ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-92.34.806
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Δεληγιάννη 5 (πίσω από το Πάντειο)
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Τετάρτη-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:00

ΤΙΜΕΣ
1ο ποτό (μίνιμουμ κατανάλωση): 15 ευρώ
2ο Ποτό: 8 ευρώ (μπίρα: 6 ευρώ)
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 120-140 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη κρασί/2 άτομα: 60 ευρώ (κομπλέ)
Κρύα πιάτα (τυριών, αλλαντικών): 12 ευρώ (το μικρό) & 20 ευρώ (το μεγάλο)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Βαριέμαι να με ακούω να γκρινιάζω αλλά είμαι και σε αδιέξοδο: διότι αν δεν γράφω τις γκρίνιες που μου έρχονται στο μυαλό τίνος τις εντυπώσεις θα γράφω;
Οπότε ξεκινάω με τις γκρίνιες για να πάω στα καλά αυτού του προγράμματος μετά.
Όπως προανέφερα στον πρόλογο εδώ έχουμε το (κλασικό) πρόβλημα ροής των τραγουδιών που ενίοτε λειτουργούν το ένα εναντίον του άλλου αντί να συνεργάζονται.
Έχουμε κι ένα ζητηματάκι με μερικές επίπεδες περιοχές (σειρά τραγουδιών ιδίου ύφους και τόνου) που τρομάζεις να κρατηθείς όρθιος στην καρέκλα σου όσο τις διασχίζεις.

Έχουμε όμως και εκπληκτικές ερμηνείες, τα συνθήματα από πίσω που "ανατινάζουν" τα πράγματα και δεν τα αφήνουν να λιμνάζουν και μερικά τραγούδια που είναι πραγματικές εκπλήξεις.
Οπότε Τρίφωνο εναντίον Τριφώνου σημειώσατε χι.

"ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Ο ΤΕΤΟΙΟΣ"
και "Βάρα νταγερέ/ σαν το κύμα να χορέψω/ σαν φωτιά μωρέ".
Και "ΞΥΠΝΑ ΩΡΑ ΝΑ ΤΑΪΣΕΙΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ"
και Ξυδάκης, Περίδης, Σαββόπουλος, Μικρούτσικος, Κραουνάκης, Παραδοσιακά, Παντελής Θαλασσινός, Πανούσης, Βαρδής και
"Αχ να σε βρω
μόνο για λίγο να σε δω
ν' ακούσω τη σκιά σου
να μου φωνάζει γειά σου".
Τραγούδια και συνθήματα με τη συνοδεία ενός καλοκουρδισμένου ήχου και τριών πού καλών φωνών.
Την ορχήστρα αποτελούν οι:
Σάκης Βαργιεμτζίδης: πιάνο
Γιώργος Φίλιππας: κρουστά
Θόδωρος Παπαστάθης: ντραμς, φλάουτο, μπάσο

Να πω επίσης ότι το πρόγραμμα περιλαμβάνει ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη με μια σειρά τραγουδιών του που μου έφτιαξαν τη διάθεση.

"ΤΟ LIFESTYLE ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΟΥΜΕΡΟ"
και
"Θ' ανάβω με τσιγάρα
Θα σβήνω με ποτά
Τώρα που πήρα τη λαχτάρα
Στάχτη να γίνουν όλα αυτά"
"ΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΟΤΕ ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΜΟΡΦΩΣΗ"
και
"Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή"
Είναι και δική μου αδυναμία τα συνθήματα στους τοίχους.
Χρόνια ρωτάω τους ανθρώπους τι σύνθημα θα έγραφαν σ' έναν τοίχο και χρόνια οι απαντήσεις τους με εκπλήσσουν.
Μ' αρέσουν οι τοίχοι που μιλάνε (μια που μόνο αυτοί έχουν απομείνει πλέον που να λένε και καμιά αλήθεια ή ένα θραύσμα ποιήματος).
Μ' αρέσουν και τα τραγούδια..
"Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα
κι εγώ δεν έχω για νοίκι
φορούσε μαύρο νυφικό η περυσινή μας η κοπέλα
κι ο λόγος αυτός της ανήκει."

Να κλείσω με αυτό ή να σε αφήσω με μια μυρωδιά τριαντάφυλλου που φέρνει μέσα το αεράκι;
"Άγρια τριανταφυλλιά
έξω απ' το παραθυρό μου
την πότιζε η μάνα μου
για να φυτρώσει εντός μου"

Μπα, με 3 συνθήματα θα σε αφήσω (για να εμπεδώνεις):
"ΝΑ ΤΡΕΜΕΤΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
ΤΗ ΛΥΣΣΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ"
και
"ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ Τις ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ
ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΜΑ"
(επιτέλους και λίγη ουτοπία και λίγος ρομαντισμός σε κάποιον ανυποψίαστο τοίχο αυτής της ζουγκλούπολης).
και
"Η ΖΩΗ ΑΛΛΑΖΕΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΕΙ
ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ"
Πες το ψέμματα.

Τελικά αξίζει να πάω;
Ναι θα σου πω παρά τα προβλήματα. Διότι μπορεί να περάσεις μια βραδιά γεμάτη ωραία τραγούδια (έστω και σε λάθος σειρά) και να γελάσει λίγο και το χειλάκι σου με όσα φωνάζουν οι τοίχοι κι ας μην τους ακούει κανείς.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]