Γνωστότερη ως ηθοποιός, αλλά τελευταία και ως αξιόλογη σκηνοθέτης και σεναριογράφος, η Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι κρατά έναν μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο στο «Ζήτω η Ελευθερία» του Ρομπέρτο Αντό, μια πολιτική σάτιρα που καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της πολιτικής πραγματικότητας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να εμπνεύσει μία επιθυμία για αλλαγή.
Ο Ενρίκο Ολιβέρι, ο ηγέτης της ιταλικής αντιπολίτευσης, εγκαταλείπει ξαφνικά το πόστο του και φτάνει ινκόγκνιτο στο σπίτι μιας παλιάς του συντρόφου στο Παρίσι, για να απομονωθεί. Όταν εκείνη ξεκινήσει δουλειά σε μια ταινία εκτός Παρισιού, ο Ενρίκο την ακολουθεί, ενώ περνά όλο και περισσότερο χρόνο με την μικρή της κόρη.
Πίσω στη Ρώμη, ο βοηθός του πείθει τον εκκεντρικό δίδυμο αδελφό του να υποδυθεί τον Ενρίκο για χάρη του κοινού και των μίντια, μέχρι εκείνος να επιστρέψει, αλλά η χαρισματική, αντισυμβατική του προσωπικότητα αντιστρέφει αναπάντεχα την κοινή γνώμη υπέρ του.
Στο πλαίσιο της επίσκεψής της στην Ελλάδα με αφορμή το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, μιλήσαμε στην Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσκι για τους λόγους για τους οποίους δέχθηκε να συμμετάσχει στο πρότζεκτ, το ρόλο της στην ταινία, καθώς και την αιώνια σύγκρουση ανάμεσα τον ιδεαλισμό και τον κυνισμό.
Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε περισσότερο στο πρότζεκτ;
Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η κεντρική ιστορία, τη βρήκα γεμάτη ζωή κατά κάποιον τρόπο, πολύ ελκυστική και έξυπνη.
Αλλά το βασικότερο κίνητρο ήταν η επιθυμία μου να συναντήσω τον Τόνι Σερβίλο και να συνεργαστώ μαζί του. Είναι ένας καλλιτέχνης που θαύμαζα χρόνια από μακριά, και τώρα πια έχω το προνόμιο να τον αποκαλώ φίλο μου. Είναι εξαιρετικός σε ό,τι κάνει.
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας στην ταινία.
Υποδύομαι την πρώην σύντροφο του πολιτικού αρχηγού, στην οποία καταφεύγει όταν εγκαταλείπει τη ζωή του. Μένω στο Παρίσι, είμαι παντρεμένη και έχω μια μικρή κόρη, όμως ο δεσμός που μας συνδέει, είναι πάντα ισχυρός.
Ο χαρακτήρας μου δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκος, είναι η αλήθεια - τη συμπαθώ πολύ, πάντως, και είναι αρκετά διαφορετική απ' ό,τι έχω συνηθίσει να υποδύομαι. Είναι αρκετά ήρεμη, γαλήνια και συνειδητοποιημένη.
Είναι ένας χαρακτήρας δίχως προβλήματα, θα λέγαμε - και αυτό για μένα είναι αρκετά σπάνιο! Και ήταν μια ενδιαφέρουσα αλλαγή για τη δουλειά μου, αυτή η όμορφη ιστορία. Αλλά αυτό που υποσχέθηκε αυτός ο ρόλος, δηλαδή τη συνάντηση με τον Τόνι Σερβίλο ήταν ο κυριότερος λόγος.
Η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στην πολιτική πραγματικότητα, που είναι αρκετά κυνική και ταυτίζεται με τον απογοητευμένο πολιτικό, και την κάπως πιο αντισυμβατική και αισιόδοξη νότα αλλαγής που αντιπροσωπεύει ο εκκεντρικός αδερφός του. Εσείς με ποια νοοτροπία ταυτίζεστε;
Στην πραγματικότητα, μπορώ να ταυτιστώ και με τις δύο πλευρές, και μπορώ να μεταπηδήσω από τη μία στην άλλη.
Το ενδιαφέρον, όμως, είναι στην ύπαρξη και των δύο, αυτό είναι που κάνει την ταινία μοναδική, πιστεύω. Το να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι αλλά και όπως θα ήθελες να είναι. Η ματιά που ρίχνουμε στην πραγματικότητα, να εμπλουτίζεται από μια ποίηση, ένα ιδεαλιστικό όνειρο.
Βρίσκω συναρπαστική αυτήν την αντίφαση των δύο φιλοσοφιών ζωής, και η ταινία τις ζωντανεύει με έναν πολύ ενδιαφέροντα και ουσιαστικό τρόπο.
Η ταινία «Ζήτω η Ελευθερία» προβάλλεται στους κινηματογράφους Δαναός, Έλλη, Αίγλη, και Τριανόν.
