Εξαιρετικά επικίνδυνο για τους καλοφαγάδες, το "Τζούλι & Τζούλια" σερβίρει δυο ανόμοια πιάτα κατά τη διάρκεια του ίδιου δείπνου και δεν το ξέρει. Η Νόρα Έφρον τυλίγει την αξιαγάπητη Τζούλια (μια λαμπρή Μέριλ Στριπ) στα φρουφρού και τα αρώματα ενός υπέροχου μεταπολεμικού Παρισιού που μόλις ξαναβρίσκει την ανάσα του, ενώ η Τζούλι (Έιμι Άνταμς) είναι περιορισμένη στην ασφυξιογόνο αδράνεια ενός άχρωμου βιομηχανικού Κουίνς των αρχών του 2000.

Άνιση εξαρχής, η κινηματογραφική αναμέτρηση ανάμεσα στις παρ'ολίγον συνονόματες δεν επιφυλάσσει εκπλήξεις. Κάθε φορά που η απολαυστικά αφράτη και γλωσσικά αφρώδης (τα φωνήεντά της μοιάζουν με μπουρμπουλήθρες!) Μέριλ Στριπ εξαφανίζεται από την οθόνη, το μόνο που μπορείς να κάνεις είνια να αναμένεις εναγωνίως την επιστροφή της. Η Έιμι Άνταμς γεμίζει όσο καλύτερα μπορεί τα ενδιάμεσα κενά, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τη γαστριμαργική ευδαιμονία που εκπέμπει η συμπρωταγωνίστριά της, η οποία μάλιστα εναλάσσεται με μια γαργαλιστική σεξουαλική πληρότητα.

Πέρα από τις δυο χαριτωμένες ερμηνείες που εναλάσσονται παιχνιδιάρικα, η σκηνοθεσία της Έφρον δεν κάνει τίποτα άλλο για να καλύψει την απόσταση που παρεμβάλλεται ανάμεσα στις δύο γυναίκες. Υποχωρώντας εμπρός στον πραγματικό πρωταγωνιστή που είναι το μαγείρεμα- με την κυριολεκτική έννοια και με τη συμβολική σημασία του τρόπου με τον οποίο τα συστατικά και τα "καρυκεύματα" που απαρτίζουν τη ζωή μπλέκονται με τους πιο πικάντικους και πιπεράτους συνδυασμούς- το φιλμ παρακολουθεί τις επιδράσεις του επάνω στους ανθρώπους, οι οποίες ποικίλλουν ανάλογα με την ψυχοσύνθεση. Μπορεί το κινηματογραφικό αποτέλεσμα να μην είναι πάντα ικανοποιητικό, αλλά η συνταγή φροντίζει να μην χάνει λεπτό τη νοστιμιά και τις λεπτές χιουμοριστικές γεύσεις της.


ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ