Η Μάιλι Σάιρους είναι το πιο πρόσφατο, και μεγαλύτερο όλων, των προϊόντων της μηχανής Ντίσνεϊ. Με συγχρονισμένη επίθεση εξ οθόνης και δισκογραφίας, η Μάιλι/Χάνα Μοντάνα έχει καρφιτσωθεί στον τοίχο κάθε έφηβου κοριτσιού της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, αλλά εδώ ακόμα η κατάσταση είναι ελεγχόμενη.


Η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πιο πρόσφατη σε μια σειρά προς κατανάλωση προϊόντων της μάρκας Χάνα Μοντάνα: έχουν προηγηθεί δύο σεζόν της πολύ δημοφιλούς σειράς (συν μία τρίτη που ολοκληρώνεται εντός του καλοκαιριού), δύο άλμπουμ, ένα sold-out tour με τιμές εισιτηρίων στις εκατοντάδες, και μια κυκλοφορία της συναυλίας στις σκοτεινές αίθουσες σε 3-D.


Και είναι ελάχιστα που μπορείς να πεις ουσιαστικά για αυτή την επίθεση ποπ αμερικανοβλαχιάς γεμάτη με συμβατικά ιδανικά που έχουμε προηγουμένως ανεχτεί σε ό,τι παιδική (συγγνώμη, "οικογενειακή") ταινία κυκλοφόρησε ποτέ η εταιρεία του ποντικιού, αλλά συνήθως δε μας ενοχλούσε τόσο πολύ γιατί ήταν καλύτερη και η εκτέλεση αλλά και η μουσική.


Το κοινό της Χάνα (και υποθέτω, μόνο αυτό) φυσικά θα είναι εκεί στο ραντεβού, και ουδόλως ενδιαφέρεται για το αν η ταινία έχει την παραμικρή αξία, αλλά αυτό που ενδιαφέρει εμάς λίγο περισσότερο είναι το όνομα του σκηνοθέτη.


Μιας και ο Πίτερ Τσέλσομ είχε κάποτε υπογράψει την έξοχη όσο και υποτιμημένη μαύρη κωμωδία "Funny Bones" ή ακόμα και το γλυκά κλισεδιάρικο "Serendipity". Όταν εφηύρε κι αυτός το -σκηνοθετικό- alter ego του για να αναλάβει τα ηνία αυτής της ταινίας, μάλλον ξέχασε να του δώσει διαφορετικό όνομα.


θΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ