Λένε ότι «όποιος κοιτά το δέντρο κινδυνεύει να χάσει το δάσος». Μπορεί όμως κάλλιστα να συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Σ' ένα σιδηροδρομικό σταθμό η κάμερα καταγράφει την καθημερινή ρουτίνα μιας συνηθισμένης ημέρας, ένα ανθρώπινο «δάσος» σε κίνηση. Λίγο αργότερα θα βυθιστεί στις παράξενες ιστορίες μιας σειράς από ξεχωριστούς χαρακτήρες, βάζοντας στο μικροσκόπιο τα μεμονωμένα «δέντρα» του.

Ο πρωτοεμφανιζόμενος τότε Μπενεντέκ Φλίγκαουφ κινηματογραφεί με ασφυκτικά κοντινά, μεγάλης διάρκειας πλάνα ένα γοητευτικό αίνιγμα που συναντά τη «λύση» του στο τελευταίο πλάνο που δεν είναι παρά... η αρχή της ιστορίας. Το «Δάσος αποτελεί», πάνω απ' όλα, ένα υποδειγματικό μάθημα μοντέρνας σκηνοθεσίας και μια ανέλπιστη έκπληξη από την Ουγγαρία που διακρίθηκε στο Φόρουμ του φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της χώρας για τα Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας.