Mελούρα βασισμένη σε βιβλίο της γνωστής συγγραφέως νεανικών tear-jerkers Τζόντι Πικούλ, η ταινία του Νικ Κασσαβέτη κάνει οτιδήποτε είναι δυνατόν να κάνει ποτέ μια ταινία για να υποχρεώσει το θεατή να κλάψει, αλλά προσωπικά έφυγα από την αίθουσα περισσότερο οργισμένος παρά στεναχωρημένος.


Ο ίδιος άνθρωπος μας έχει δώσει στο παρελθόν το "Ημερολόγιο" που δεν έχω καμία απολύτως ενοχή στο να παραδεχτώ πως είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες των τελευταίων ετών, και πως όσες φορές κι αν το βλέπω δε μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Έχοντας λοιπόν πετύχει στην καριέρα του μια θαυμάσια ισορροπία του συγκινητικού και του ειλικρινούς, είναι να απορείς τι τον κατέλαβε και παρέδωσε εδώ μια πλήρως ξεδιάντροπη στις προθέσεις της ιστορία, για απόλυτα υπέροχους ανθρώπους που τους συμβαίνουν απολύτως τραγικά πράγματα.


Η ταινία προσποιείται πως μιλά με ειλικρίνεια για μια συγκεκριμένη ατυχή κατάσταση, αλλά στην πραγματικότητα εξαρτάται σε φοβερό βαθμό από την ακρότητα σε σκιαγραφήσεις χαρακτήρων και καταστάσεων και σε ανόητες ανατροπές, μετατρέποντας τον συναισθματικό εκβιασμό σε αποκλειστικό όχημα συγκίνησης.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ