Δυο συναρπαστικοί χαρακτήρες μπορούν να πάνε μακριά ακόμα και μια προβλέψιμη ταινία, και ο τρόπος που οι κεντρικοί ήρωες αυτής της μαύρης δραμεντί εξ Ουρουγουάης έχουν σκιαγραφηθεί, μετατρέπει μια φαινομενικά αδιάφορη ταινία σε ένα αν μη τι άλλο ενδιαφέρον πορτρέτο. Μιας κοινωνίας πεταμένης στα άκρα, κατοικούμενης από περιθωριακούς σωτήρες που αγωνίζονται με ό,τι ψυχή τους απομένει για να τα βγάλουν πέρα. Στην εσωτερική πάλη των γκρίζων χαρακτήρων εντοπίζουμε μάλιστα μεγαλύτερο ενδιαφέρον και από τις κυριολεκτικές μάχες που δίνει ο ξεπεσμένος παλαιστής. Η ταινία συχνά πέφτει θύμα των φιλοδοξιών της και χάνει την ισορροπία χιούμορ και δράματος (δεν είναι όλοι Κοέν, δυστυχώς) αλλά κουβαλάει ως το τέλος μια συναισθηματική αλήθεια που μας αρέσει στο σινεμά, ιδίως όταν έρχεται πακέτο με αξιοπρόσεκτη τεχνική και αισθητική αρτιότητα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δύο εκκεντρικοί Ευρωπαίοι, ο Γιάκομπ, ξεπερασμένος παγκόσμιος πρωταθλητής της πάλης, κι ο πανούργος ιμπρεσάριος που αυτοσυστήνεται Πρίγκιπας Ορσίνι, διασχίζουν τη Νότια Αμερική οργανώνοντας σικέ αγώνες σε μια προσπάθεια επιβίωσης και αναβίωσης του πάλαι ποτέ λαμπρού παρελθόντος τους.
