Ως φαίνεται, ο 32χρονος Γιόμαρ μισεί τη ζωή του. Αναρωτιέται τι του προσφέρει η καθημερινή απασχόληση στο χιονοδρομικό κέντρο όπου εργάζεται - αν και κάποτε αγαπούσε το σκι, έκανε και πρωταθλητισμό. Κατά τα λοιπά περνάει την ώρα του παρακολουθώντας εσχατολογικά ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση, καταναλώνοντας χάπια και αλκοόλ και επισκεπτόμενος πού και πού την ψυχιατρική κλινική που παλιότερα τον κούραρε, με την ελπίδα να τον... ξαναδεχθούν, αλλά η γιατρός του ούτε συζήτηση.
Ωσπου εμφανίζεται ένα παλιός του φίλος και τον ενημερώνει πως έχει έναν 4χρονο γιο από μια πρώην, κάπου στα βόρεια. Με όχημα ένα σνόουμομπιλ και μόνα εφόδια αλκοόλ και φάρμακα, ο Γιόμαρ αποφασίζει τότε να ξεκινήσει ένα ταξίδι προς τον παγωμένο Βορρά και το παρελθόν του... Ταξίδι αυτογνωσίας, φυσικά, που πραγματώνεται, όπως σε κάθε σωστή ταινία δρόμου, μέσα από σταθμούς... επαφές με μια ποικιλία προσώπων. Το εύρημα στο φιλμ του Νορβηγού Ρούνε Ντένσταντ Λάνγκλο είναι ότι τα πρόσωπα αυτά δεν είναι τόσο ετερόκλιτα όσο σε ένα τυπικό έργο του είδους.
Οχι απλά μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά και, υπό το πρίσμα της μοναξιάς και της απομόνωσης που επιβάλλει το μουντό, καταθλιπτικό τοπίο του σκανδιναβικού Βορρά, λειτουργούν σαν εκδοχές του ήρωα, κομμάτια του ψυχισμού του, προβολές νομίζεις του εαυτού του στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον (από τους εφήβους που συναντά μέχρι την αναποφάσιστη για το αν θα μετακομίσει στο κοντινό χωριό γηραιά).
Εν ολίγοις είναι κοιτώντας κατάματα και βαθύτατα τον εαυτό του που αυτοπροσδιορίζεται ο Γιόμαρ σε τούτο το μικρό αλλά συναισθηματικά μεστό μέσα στον μινιμαλισμό του, χιουμοριστικό μέσα στους «κοκαλωμένους» χαρακτήρες του και τελικά ζεστό μέσα στο παγωμένο του φυσικό ντεκόρ φιλμ. Αν μονάχα η οικονομία στον λόγο αφορούσε και την ενατένιση στον χώρο και στον χρόνο (ως πρώην ντοκιμαντερίστας, ο Λάνγκλο επιμένει πλατειαστικά στα γενικά πλάνα και στο τοπίο - άσκοπα, αφού αυτό ελάχιστα μεταμορφώνεται στη διάρκεια της δράσης) ίσως να μιλούσαμε για μια ταινία λιγότερο προφανή και πιο στιβαρή.
Πρόκειται για την πρώτη ταινία μυθοπλασίας του Νορβηγού σκηνοθέτη Ρούνε Ντένσταντ Λάνγκλο, ο οποίος έχει ειδικευτεί στο ντοκιμαντέρ.
Ρόμπυ Εκσιέλ
