Κορίτσια που παντρεύονται για να ξεπεράσουν ένα μεγάλο έρωτα («Η συγκίνηση της νύφης»), άλλα κορίτσια που θέλουν να σταματήσουν τα μαθήματα μπαλέτου («Πουέντ»), μαμάδες που κερνάνε ποτό τις ανήλικες κόρες τους («Το κυνήγι των πυγολαμπίδων»). Ο Θεός έχεις δύο κόρες («Διήγημα για χαζούς»), ο Μεγάλος Συγγραφέας γλιστράει στο μπάνιο («Η πιο ωραία στιγμή»), η αναγνώστρια βαριέται το βιβλίο που διαβάζει («Μικρή ελεγχόμενη ανησυχία»). Μια γυναίκα χάνει τα δόντια και τα μαλλιά της και ξαναγίνεται μωρό («Ζόντια»). Και δύο ηλικιωμένες αδελφές παλεύουν μέχρι τελικής πτώσεως για να δουν ποια θα επικρατήσει («Φως»).

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου παρατηρεί τον κόσμο πότε με οξύτητα, πότε με συμπόνια... πότε και με τα δύο. Οι ήρωές της είναι αξιαγάπητοι και αξιολύπητοι ταυτοχρόνως. Συναισθάνονται, αυτοσχεδιάζουν στις συμφορές, αλλά τους λείπει το ταλέντο να συγχωρούν.... τους άλλους και τον εαυτό τους.

Οι ιστορίες του «Θα ήθελα» δεν δίνουν απαντήσεις. Ξαναθέτουν μόνο μερικές παλιές ερωτήσεις για την ευτυχία, την προδοσία, την αρρώστια της νοσταλγίας, την ερμηνεία των οικογενειακών αναμνήσεων και την προσωπική.

Αξιοσημείωτο είναι ότι μόνο στο τέλος του βιβλίου μαθαίνουμε ποιος και γιατί γράφει- ποιος απ΄ όλους αυτούς τους ήρωες ελπίζει να βάλει κάποτε τη ζωή του και μαζί την αφήγηση, σε τάξη. Οπότε... όσοι δεν έχουν υπομονή για αινίγματα μπορούν να πάνε κατευθείαν στην τελευταία ιστορία. Όσοι όμως διαβάσουν το βιβλίο γραμμικά θα ανταμειφθούν με την ενορχήστρωση ενός κατακερματισμένου αποδομημένου μυθιστορήματος με μια παράταξη και συνύφανση των τρόπων ζωής του σήμερα.

Εκδόσεις Καστανιώτη
Συγγραφέας: Αμάντα Μιχαλοπούλου
Τίτλος: Θα ήθελα
Σελίδες: 199
ISBN: 960-03-4014-5