Το τέλος του κόσμου χτυπά νύχτα την πόλη του Λος Άντζελες και βρίσκει την παρέα του Σεθ Ρόγκεν, του Τζέι Μπάρουσελ και του Τζόνα Χιλ (οι οποίοι υποδύονται τους εαυτούς τους) να διασκεδάζουν στο πάρτι που οργάνωσε ο Τζέιμς Φράνκο προκειμένου να γιορτάσει το πολυτελές καινούργιο του σπίτι.

Για τις εφιαλτικές ώρες που θα ακολουθήσουν, μια και είναι προφανές ότι βρισκόμαστε στο χείλος μιας πελώριας βιβλικής καταστροφής, ο οικοδεσπότης και οι ελάχιστοι καλεσμένοι που θα απομείνουν ζωντανοί θα χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωποι όχι μόνο με τον ερχομό της Αποκάλυψης ή με τα γιγαντιαία τέρατα που αλωνίζουν τους δρόμους, αλλά και με την ανάγκη να ανεχτούν ο ένας τον άλλο. Πράγμα που, όπως αποδεικνύεται, δεν είναι καθόλου εύκολο.

Σαν αυτοσχέδιο home movie το οποίο μοιάζει να ζευγάρωσε αιφνίδια με τις προδιαγραφές μιας ακριβής ταινίας καταστροφής, το διασκεδαστικό αυτό υβρίδιο ενήλικης κωμωδίας και εφηβικής φαντασίας σερβίρεται στο κοινό χωρίς καμία πρόφαση σοβαρότητας.

Συνοδεύεται, παρ’ όλα αυτά, από αρκετό χιούμορ, απολαυστική αθυροστομία, μπόλικο αυτοσαρκασμό και πικρόχολες σατιρικές σφήνες πάνω στον κόσμο της χολιγουντιανής διασημότητας, ενώ η πιο πετυχημένη έμπνευσή του συνοψίζεται στο γεγονός ότι σύσσωμοι οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν ανενδοίαστα μερικές άκρως εξεζητημένες και διόλου κολακευτικές εκδοχές του εαυτού τους

Ο Σεθ Ρόγκεν και ο Έβαν Γκόλντμπεργκ, που μοιράζονται σεναριακά και σκηνοθετικά το φιλμ, είναι εμφανές ότι συμπαθούν να αιφνιδιάζουν όσο τακτικότερα μπορούν το κοινό τους και προσπαθούν να διαφοροποιηθούν όσο μπορούν από τη γενικότερη μετριότητα που έχει πλήξει τα τελευταία χρόνια την αμερικανική κωμωδία.

Η ταινία τους είναι παιχνιδιάρικη και σε σημεία ξεκαρδιστική, αν κάτι στερείται, εντούτοις, αυτό είναι η λίγη παραπάνω φιλοδοξία που θα την έσπρωχνε να εξερευνήσει περαιτέρω τις κωμικές δυνατότητές της, αντί να περιοριστεί στις ευπρόσδεκτες αλλά μικρές διαστάσεις μιας αυθόρμητης, αγορίστικης πλακίτσας.