Είδαμε τους Vodka Juniors στο Gagarin [και χορέψαμε χωρίς αύριο]

26.12.2014
Προσπαθώ να θυμηθώ πότε είδα πρώτη φορά live τους Vodka Juniors. Ήταν πριν 6-7 χρόνια στο An και είχαμε φύγει μ' έναν μεγάλο ενθουσιασμό που μια ελληνική μπάντα μας είχε δημιουργήσει το κλίμα ενός συναυλιακού πάρτυ εντελώς διαφορετικού απ' ότι είχαμε συνηθίσει.

Μετά ακολούθησαν κι άλλα με το ταμείο να έχει μόνιμη τη ταμπέλα του sold out, έτυχε να τους πετύχουμε μέχρι και στις διακοπές σε νησιώτικη εισβολή και οι μουσικές τους συνεχίζουν να πηγαινοέρχονται στις ταξιδιάρικες playlists.

And so dance with all the crazy ones. Το Σάββατο προσγειώθηκαν στο Gagarin μετά από ένα διάλειμμα σχεδόν τριών χρόνων απο τη σκηνή κι έχοντας ήδη διαδώσει πολλά από τα νέα, ηλεκτρισμένα κομμάτια τους από το τριπλό άλμπουμ τους, “Clubriot”. Ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται από νωρίς στο χώρο που θα γινόταν μετά ένα πανηγυρικό πεδίο μάχης σαν τα μέλη μιας συνομωσίας που καταλήγει πάντα σε χαμόγελα, ιδρωμένες μπλούζες και τσαλαπατημένα σώματα και τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί πολλές ώρες πριν δίνοντας αφορμή για την προσθήκη μιας έξτρα μέρας στη γνωστή γωνία της Λιοσίων.

Οι κολλητοί τους Despite Everything ανέλαβαν το εναρκτήριο λάκτισμα του αγώνα αποδεικνύοντας γι΄ άλλη μία φορά ότι είναι μια μπάντα που δεν τους χωράνε τα εγχώρια σύνορα και μπορούν να δυναμιτίσουν την ατμόσφαιρα από το πρώτο ριφ. Καθαρόαιμοι πανκάδες χωρίς καμία ποζέρικη δόση στο παίξιμο τους και φουλαρισμένοι από gasoline, ήταν η ιδανική μπάντα για να πατήσει από την αρχή τα γκάζια μιας βραδιάς που μας άφησε ήσυχους πολύ λίγες στιγμές και στον αέρα για πολύ παραπάνω.

Ένα κόκκινο φανάρι στην άκρη της σκηνής αρχίζει να αναβοσβήνει ανάμεσα σε μπλε φώτα κι οι Vodka με τον εορταζόμενο ντράμερ τους είναι στη σκηνή. Μόλις ακούγεται ο πρώτος στίχος του “Last Chance” τα moshpit είναι ετοιμοπόλεμα και αυτό που ακολουθεί στη συνέχεια είναι ένα απίστευτο, χορευτικό ντελίριο που δεν μπορεί να το σταματήσει κανείς. Όσο περνάει η ώρα και παλιότερα τραγούδια(κυρίως από το “Dark Poetry”) μπλέκονται με τα φρέσκα τραγούδια, βλέπεις σχεδόν όλο τον κόσμο σε crowd surfing πτήσεις και θαυμάζεις τη μεγάλη εξέλιξη του συγκροτήματος που έχει πλέον πιο ηλεκτρονικό ήχο δίπλα στις hardcore κιθάρες του και τους ταιριάζει πολύ κρατώντας παράλληλα και το προσωπικό στυλ τους.

Τα γνωστά καλοκαιρινά φουσκωτά στρώματα και τόπια αιωρούνται παντού, γίνονται εκρήξεις από κονφετί, οι φωνές του κόσμου ακούγονται πολλές φορές πιο δυνατά απ τα ντεσιμπέλ κι επικρατεί αυτό το παρεϊστικο κλίμα που εκμηδενίζει τις αποστάσεις μεταξύ κοινού, μπάντας και μουσικών ορίων.

Αυτό το νέο μουσικό τους πείραμα με τις κονσόλες απογειώθηκε ζωντανά, είναι πολύ πιο δυνατοί ενώ μέσα στις ωραίες εκπλήξεις ήταν σίγουρα η εμφάνιση των Βήταπεις για το κοινό τους κομμάτι “Rebirth” αλλά κι ο τσελίστας στο συγκινητικό “Heroes”. Αυτές τις δύο ώρες και κάτι, τους παραδεχτήκαμε για αυτή την ανεξάντλητη ενέργεια τους και την πωρωτικό στροβίλισμα στο πειρατικό rollercoaster τους.

Κική Παπαδοπούλου

(Φωτο: Matassos Photography)