Το Ark μπορεί να έγινε πρώτη φορά στην Τεχνόπολη και με όλο αυτό τον κόσμο (sold out και τις δυο μέρες) νόμιζες ότι ήσουν σε κάποιο φεστιβάλ που γίνεται χρόνια. Μάζεψαν μπάντες και τραγουδιστές made in Greece που μαγνητίζουν για πλάκα ολόκληρα πούλμαν, διάλεξαν κι έναν χώρο ο οποίος είναι μες τη φωλιά του μαζικού αθηναϊκού nightlife οπότε δεν ήθελε πολύ να κρέμονται απ τα κάγκελα της εισόδου και να παρακαλάνε για ένα μαγικό χαρτάκι. Τη δεύτερη μέρα είχα έναν τρομερό τσακωμό με τον χρόνο και δε μ’ άφησε να δω τους Burger project με την φωνάρα Ματούλα Ζαμάνη εκτός από το φινάλε τους και τον Leon αλλά οι ανταποκρίσεις είπαν τα καλύτερα.
Κόψιμο εισιτηρίου και κατευθείαν βουρ για το πανηγύρι των Maraveyas Illegal. Με τον κόσμο να είναι ήδη ξεσηκωμένος από τους Burger, η συμμορία του Κωστή Μαραβέγια ανέβασε την ένταση παραπάνω, εκείνος με καλοκαιρινή πουκαμισιά αντικατέστησε το ακορντεόν με πιάνο και πολύ απλά όλοι δεν θέλανε τίποτα άλλο εκτός από ποτό και χορό. Απορεί πως να χωρέσει δύο γυναίκες σε μία αγκαλιά , μας πάει κυριακάτικη εκδρομή, δεν ξέρει που να βρει μια να της μοιάζει και δεν τον πείθει κανείς. Το καζάνι που είχε πέσει ο Οβελίξ τελικά ήταν πολύ μεγάλο.
Σειρά έχει η Μόνικα και τα προβλήματα στον ήχο που λύθηκαν ευτυχώς κάποια στιγμή αλλά δεν την ευνόησε ούτε η σειρά του line up ούτε ο χώρος. Με την έντονη αμηχανία της να μην την αφήνει να λυθεί και πολύ, κάτι που φαινόταν όταν προσπαθούσε να γεμίσει τα κενά ανάμεσα σε κάποια τραγούδια με διάφορα ασυνάρτητα που έλεγε, την παραδέχεσαι για την επιλογή των μουσικών της, την παραγωγή και την ενορχήστρωση της. Μπορεί να σε συγκινήσει και να δημιουργήσει ατμόσφαιρα αλλά σε μια τέτοια βραδιά κι όταν υπάρχει τελείως άλλο feeling στο κοινό είναι λίγο δύσκολο να σου δώσουν την προσοχή που θες ειδικά σε φανταστικά κομμάτια όπως το «Our love and how we lost it».
Και τέλος ταξίδι στο Monte Carlo με τους Xaxakes και τον Γιάννη Νάστα με το κατακόκκινο κουστούμι του. Ανάμεσα σε καπνούς, σαξόφωνα, την χαρακτηριστική φωνή του frontman τους και θεσσαλονικιώτικη κλάση αναπόφευκτα δεν γίνεται καμία σύγκριση με τους προηγούμενους. Οι παλιότεροι θυμήθηκαν παλιές δόξες και οι νεότεροι γουστάρανε αυτή τη vintage ροκιά και παρόλο που είχαν να εμφανιστούν αρκετά χρόνια, έχουν επιστρέψει με μια ανανέωση και όρεξη που τους πάει πολύ. Μη..μαζί..γιατί...
Κική Παπαδοπούλου
