Έρευνες στην παιδοψυχολογία έχουν δείξει πως ένα ανήλικο παιδί τη σοβαρότερη ψυχολογική ζημιά την υφίσταται κατά κανόνα μέσα στην οικογένειά του από τον άνθρωπο που το αγαπά περισσότερο, που, κατά κανόνα επίσης, και εκ φύσεως, είναι η μητέρα.

Η σεναριογράφος και σκηνοθέτης Ολγα Μαλέα, που έχει σπουδάσει ψυχολογία, σε μια απόπειρα να περάσει από την κομεντί ερωτικών ηθών («Ο οργασμός της αγελάδας», «Η διακριτική γοητεία των αρσενικών», «Ριζότο») στο δράμα ψυχολογικών παθών, πραγματεύεται στη «Μαντζουράνα» αυτό ακριβώς το σοβαρό θέμα της «στοργικής βίας» αφηγούμενη τις πιέσεις που δέχεται ένα 11χρονο κορίτσι από τη μητέρα του να καλλιεργήσει όλο και πιο εντατικά το ξεχωριστό του ταλέντο στη μαγειρική για να εξασφαλίσει την πρωτιά σ' έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό, μέχρι που αρχίζει να παρουσιάζει περίεργες διαταραχές στη συμπεριφορά, με κίνδυνο να αποκλειστεί από την εκπομπή.

Ενδιαφέρον το κόνσεπτ, εύστοχες και οι παράλληλες αναφορές στα έξωθεν ερεθίσματα που δέχεται ο παιδικός ψυχισμός (μίντια, δημόσια εικόνα, ανταγωνισμός) αλλά ανεπαρκής ο δραματικός χειρισμός τους, ελέω ενός σεναρίου που καταφεύγει στα άκρα (μνήμες κακοποίησης, επαναλαμβανόμενη φυγή, ατυχήματα και τραυματισμοί) για να καμουφλάρει τους κύκλους που κάνει γύρω από τον εαυτό του - χώρια οι «ξύλινες» ερμηνείες των ηθοποιών, που λένε τις ατάκες τους λες και διαβάζουν οτοκιού. Άλλωστε, για το ίδιο θέμα μπορεί να ανατρέξει κανείς στο «Belissima» του Λουκίνο Βισκόντι, αγέρωχο παρά τα 60 του χρόνια.