Επειτα από έξι υποψηφιότητες για Οσκαρ, η Κέιτ Γουίνσλετ, η Βρετανίδα που στα 22 της χρόνια έγινε η διασημότερη γυναίκα που επέζησε από το ναυάγιο του «Τιτανικού», κρατάει επιτέλους στα χέρια της το χρυσό αγαλμάτακι για τη συγκλονιστική και τολμηρή ερμηνεία της στα «Σφραγισμένα Χείλη». Η ίδια, όμως, επιμένει πως αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία σε αυτήν τη ζωή είναι να αποφεύγεις με κάθε τρόπο τη ματαιοδοξία.
Είναι το oσκαρ για σένα το απόλυτο βραβείο;
Θα έλεγα ψέματα αν υποστήριζα κάτι διαφορετικό. Σίγουρα είναι το σημαντικότερο βραβείο που έχει να προσφέρει η κινηματογραφική βιομηχανία. Αλλά σίγουρα δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο.
Εχεις προταθεί άλλες πέντε φορές στο παρελθόν αλλά δεν έχεις κερδίσει. Συγκαταλέγεις αυτές τις στιγμές στις σημαντικές για την καριέρα σου;
Ενα ταλέντο στην υποκριτική σε βοηθάει προφανώς να αντεπεξέλθεις σε κάθε περίσταση. Αλλά στο τέλος, όλα είναι απλώς ένα σόου. Είμαι πάντοτε νευρική όταν περπατάω στο κόκκινο χαλί.
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο (σ.σ. συμπρωταγωνιστής της στον προ δεκαετίας «Τιτανικό» και στον φετινό «Δρόμο Της Επανάστασης») λέει πως είσαι η καλύτερη ηθοποιός της γενιάς σου.
Δεν θα το έλεγα ποτέ η ίδια για τον εαυτό μου, αλλά είναι πραγματικά γλυκό εκ μέρους του Λίο που το πιστεύει και το δηλώνει. Το ίδιο ισχύει και γι’ αυτόν. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον ηθοποιό της γενιάς του που μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Μας συνδέουν πολύ περισσότερα πράγματα από τις ταινίες. Από τον «Τιτανικό» και μετά είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Τα παιδιά μου τον αποκαλούν «Θείο Λίο».
Εχεις δύο παιδιά: μια κόρη, τη Μία, 8 ετών από τον πρώτο σου γάμο και τον Τζο, 5 ετών από τον γάμο σου με τον Σαμ Μέντες. Πώς καταφέρνεις να συνδυάσεις την οικογένεια με την καριέρα;
Ο Σαμ (σ.σ. Μέντες, σκηνοθέτης του «American Beauty» που σκηνοθέτησε για πρώτη φορά τη σύζυγό του φέτος στον «Δρόμο Της Επανάστασης») και εγώ έχουμε τις ίδιες προτεραιότητες. Τα παιδιά μας και η οικογένειά μας έρχονται πάντοτε πρώτα. Δεύτερη στη σειρά έρχεται η δουλειά και η καριέρα. Με κάποιον τρόπο καταφέρνουμε να τα ισορροπούμε. Ισως γιατί και οι δύο έχουμε συνηθίσει να αυτοσχεδιάζουμε. Μοιράζουμε τον χρόνο μας ανάμεσα στο λοφτ που έχουμε στο Μανχάταν και το εξοχικό στη νοτιοδυτική Αγγλία. Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών μας εκεί.
Το να περνάς τις διακοπές σου στην εξοχή είναι ένας τρόπος να δραπετεύεις από τον ρόλο του σταρ;
Κάθε φορά που ο κόσμος με αποκαλεί «σταρ του Χόλιγουντ» με πιάνει ανατριχίλα. Δεν είμαι σταρ του Χόλιγουντ! Η Τζούλια Ρόμπερτς είναι σταρ του Χόλιγουντ. Θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο μια Αγγλίδα ηθοποιό που απλώς στάθηκε τυχερή.
Που απλά παίρνει τη δουλειά της στα σοβαρά...
Ακριβώς! Ενας καλός ηθοποιός οφείλει να υπηρετεί το κάθε σχέδιο και όχι να θεωρεί πως βρίσκεται πάνω από αυτό. Μου λείπει πολύ αυτή η αίσθηση της μετριοφροσύνης που μοιάζει να έχει χαθεί από πολλούς συναδέλφους μου. Οπως και αυτή η εμμονή με την ομορφιά. Στις περισσότερες από τις ταινίες της βιομηχανίας, οι άνθρωποι μοιάζουν απίστευτα γοητευτικοί ακόμη και όταν είναι καλυμμένοι με λάσπη μέχρι τον λαιμό.
Και φυσικά κανείς στο Χόλιγουντ δεν κινείται με την ελευθερία και την απενοχοποιημένη άνεση που το κάνεις εσύ...
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο κόσμος ασχολείται τόσο πολύ με αυτό. Είμαι απλώς ηθοποιός. Και οφείλω να παρουσιάζω τον εαυτό μου με κάθε πτυχή του σώματος και της ψυχής μου. Αν το σενάριο απαιτεί από μένα να είμαι γυμνή, σε ερωτικές σκηνές δεν θα κάτσω σκεπασμένη με μια κουβέρτα προκειμένου να μην εκτεθώ. Είναι γελοίο!
Είσαι επίσης μια από τις ηθοποιούς που δεν συμμετέχει στην πρόσφατη υστερία με το αδυνάτισμα που έχει καταλάβει ολόκληρη τη σόου μπιζ.
Ακριβώς. Γιατί είναι άρρωστο. Δεν καταλαβαίνω τι οφελεί να φέρεις τον εαυτό σου στα άκρα απλώς για να πετύχεις μια ψεύτικη ιδέα για την ομορφιά που δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα. Ως έφηβη ήμουν αρκετά παχουλή αλλά περνούσα καλά και δεν προσπαθούσα να το κρύψω. Το μόνο που έχω να προτείνω σε κάθε νεαρή γυναίκα είναι: «Να είσαι ο εαυτός σου. Αυτό είναι το σώμα σου, η ψυχή σου, η ζωή σου. Μην αφήσεις κανέναν να στο καταστρέψει»!
Μοιάζεις να έχεις αρκετή αυτοπεποίθηση...
Ναι; Επίσης έχω πολλές αμφιβολίες, πολλά συμπλέγματα και ακόμη πιο πολλές ανασφάλειες. Αλλά δεν μπορείς να πας πολύ μακριά με το να είσαι σίγουρος με τον εαυτό σου. Οφείλεις να ψάχνεις τα πράγματα, να αναρωτιέσαι, να γίνεσαι συνεχώς καλύτερος. Ειδικά σε ένα τόσο δύσκολο πεδίο όπως είναι η κινηματογραφική βιομηχανία. Οταν ξεκίνησε η υστερία με τον «Τιτανικό» ήμουν μόλις 22 ετών. Επρεπε να είμαι αρκετά υγιής για να μπορέσω να αντιμετωπίσω όλο αυτό που συνέβη. Μπορείτε να ρωτήστε και τον Λεονάρντο. Νομίζω πως η οικογένειά μου και οι φίλοι μου με βοήθησαν να μη χάσω τελείως το μυαλό μου. Αυτοί με βοηθούν ακόμη και σήμερα.
Σε βοηθά στην καθημερινή σου ζωή το γεγονός ότι είσαι ηθοποιός;
Οχι με την έννοια ότι μπορώ να πείσω τους ανθρώπους να με πιστέψουν με κάθε τρόπο, αλλά με βοηθάει επειδή μπορώ να κατανοήσω καλύτερα τον εαυτό μου και να μάθω περισσότερα πράγματα για την ανθρώπινη κατάσταση μέσα από κάθε ρόλο τον οποίο υποδύομαι. Μία από τις πιο επικίνδυνες παγίδες στις οποίες μπορεί να πέσει ένα ηθοποιός είναι η ματαιοδοξία. Είναι ικανή να καταστρέψει τα πάντα, ακόμη και το μεγαλύτερο ταλέντο. Γι’ αυτό προσπαθούσα και προσπαθώ πάντα να μείνω όσο το δυνατόν πιο μακριά από αυτήν.
Τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο;
Εχω μεγάλες φιλοδοξίες, σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Μου αρέσει να κινώ τα πράγματα και να είμαι συνεχώς ενεργητική. Το μόνο που με κάνει να μην υπερβάλλω είναι τα δύο μου παιδιά. Το δυσκολότερο έργο μου μέχρι σήμερα είναι να μαγειρεύω και να κρύβω μέσα στα φαγητά όλα τα θρεπτικά συστατικά - μπρόκολα, καρότα, λάχανο - που χρειάζονται τόσο έξυπνα ώστε να πιστεύουν ότι τρώνε χάμπουργκερς.
Συνέντευξη: Vincent Clarke
Απόδοση: Μανωλης Κρανακης
