Η Κάρεν, 32 ετών, εργάζεται ως φωτογράφος μόδας. Ζει στην Κοπεγχάγη, είναι επιτυχημένη και ταξιδεύει τακτικά ανά την Ευρώπη, προκειμένου να βγάζει φωτογραφίες για λογαριασμό περιοδικών μόδας. Αγαπά τον σύζυγό της Γιόχαν και την κόρη τους Ζοζεφίν. Ολα μοιάζουν ιδανικά εκτός από κάποια όνειρα που βλέπει διαρκώς τα οποία την στοιχειώνουν, την επηρεάζουν και την τρομάζουν καθώς περιστρέφονται πάντα γύρω από τον ίδιο άνδρα. Οταν σε ένα ταξίδι της στο Παρίσι, θα συναντήσει τον άνδρα που έχει ονειρευτεί, τον Μάσιεκ, τότε ένα ανηλεές γαϊτανάκι συμπτώσεων και συμβάντων θα ξεκινήσει μέχρι που η Κάρεν θα διαπιστώσει πως τελικά όλα αυτά που ζει δεν είναι και τόσο ονειρεμένα.

Ο Δανός Περ Φλι («Ανθρωποκτονία») μετά από πέντε χρόνια απουσίας απ’ τα κινηματογραφικά δρώμενα και έχοντας ασχοληθεί στο ενδιάμεσο με την τηλεόραση επιστρέφει στον κόσμο του σελιλόιντ με μια ταινία που αν και πολυαναμενόμενη αδυνατεί να εκπληρώσει τις όποιες προσδοκίες είχαν αναπτυχθεί απ’ τους art house κύκλους γύρω απ’ το όνομά της. Με το «Η Γυναίκα Που Ονειρεύτηκε Εναν Ανδρα» επιλέγει να κατασκευάσει ένα ερωτικό δράμα που προσπαθεί να συγκινήσει αλλά το προδίδουν οι εμφανείς σεναριακές αδυναμίες του αλλά κυρίως οι υπερβολικές και στομφώδεις ερμηνείες του ζευγαριού των πρωταγωνιστών (Σόνια Ρίχτερ και Μαρσίν Ντοροσίνσκι). Απ’ την υποκριτική μετριότητα του καστ σώζεται μόνο ο Μίκαελ Νίκβιστ («Millenium») που παρά το μικρό χρόνο συμμετοχής του καταφέρνει να προσθέσει ένα μικρό τόνο ρεαλισμού σε μια κατά τ’ άλλα αλλοπαρμένη και συναισθηματικά ανεπιτυχή δραματουργία. Η υστερία για την υστερία, η τηλεοπτική μελοδραματική παντιέρα και η μηδενική ταύτιση του θεατή με τα άγχη των ηρώων είναι τα ατυχή στοιχεία που καθιστούν το «Η Γυναίκα Που Ονειρεύτηκε Έναν Άνδρα» ως την πιο αδύναμη στιγμή στην μέχρι τώρα καριέρα του Δανού δημιουργού.

Κωστής Θεοδοσόπουλος