευτυχής και περήφανος τώρα που αυτούς που λάτρεψα από παιδί τους έχω σήμερα φίλους και παραδείγματα στη ζωή μου: τη Σμάρω Στεφανίδου, τη Μάρθα Καραγιάννη, τον Θανάση Βέγγο, την Άννα Φόνσου, την Γκέλλυ Μαυροπούλου, αλλά και αυτούς που έφυγαν από τη ζωή: τη Σαπφώ Νοταρά, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τόσους άλλους».
Εκτός από την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που ήταν το άστρο σου, εσύ ποιους ηθοποιούς θεωρείς πρότυπά σου, οδηγούς της θεατρικής σου πορείας και της ίδιας σου της ζωής;
«Πάντα θαύμαζα τον Θανάση Βέγγο και μαζί του τόσους χρυσούς δεύτερους: τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Λαυρέντη Διανέλο, τον Δήμο Σταρένιο, τον Νάσο Κεδράκα. Χωρίς αυτούς τους καλούς δεύτερους, δεν φτάνουν ποτέ οι χρυσοί πρώτοι».
Σου έχουν δώσει ποτέ πρώτο ρόλο;
«Ναι. Είχα πρώτο ρόλο στον Πέτρο και στα κορίτσια του στην τηλεόραση δίπλα στον Πέτρο Φιλιππίδη, όπως και στο Χάι ροκ, αλλά και στο Μη μασάς το παραμύθι».
Τολμά και διαφέρει
Από τους εκατοντάδες ρόλους που έχεις ερμηνεύσει στο θέατρο και στην τηλεόραση, ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σου;
«Όλοι οι ρόλοι είναι παιδιά μου, αλλά ξεχωρίζω ανάμεσά τους την Κασσάνδρα από τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, που με αυτή ταξίδεψα σε διεθνή φεστιβάλ, την Τσατσούμα από την Πορνογραφία, τον Θεραπόντ από τις 3 αδελφές, το νεκροθάφτη από τον Άμλετ του Σαίξπηρ».
Και ποιους ρόλους θα ήθελες ακόμα να ενσαρκώσεις;
«Τον τρελό στον Ληρ και τον Σαχλότο στον Έμπορο της Βενετίας».
Τελικά, σε πόσα φέρετρα έχεις ξαπλώσει συνολικά για τις ανάγκες των ρόλων σου;
«Μιας και είχα συνηθίσει να παίζω κρυφτό στα φέρετρα από παιδάκι, δεν είχα πρόβλημα να παριστάνω το νεκρό στο θέατρο, στον κινηματογράφο και βέβαια στην τηλεόραση. Έτσι, βρέθηκα σε φέρετρο στην ταινία του Νίκου Νικολαϊδη Γλυκιά συμμορία, στον Αίαντα του Σοφοκλή στο θέατρο και 3-4 φορές σε δραματικά σίριαλ. Πραγματικά, το διασκέδαζα, ειδικά όταν έβλεπα τους άλλους προληπτικούς να τρομάζουν».
Απάντησέ μου τώρα ειλικρινά, πόσες φορολογικές δηλώσεις φίλων σου έχεις αναλάβει τόσα χρόνια χωρίς να τους πάρεις χρήματα;
«Άπειρες. Μια εποχή έκανα εντελώς δωρεάν τις φορολογικές δηλώσεις των ηθοποιών, επειδή τα πάω μια χαρά με τη γραφειοκρατία, αφού σπούδασα νομικά. Αυτό όμως το έκοψα μαχαίρι, όταν είδα ότι όλοι πια έρχονταν μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν».
Μία από τις γυναίκες της ζωής σου είναι η Σωσώ, ο παπαγάλος σου. Και όχι μόνο. Έχεις πέντε κλουβιά με παπαγάλους και παπαγαλάκια. Τελικά, πόσους παπαγάλους θα στεγάσεις ακόμα;
«Λατρεύω τα ζώα και τα πουλιά. Και αφού η τύχη μου έφερε από το διπλανό άλσος τόσους δραπέτες παπαγάλους, που ερωτεύτηκαν τη Σωσώ, την πρώτη μου παπαγαλίνα, εγώ τους έχω σαν παιδιά μου. Όσο πολλαπλασιάζονται, θα τους κρατάω και θα τους φροντίζω. Αργότερα ίσως τους χαρίσω στο Αττικό Πάρκο, γιατί μεγαλώνοντας δεν θα μπορώ να τους περιποιηθώ. Φυσικά, σ' εσένα θα δώσω τον μικρό παπαγάλο που έχω βαφτίσει Βar-Βar».
Εκτός από πολλούς παπαγάλους, έχεις και πολλά διαμερίσματα. Πόσα σκέφτεσαι να αγοράσεις ακόμα;
«Έκανα σωστές επιλογές και με μεθοδευμένη οργάνωση έχω αγοράσει πέντε διαμερίσματα. Μου είναι αρκετά. Από δω και μπρος θα απολαύσω τους καρπούς των κόπων μου».
Ποια είναι η συνταγή σου, που κάνεις τόσο πολλά πράγματα ταυτόχρονα και εξυπηρετείς τόσο κόσμο, χωρίς ποτέ να χάνεις την ψυχραιμία σου και το χαμόγελό σου;
«Αν και ονειροπόλος, είμαι πολύ ρεαλιστής και οργανωτικός. Κοιμάμαι ελάχιστες ώρες. Ευτυχώς, ο οργανισμός μου δεν έχει ανάγκη περισσότερες. Προλαβαίνω μέσα σε μία μέρα πράγματα που τρεις μαζί, όσο και αν βολοδέρνουν, δεν θα προλαβαίνουν ούτε τα μισά. Το μυστικό μου, η συνταγή μου, είναι απλή: έχω διώξει το άγχος. Με ηρεμία όλα τα προφταίνεις».
Για να μη σου κάνω άλλες ερωτήσεις, πες μου πότε θα κυκλοφορήσουν τα απομνημονεύματά σου, για να μάθω και αυτά που δεν ξέρω για σένα;
«Απομνημονεύματα; Όχι. Θα γράψω όμως μυθιστορήματα, που θα έχουν σχέση με πραγματικά γεγονότα της ζωής μου. Είναι το όνειρό μου στο μέλλον να γράψω μυθιστορήματα, μετά τη σύνταξή μου. Μου αρέσει το γράψιμο. Και πιστεύω ότι αυτή θα είναι η επόμενη ενασχόλησή μου, για να ολοκληρώσω τα όνειρα της ζωής μου».
Κώστας Π. Παναγιωτόπουλος
2 Απριλίου 2008
