ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-9226975 & 210-9239031
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Φραντζή & Θαρύπου 37, Ν. Κόσμος
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμπτη-Σάββατο
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:00

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο: 10 ευρώ
Ποτό στο τραπέζι: 25 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 135 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη Κρασί/2 άτομα: 65 ευρώ

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Group Therapy μου είχαν υποσχεθεί -από τις σελίδες του Αθηνοράματος- αλλά δεν μου προσέφεραν ούτε group ούτε therapy.
Τρία γκρουπ σε ένα μου είπε από σκηνής ο Νίκος Πορτοκάλογλου πως θα παρακολουθούσα, τα μεν τρία γκρουπ τα είδα (το καθένα στην κοσμάρα του) το ΕΝΑ πού ήταν όμως, ακόμα το ψάχνω;
Μια ωραία παρέα πήγα να δω, και τελικά βρέθηκα να πρέπει να ικανοποιηθώ με μια καλή φωνή εδώ (της Βασιλικής Καρακώστα), με έναν καλό κιθαριστή εκεί (τον Διονύση Αυγερινό) και τον 'δεδομένα' πολύ καλό ντράμερ Οδυσσέα Τσάκαλο στη μέση.
Σταθερά καλός στο πιάνο και στα πλήκτρα του και ο Στάθης Δρογώσης, ο οποίος όμως εκείνη την βραδιά δεν ήταν αυτός που ξέρω πως μπορεί να είναι πάνω στη σκηνή.
Απουσίαζε μέχρι και η καλή φωνή του!
Γκρινιάζω πολύ νομίζεις;
Ε, λοιπόν εγώ νομίζω ότι δεν γκρινιάζω όσο πρέπει.
Από τον Νίκο Πορτοκάλογλου (που δε χρειάζεται να ξαναγράψω για χιλιοστή φορά ότι είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός τραγουδοποιός που έχει βάλει στη ζωή μου υπέροχα τραγούδια επί τόσα χρόνια, κ.λπ., κ.λπ.) περιμένω κάθε φορά που τον βλέπω από πολύ καλά έως εξαιρετικά πράγματα.
Πόσα κιλά γκρίνιας είναι αρκετά νομίζεις για να εκφράσουν το ζόρι μου όταν πάω και αντί του εξαιρετικού βλέπω κάτι ασυντόνιστο, καμία σχέση με παρεΐστικο, αμήχανο και ασύνδετο (ειδικά στην αρχή του προγράμματος) και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε;
Είδα λοιπόν τα κάτωθι:
Δύο μέλη των ΦΑΤΜΕ, τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τον Οδυσσέα Τσάκαλο.
Δύο μέλη των πρώην "Φώτων που σβήνουν", τον Στάθη Δρογώση και τον Κώστα Γιαλίρη).
Δύο μέλη των Grandeloopa (τους οποίους αν δεν γνωρίζεις δε φταίω εγώ διότι το καθήκον μου το έχω κάνει και σου έχω παρουσιάσει το πρώτο δισκάκι που κυκλοφόρησαν προ καιρού με παραγωγό τον Νίκο Πορτοκάλογλου), τον Διονύση Αυγερινό και τον Αντώνη Μπακακούκα.
Και μία τραγουδίστρια "μπαλαντέρ" την πολύ καλή, θα επαναλάβω, Βασιλική Καρακώστα, η οποία και καλλίφωνος είναι και εκφραστικότατα τα λέει και ό,τι μπορούσε σε φωτεινά χαμόγελα και μετρημένη κίνηση έκανε.
Όλοι αυτοί οι καλοί.. ανθρώποι και καλοί δημιουργοί/μουσικοί/ερμηνευτές μαζεύτηκαν λοιπόν στο ωραίο χώρο του Σταυρού του Νότου (να μην ξεχάσω να ξαναβρίσω τον πολυέλαιο, έλεος παιδιά, κάντε κάτι να πέσει αυτό το πράγμα, τρεις μέρες τυφλή την έβγαλα μετά από εκείνη την Παρασκευή το βράδυ). Και αντί να μου κάνουν παρέα τους παρακολούθησα επί ώρα να μου παρουσιάζουν τα CD τους!
Και να το καινούργιο των Grandeloopa που δεν το ξέρει ο κόσμος από εδώ, και δώσ' του και το CD του Οδυσσέα Τσάκαλου, να το θυμηθεί ο κόσμος από εκεί, και πάρε και το καινούργιο τραγούδι του Στάθη Δρογώση που έφτιαξε για το φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης για όσους δεν είχαν καταλάβει ότι εκείνος ο Δρογώσης που είδαν στην τηλεόραση είναι αυτός ο Δρογώσης που έχουμε εδώ.
Και να και τα παλιά τραγούδια των ΦΑΤΜΕ (που επανακυκλοφόρησαν σε remastered έκδοση προ καιρού μην ξεχνιόμαστε) και να 'το και το κερασάκι στην τούρτα υπό μορφήν χιτ τραγουδιού του φίλου μας του Μάνου Πυροβολάκη: "Στης εκκλησιά την πόρτα".
(Σημειωτέον ότι το συγκεκριμένο τραγούδι χωρίς βεβαίως να φταίει το ίδιο, το έχω ακούσει σε ΟΛΕΣ τις πίστες που έχω πάει φέτος και υπολογίζω ότι θα το ακούσω και σε όλες τις υπόλοιπες).
Και να οι κοιλιές στο πρόγραμμα.
Και να 'μαι κι εγώ στη γωνιά μου, όπως πάντα, στο Σταυρό του Νότου να μην ξέρω τι να πρωτογράψω στο τετράδιο.
Να προσπαθώ να πιαστώ από μια καλή ερμηνεία τη μια στιγμή (από τον Οδυσσέα Τσάκαλο και τη Βασιλική Καρακώστα, που βλέπω κάτι άριστα δέκα σημειωμένα δίπλα στα τραγούδια που είπαν) και μετά να χάνομαι μέσα στη ζάλη του ζουρλομανδύα των αλλοπρόσαλλων και άνευ νοήματος φώτων και των φωτισμών και μετά πάλι να προσπαθώ να συντονιστώ με τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τα ωραία τραγούδια του και μετά πάλι να με πετάνε στα αζήτητα οι Grandeloopa (οι οποίοι μάλλον από τρακ θα έπασχαν αν κατάλαβα καλά) με κάποιο τραγούδια από το.. (ναι, καλά το κατάλαβες, ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ CD τους, να 'ναι καλά τα παιδιά που το έφτιαξαν, αλλά λυπάμαι δεν είναι αυτός τρόπος να παρουσιάζεις CD γενικώς).
Και αρκετά γκρίνιαξα κι απόψε.
Δε θέλω άλλο.
Να πω όμως ότι την τελευταία μισή ώρα του προγράμματος το πράγμα έστρωσε, κι άρχισαν όλοι αυτοί να θυμίζουν 'παρέα' μουσικών με κοινή αγάπη για τη μουσική και όμορφα τραγούδια για να πουν.
Κι άρχισε κι η κιθάρα του Διονύση Αυγερινού να πετάει μικρές φλόγες.
Και άκουσα σε κάνα δυο στίχους την πολύ όμορφη φωνή του Δρογώση να ερμηνεύει αντί να διεκπεραιώνει.
Κι όταν άκουσα πια και τον Νίκο Πορτοκάλογλου να λέει:
"Κλείσε τα μάτια
Κλείσ' τα και χόρεψέ μου
Άνοιξ' τα χέρια
Μέχρι τ' αστέρια
Σήκω και χόρεψέ μου
Γίνε κομμάτια
Τη νύχτα χάρισέ μου"
είπα από μέσα μου "Επιτέλους, Θεέ μου, ήρθε ο κόσμος στα ίσα του", σημείωσα ένα "να' ναι καλά" για τον Πορτοκάλογλου στο τετράδιο, το έκλεισα και πήγα σπίτι.

Τελικά αξίζει να πάω;
Τι να σου πω;
Ελπίζω ότι μέχρι να πας εσύ θα έχουν ρονταριστεί τα πράγματα στο Σταυρό και θα έχουν αποκτήσει την απαιτούμενη συνοχή.
Διότι οι πρώτες ύλες, όπως αντιλαμβάνεσαι είναι πολύ καλές κι είναι κρίμα τόσο όμορφες παρέες να καίγονται τόσο όμορφα κάτω από έναν ηλίθιο πολυέλαιο.
Και δη μεταμοντέρνο..  την ατυχία μου.

Γεωργία Λαιμού.
Ήσουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]