Ακαμπτοι μπροστά στις αναποδιές αλλά καταδικασμένοι να αυτοκαταστρέφονται, οι Ταξιδιώτες δεν είναι μια ανασύσταση του πραγματικού τους εαυτού. Είναι ο εαυτός τους! Κερδίζοντας την εμπιστοσύνη μιας νομαδικής οικογένειας, ο Πέρι Ογκντεν φυτεύει μια χούφτα ηθοποιούς στην καρδιά της αδυσώπητης καθημερινότητάς τους και περιμένει να δει τι θα επακολουθήσει.

Το αποτέλεσμα είναι απόλυτα νατουραλιστικό, δηλαδή ούτε τους αδικεί αλλά ούτε και τους ανυψώνει. Οι καταυλισμοί της Ιρλανδίας είναι ευτυχώς απαλλαγμένοι από τους φολκλόρ συνειρμούς της Μεσογείου, οπότε μπορείτε να είστε ήσυχοι ότι τίποτα εδώ γύρω δεν θα σας θυμίσει όλα όσα προσπαθείτε να ξεχάσουμε από τον Κουστουρίτσα. Η Γουίνι μένει σε ένα υπερσύγχρονο τροχόσπιτο, χωρίς υφαντά, χαλιά και παραδοσιακά παραφερνάλια και η εξωτερική της εμφάνιση δεν προδίδει σε τίποτα την καταγωγή της. Εκεί άλλωστε βρίσκεται και το ενδιαφέρον της ταινίας.

Τοποθετώντας την προκαθορισμένη έννοια του Τσιγγάνου σε ένα νέο πλαίσιο, ο Ογκντεν σου κεντρίζει αρκετά την περιέργεια ώστε να τον ακολουθήσεις, αλλά όχι και για να μείνεις μαζί του ως το τέλος.


ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ