Είδαμε τη Hannah Williams και τους Tastemakers

09.04.2014

Για να ερμηνεύσεις soul κι όχι να βγαίνουν οι στίχοι στο μικρόφωνο χωρίς νόημα πρέπει να έχεις φουλάρει το ντεπόζιτο με όλα όσα σε κρατάνε ζωντανό και είναι παράλληλα ικανά να σε συνθλίψουν από νότα σε νότα.

Η Hannah Williams έχει μια μουσικότητα αξιοζήλευτη και οι μελωδίες της βγαίνουν αβίαστα. Ζει κι αναπνέει φτιάχνοντας μουσική και δεν στέκεται στο γεγονός πως έχει μία από τις πιο χαρισματικές φωνές που έχουν περάσει από τα συγχρονα μικρόφωνα.

Μέσα στο χάος της πλατείας του Γκαζιού, προσγειώθηκε με τους υπέροχους Tastemakers και με το μπήκαν τα βίσματα σε λειτουργία σου έδινε την αίσθηση πως τις ώρες που βρέθηκε στη σκηνή με τη μπάντα της, δεν ακουγόταν τίποτα άλλο εκτός από εκείνη.

Ζωντάνια, πληθωρικότητα, εκφραστικότητα, έξυπνο χιούμορ που είχε μέχρι και ατάκες των Monty Python (“Αnd now something completely different”) ανεξάντλητη ενέργεια, “μαύρη” δύναμη στις χορδές και διάπλατα ανοιχτά πνευμόνια για να χωρέσουν όλη τη φανκάδικη δύναμη που έχουν στη λίστα των καταβολών της σε συνδυασμό με τους υπέροχους μουσικούς.

Η Williams εμφανίστηκε στη σκηνή ξυπόλυτη, όταν άφηνε το μικρόφωνο έπιανε τη τρομπέτα και το ντέφι, δε σταμάτησε να χορεύει και να παίζει με το κοινό ενώ ευχαρίστησε παρα πολλες φορές το κοινό που γέμισε τo Gazarte και που ο 9 μηνών γιος της έχει κάτι απο όλους εμάς αφού την προηγούμενη φορά που ήρθαν ήταν έγκυος.

Δεν ήταν μονο οι επιτυχίες τους όπως το Work it Out, Tell me Something, Don’t Tell me, Ι’m a good Woman που απογείωσαν το tracklist. Ανάμεσα σε άλλα ξεχώρισαν δύο καινούρια κομματια( Whatever makes you feel hot, Woman got soul) τα οποία ακούστηκαν πρώτη φορά live, μία ταξιδιάρικη διασκευή του Sunny (στην προηγουμενη περιοδεία τους ένας Ισπανός οδηγός το είχε σε όλες τις εκδοχές στο βαν του) κι η φοβερή εκτέλεση του Get It.

Ένα μεγάλο αρνητικό αφορά το χώρο. Σε τέτοιες εμφανίσεις με τόση ένταση και ωραία διάθεση είναι εντελώς αντιφατικό να υπάρχουν τραπεζάκια στο κοινό και οι όρθιοι να είναι πίσω και πλάγια γιατί επικρατεί ένα απρόσωπο κλίμα και μία απόσταση χωρίς λόγο. Αυτό έγινε αισθητό στο encore που επιτέλους σηκώθηκαν όλοι χορεύοντας και πέρασε το πραγματικό feeling της συναυλίας.