Μόλις το ημερολόγιο γράψει 1η Ιουλίου, το Βρυσάκι θα γίνει το "Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα" και θα τριγυρνούν στα δωμάτια και την αυλή ένας θίασος εννέα γυναικών υπό το σκηνοθετικό βλέμμα του Ένκε Φεζολλάρι.

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ μπλέκεται με τον κόσμο του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα με το μαύρο χιούμορ να κρύβεται στις ατάκες του Ισπανού συγγραφέα και δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο χωροχρόνο και εποχές ενώ έχει παράλληλα σύγχρονα στοιχεία και κινηματογραφικές αναφορές.

Ο σκηνοθέτης με δικά του λόγια....
"Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα είναι το σπίτι μας. Είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε: η Μπερνάρντα, η Αδέλα, η Πόνσια, η Μαρτύριο, η Ανγκούστιας, η Αμέλια, η Μαγδαλένα, η Προυντένσια είναι σάρκα από τη σάρκα μας. Είτε ως ορκισμένες παρθένες της Αλβανίας είτε ως ηρωίδες του Αλμοδόβαρ, το παιχνίδι με τον Έρωτα και το θάνατο παραμένει ίδιο. Το πένθος που τους έχει επιβληθεί είναι το δικό μας (εθνικό, κοινωνικό) πένθος στο οποίο έχουμε βυθιστεί. Η άνυδρη και διψασμένη γη, καθρεφτίζεται στα στερημένα από έρωτα γυναικεία πρόσωπα του έργου. Η αφόρητη ζέστη δοκιμάζει τα όρια της ύπαρξης τους σε εγκλεισμό, ενώ μια πιθαμή έξω από το σπίτι - φυλακή, μοιάζει να απλώνεται ένα σύμπαν διαφορετικό: από σώματα που ζουν, που χορεύουν, που δεν παύουν ποτέ να ερωτεύονται. Αλήθεια ή Ψέματα;"

Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου