Είδαμε τους Red Hot Chili Peppers στο Τορίνο!

14.12.2011
Όταν περιμένεις μία συναυλία τόσα πολλά χρόνια και πρόκειται για τ' αγαπημένο σου συγκρότημα, φαντάζεσαι διάφορα σενάρια για το πως θα είναι, τι τραγούδια θα πουν, ποια στιγμή θα χάσεις τελείως την επαφή έχεις με την πραγματικότητα, αν θα έχεις φωνή την επόμενη μέρα, ποιους θα έχεις δίπλα σου και τελικά είναι καλύτερη απ όλα όσα έχεις σκεφτεί, τότε τι να πρωτογράψεις; Όταν μόνο που σκέφτεσαι πως σου κόπηκαν τα πόδια και ξαφνικά οι δακρυγόνοι αδένες σου πλημμύρισαν τελείως

Όταν περιμένεις μία συναυλία τόσα πολλά χρόνια και πρόκειται για τ' αγαπημένο σου συγκρότημα, φαντάζεσαι διάφορα σενάρια για το πως θα είναι, τι τραγούδια θα πουν, ποια στιγμή θα χάσεις τελείως την επαφή έχεις με την πραγματικότητα, αν θα έχεις φωνή την επόμενη μέρα, ποιους θα έχεις δίπλα σου και τελικά είναι καλύτερη απ όλα όσα έχεις σκεφτεί, τότε τι να πρωτογράψεις; Όταν μόνο που σκέφτεσαι πως σου κόπηκαν τα πόδια και ξαφνικά οι δακρυγόνοι αδένες σου πάθανε μια μικρή ζημιά τελείως αυθόρμητα με την πρώτη νότα, πως να μη γίνεις γραφικός και απλά να κοιτάς το πληκτρολόγιο; It's hard to Concentrate..

Το tour βαν με την red hot greek chili team των εφτά, γκάζωσε και πάρκαρε έξω από το Pala Olympico χωρίς να χουμε συνειδητοποιήσει ότι επιτέλους ο Anthony Kiedis θα βρεθεί λίγα μέτρα απέναντι μας κι έχοντας το άγχος ότι όλος αυτός ο κόσμος που βρίσκεται έξω από το στάδιο θα μπει σαν τείχος μπροστά από τη σκηνή και θα μας κρύβουν τα πάντα. Τελικά τα πράσινα εισιτήρια κόπηκαν με μία ανύπαρκτη ουρά μπροστά τους, η αρένα μας περίμενε με θέσεις reserve και όχι ακόμα δεν έχουμε καταλάβει πως είμαστε ακόμα OFF και δε θέλουμε κανέναν να μας τσιμπήσει.


Γύρω γύρω φανατικοί με τα RHCP γραμμένα στα πρόσωπα τους, τα χέρια ιδρώνουν , η υπερκινητικότητα μεγαλώνει, ο Josh έχει βγει χαλαρός λίγο πιο δίπλα στη σκηνή με τις φωτογραφικές να τον περικυκλώνουν τριγύρω και το στάδιο έβαλε πάνω του τη ταμπέλα του sold out. Μετά από λίγη ώρα οι Foals δεν καταφέρνουν με τίποτα να σε κρατήσουν πάνω τους και να μειώσουν έστω και λίγο την αγωνία αφού όχι μόνο έχουν τελείως διαφορετικό στυλ αλλά προσπαθούν να σ’ εντυπωσιάσουν με οτιδήποτε εκτός από τη μουσική τους.Δεν κατάλαβε κανείς ποιος είχε την ιδέα να τους διαλέξει για support αλλά μάλλον εκείνη τη μέρα δεν είχε και πολύ έμπνευση. Όσο κι αν έψαχνες κάτι θετικό όσον αφορά τη μουσική τους δε μπορούσες να το βρεις κι επίσης όσο περνούσε η ώρα αντί να γίνονται όλα καλύτερα εκνευριζόσουν όλο και πιο πολύ. Όχι επειδή έπεφτες σε διαδικασία σύγκρισης αλλά γιατί άκουγες κάτι πιο κοντά σε φασαρία κι είχαν γεμίζει σάλτσες ποζεριάς με αποκορύφωμα το ντράμερ τους με το μάλλινο σκουφί να χοροπηδάει όρθιος χωρίς λόγο στα τύμπανα.

Οι Red hot chili peppers, ίσως το μεγαλύτερο απωθημένο των ελληνικών stages, θα μπορούσαν να είναι εντελώς «ντίβες», να κάνουν ένα tour με καθαρά πρόμο χαρακτήρα του καινούριου άλμπουμ τους και να παίζουν αποκλειστικά για να βγάλουν την υποχρέωση και να μην έχουν κάποια στοιχειώδη επικοινωνία με το κοινό . Γιατί πολύ απλά δεν θα είχαν να χάσουν και ν’ αποδείξουν τίποτα μετά από 27 χρόνια. Κι όμως. Μόλις ξεκίνησε το Monarchy of roses με τις καρδιές μας να μονομαχούν με τους ενισχυτές, κατέβηκαν τα video walls με τα visuals και βγήκαν οι Peppers, ένιωθες σαν να είχες πάει σε πάρτι και δεν ήθελες με τίποτα να σφυρίζει κάποιος τη λήξη του.

Ο Anthony με ασπρόμαυρο καπέλο OFF! (όνομα punkάδικου συγκροτήματος, έτσι για το τρίβια), κόκκινο t shirt και μαύρο σακάκι (τα οποία φυσικά έφυγαν μετά) σου έκανε εντύπωση που ήταν απίστευτα κουλ , είχε μια τρομερή άνεση, πολύ ωραία ενέργεια και διάθεση, καμία υπερβολή στις κινήσεις του ακόμα κι όταν χτυπιόταν πάνω κάτω. Ένιωσες αμέσως το δέσιμο και το πόσο καλή χημεία έχουν μεταξύ τους η μπάντα με αρχηγό τον αεικίνητο και genius Flea, τον καλύτερο oldschool μπασίστα που έχω δει ποτέ και όπως είπαμε αργότερα όταν βρήκαμε και πάλι τη φωνή μας, είναι ο τύπος που θα ήθελες να έχεις για κολλητό και να πίνετε μπύρες μέχρι το πρωί. Μαζί με τον Chad Smith και τον Josh Klinghoffer είχαν από τη μία υπερπαραγωγή από visuals με πλάνα από τα μέλη της μπάντας, το κοινό και ξεχωριστά βίντεο και από την άλλη μια καθαρά funk rock συναυλία με άψογη κιθάρα, τρελαμένα, ντραμς ένα μπάσο να κάνει θαύματα κι όταν τζαμάρανε μαζί σε άφηναν να τους κοιτάς σαν χαζός.


Οι Peppers είναι γεννημένοι για live και δημιούργησαν ένα κλίμα τόσο οικείο και πανηγυρικό που ένιωθες ότι θες να χοροπηδάς σαν να ζεις τις τελευταίες στο ώρες πάνω στη γη By the way I tried to say I'd be there, waiting for , να τραγουδάς δυνατά μέχρι να σπάσεις τις χορδές σου , The world I love the tears I drop to be part of the wave can't stop ever wonder if it's all for you και London in the summer time Call me now use the satellite , να συγκινείσαι ακούγοντας τον Anthony να λέει And finally you have found someone perfect And finally you have found… Yourself – μία από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας και να τρελαίνεσαι όταν καταλαβαίνεις πως πολλές από τις ομορφότερες μουσικές σου αναμνήσεις είναι εκείνη τη στιγμή συνδεδεμένες με βύσματα και βγαίνουν με την πιο δυνατή ένταση μέσα από τα ηχεία. Είτε είσαι μεταλάς είτε ανήκεις στο ποπάδικο σύμπαν είτε δεν έχεις καεί ποτέ σου από μία κόκκινη καυτερή πιπεριά, σε προσαρμόζουν κατευθείαν στον κόσμο τους.

Παρ' όλο το I’m with you promo, τα καινούρια τραγούδια στο setlist το οποίο δε μπορείς να προβλέψεις γιατί το αλλάζουν συνέχεια, ήταν μόνο τρία, ο Josh εξέπληξε τους Ιταλούς τραγουδώντας στο encore μόνος του τη διασκευή του κομματιού της Mina, Io Sono quell che sono και τζάμαρε με τον Flea αποδεικνύοντας ότι είναι κάτι παραπάνω από ικανός να αντικαταστήσει τον φίλο του John Frusciante. Φυσικά δε γινόταν να φύγουν χωρίς να πετάξουν το δόλωμα του Give it away αλλά και μία διπλή δόση από τη δισκάρα τους Blood sugar sex magik ( Sir Psycho sexy, They’re red hot).Όποιος δεν ήταν φανατικός, έγινε κι όποιος ήταν απλά δε μπορεί να συνέλθει.Εντάξει οι γυναίκες έχουμε κι άλλους λόγους που γουστάρουμε το γκρουπ και τον frontman τους και ναι ζηλέψαμε αφόρητα όταν φώναξε σε μια κοπέλα να του δείξει το t shirt της. Αλλά από τη στιγμή που θα τους δεις live, καταλαβαίνεις γιατί τόσα χρόνια κάθονται σ έναν άτυπο θρόνο μουσικής υπεροχής και αψεγάδιαστης τεχνικής, γιατί τόσο απλά δε θα μπορούσαν να μην σε πωρώσουν -αν και θα έπρεπε να παίζουν παραπάνω ώρα- και πόσο βαρετά ζει ο ουρανίσκος σου αν δεν δαγκώσεις μια κόκκινη καυτερή πιπεριά.

ps: Αφιερωμένο στους: Α., Α., Μ., Κ., Ν., Σ. \m/

Κείμενο-φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου

*Ολόκληρο το Setlist:

• Monarchy of Roses

• Can't Stop

• Scar Tissue

• Dani California

• Ethiopia

• Throw Away Your Television

• Hard to Concentrate

• The Adventures of Rain Dance Maggie

• Right On Time

• Emit Remmus

• Look Around

• Under the Bridge

• Higher Ground (Stevie Wonder cover)

• Californication

• By the Way

Encore:

• Io Sono Quel Che Sono (Mina cover)

• Sir Psycho Sexy

• They're Red Hot

• Meet Me at the Corner

• Give It Away

• Final Jam