Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ιδιόρρυθμου κύριου Γκρην ερμηνεύει και πάλι ο σπουδαίος Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ενώ τον ρόλο του Ρος Γκάρντινερ (ρόλο στον οποίο είχαμε απολαύσει τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση) ερμηνεύει ο νεαρός ταλαντούχος Τάσος Ιορδανίδης.
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος προσέγγισε το έργο αυτό –που σημειωτέον αποτελεί το πρώτο έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Τζεφ Μπάρον- με μοναδική ευαισθησία, επικεντρώνοντας το σκηνοθετικό του βλέμμα κυρίως στη μοναξιά της τρίτης ηλικίας, αλλά και στη μοναξιά της… διαφορετικότητας.
Με μία κλασική και σχετικά αναμενόμενη σκηνοθεσία, χωρίς νεωτερισμούς, εκπλήξεις και τερτίπια, ο κ. Μιχαλακόπουλος έδωσε στο λόγο του κειμένου εξαιρετικό ρυθμό και κατάφερε να δημιουργήσει μία ξεχωριστή χημεία ανάμεσα σ΄αυτόν και στον Τάσο Ιορδανίδη.
Από την πλευρά του ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός έδωσε άλλη μία θαυμάσια ερμηνεία στο ρόλο του στρυφνού ηλικιωμένου Εβραίου που έχοντας χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του, ζει απομονωμένος στο παράξενο διαμέρισμά του. Κλεισμένος στο καβούκι του, τσακωμένος με τη μοναχοκόρη του και προσκολλημένος στις εβραϊκές παραδόσεις, ο κύριος Γκρην προτάσσει ως άμυνα την περιφρόνησή του για τον υπόλοιπο κόσμο μέχρι τη στιγμή που στο σπίτι του εισβάλλει ο νεαρός Ρος.
Ο Τάσος Ιορδανίδης έδωσε μία συνεπή και πειστική, με ισορροπημένες εντάσεις, ερμηνεία στο ρόλο του νεαρού Εβραίου Ρος που επισκέπτεται υποχρεωτικά τον κύριο Γκρην κάθε Πέμπτη, αποδεικνύοντας πως έχει στιβαρές υποκριτικές δυνατότητες και καλλιτεχνική στόφα.
Τελικά αξίζει να δείτε τον κύριο Γκρην; Και βέβαια ναι. Πρόκειται για μία εξαιρετική ευκαιρία να παρακολουθήσετε μία κλασική παράσταση, όπου επί σκηνής συναντιούνται δύο εκ διαμέτρου αντίθετες γενιές, που, ωστόσο, καταφέρνουν να γεφυρώσουν το μεταξύ τους χάσμα δημιουργώντας μία σχέση λυτρωτική και για τους δύο.
Γεωργία Οικονόμου
