Περιμενοντας Στη Νεα Υορκη

28.06.2007
O Σίντνεϊ ταξιδεύει από τη Φλόριντα στη Νέα Υόρκη με σκοπό να συναντήσει την πρώην κοπέλα του, Κορίν, στην κορυφή του Empire State Building. Της έχει στείλει ένα αεροπορικό εισιτήριο κι ένα ραβασάκι σχετικά με το υποτιθέμενο ραντεβού, αλλά δεν έχει καμία ένδειξη για το αν εκείνη θα εμφανιστεί ή όχι.

O Σίντνεϊ ταξιδεύει από τη Φλόριντα στη Νέα Υόρκη με σκοπό να συναντήσει την πρώην κοπέλα του, Κορίν, στην κορυφή του Empire State Building. Της έχει στείλει ένα αεροπορικό εισιτήριο κι ένα ραβασάκι σχετικά με το υποτιθέμενο ραντεβού, αλλά δεν έχει καμία ένδειξη για το αν εκείνη θα εμφανιστεί ή όχι. Ενώ ο Σίντνεϊ έχει ήδη φτάσει στην πόλη, γνωρίζει την Έημι, η οποία αναρρώνει επίσης από τις πληγές του έρωτα και περνάνε μαζί ένα εικοσιτετράωρο αστικής περιπλάνησης και φλερτ.

Ο Σουηδός Γιοακίμ Χέντεν κάνει το ντεμπούτο του με μια σουηδική παραγωγή γυρισμένη στη Νέα Υόρκη, λίαν προσεγμένη, αλλά ελάχιστα εμπνευσμένη. Το στόρι, σε πρώτη φάση, μας υποψιάζει για ένα εγχείρημα στο στιλ του «An Αffair Τo Remember» meets «Before Sunrise». Το ραντεβού στο ρομαντικό ουρανοξύστη, τα παράδοξα της τύχης, ένα τρίτο πρόσωπο, ένα όμορφο αστικό τοπίο και μια διάθεση ελαφρά φιλοσοφική είναι όλα τα κλισέ συστατικά που το φιλμ κοπιάρει για να πετύχει η συνταγή. Ωστόσο, η χιλιοειπωμένη ιστορία είναι το μικρότερο πρόβλημα αυτού του άνευρου φιλμ. Ουκ ολίγες ταινίες εξάλλου έχουν γυριστεί με φόντο το Empire State Building, από την εποχή του κλασικού Χόλιγουντ μέχρι σήμερα.

Οι βαρετοί, δήθεν διανοουμενίστικοι διάλογοι και η εμφανής τάση αντιγραφής του σκηνοθέτη μας κάνουν να μετράμε το χρόνο αντίστροφα μέχρι τη μεγάλη συνάντηση, μαζί με τον πρωταγωνιστή της ταινίας. Ολόκληρες σκηνές έχουν «ξεπατικωθεί» από ταινίες του Λινκλέιτερ, όπως και διάφορα σκηνοθετικά ευρήματα. Και ναι μεν ο κινηματογράφος είναι πρωτογενώς η τέχνη της αναπαραγωγής και άρα δεν μπορούμε να απαιτούμε την απόλυτη πρωτοτυπία, αλλά όπως έλεγε και ο Ουίλιαμ Μπλέικ (για να αντιγράψουμε κι εμείς λίγο) «Η διαφορά ανάμεσα σε έναν καλό κι έναν κακό καλλιτέχνη είναι ότι ο κακός φαίνεται σα να αντιγράφει ενώ ο καλός το κάνει στ’ αλήθεια».

Τα όμορφα πλάνα, η προσεγμένη φωτογραφία και το υπέροχο σάουντρακ υπόσχονται μια φρεσκάδα που η σκηνοθεσία αδυνατεί να προσφέρει. Έτσι, η ταινία καταλήγει να μοιάζει με ένα οπτικό «χαλί» που επέλεξε ο σκηνοθέτης για να παρουσιάσει στον κόσμο μερικά από τα αγαπημένα του μουσικά κομμάτια.

ΦΑΙΔΡΑ ΒΟΚΑΛΗ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ