Βασισμένο στο βιβλίο της Νεκάμα Τεκ «Defiance: The Bielski Ρartisans», που με τη σειρά του εξερευνά την πραγματική δράση της εβραϊκής κοινότητας των αδερφών Μπιέλσκι κατά τη διάρκεια του πολέμου, το φιλμ του ανθρώπου που σκηνοθέτησε τον «Τελευταίο Σαμουράι» και το «Ματωμένο Διαμάντι» έρχεται φορώντας την προβιά ενός σκοπού που σαφέστατα όλοι θεωρούμε ιερό: την απόδειξη ότι οι Εβραίοι δεν υπέφεραν απλώς παθητικά κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά ότι σημαντική μερίδα εξ αυτών πέρασε στην αντίσταση. Το ότι η δράση της ομάδας των Μπιέλσκι, όσο αξιοθαύμαστη κι αν είναι, δεν αποτελεί τον ορισμό της αντίστασης, μάλλον λίγη σημασία έχει.


Για άλλη μια φορά, αυτό που μετράει είναι η «ευαισθητοποίηση»-εξωτερική κατανάλωση και η τόνωση του συλλογικού φρονήματος-εσωτερική κατανάλωση. Με λίγα λόγια η κατανάλωση, την οποία εγγυώνται ο νέος Τζέιμς Μποντ στη μανιέρα Αρη αρχηγού των ατάκτων, ο στιβαρός Λιβ Σράιμπερ στον ρόλο άσωτου υιού που συμμαχεί με τους εξίσου κακούς κομμουνιστές, και γενικότερα ένας παραφορτωμένος μύθος που στην ουσία υπενθυμίζει τη συγγένεια των ηρωικών χολιγουντιανών κλισέ και των βιβλικών αρχετύπων.


Το μέτρο χάνεται οριστικά στον τελικό παραλληλισμό εξόδου των πρωταγωνιστών και βιβλικής Εξόδου κι εκεί εξάλλου η «Εναντίωση» υπενθυμίζει ότι αφηγείται την ίδια ιστορία: ενός λαού που, όταν δεν υπήρχε δρόμος, τον δημιούργησε. Οσα κι αν σημαίνει πια αυτό.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ