Ενας απρόθυμος, παθητικός ήρωας αναγκάζεται να αναλάβει δράση μπροστά στην προοπτική της ζωής και της ανατροπής του χάους.
Το μεγαλύτερο τόλμημα του Αλφόνσο Κουαρόν είναι ότι πέταξε από το παράθυρο όσα στοιχεία βρήκε ξεπερασμένα από το μυθιστόρημα της Π.Ντ. Τζέιμς. Με αυτόν τον τρόπο μετέτρεψε τον πυρήνα της επιστημονικής φαντασίας σε ένα δράμα ιλιγγιώδες, όταν χρειάζεται και συγκινητικό, όποτε επικαλείται την ανθρωπιά ως αντίδοτο στον μηδενισμό μιας δικτατορικής Βρετανίας στο εγγύς μέλλον- μετά το «V For Vendetta», με σιγουριά ο Τόνι Μπλερ εμπνέει εφιαλτικές εικόνες ολοκληρωτικού σοσιαλισμού.
Στην καρδιά της ταινίας, μια σβησμένη σχέση ανάμεσα στον Κλάιβ Οουεν (Θίο) και την Τζούλιαν Μουρ (Τζουλιάν), σε ένα σύντομο αλλά δυναμικό ρόλο. Κάποτε είχαν την πολιτική και την οικογένεια. Τώρα αυτός μοιάζει παραιτημένος και εκείνη τον αφυπνίζει, καθώς μια κοπέλα είναι έγκυος, γεγονός πρωτοφανές για την ανθρωπότητα που έχει να δει μωρό εδώ και 27 χρόνια! Σε ένα ταξίδι γεμάτο παγίδες και προδοσίες, ο Θίο, ήρωας με σαγιονάρες και ανασταλτικό παράγοντα τον κυνισμό, την καχυποψία και τον προσωπικό του σταυρό, οδηγεί τη νέα γυναίκα στο φως, ενώ δίπλα του μαίνεται ο πόλεμος και ο διχασμός.
Ο Κουαρόν κάνει σαφές σχόλιο για την προσφυγιά και το τεχνολογικό αδιέξοδο, χρησιμοποιώντας τις κινηματογραφικές του γνώσεις αντίθετα στο κυρίως ρεύμα της εφετζίδικης εσχατολογίας. Με την αρωγή του μεγάλου οπερατέρ Εμάνουελ Λουμπέσκι, φτιάχνει μακριές λήψεις που κόβουν την ανάσα, μας τοποθετεί στην καρδιά του πολέμου και μαρκάρει στενά τον πανταχού παρόντα Κλάιβ Οουεν, ιδιαίτερα πειστικό ως σκοτεινιασμένο «πρώην» που κρύβει μια ψυχή επιρρεπή στην αυτοθυσία για χάρη της ανθρωπότητας. Οι αναφορές στις θρησκείες και τη μυθολογία είναι υπαινικτικές, έτσι ώστε το κέντρο βάρους να μην βυθιστεί στην κινούμενη άμμο του φονταμενταλισμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
