Είναι ο Λικ Μπεσόν ο Τζέρι Μπρουκχάιμερ της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας; Μάλλον ναι, με το τέταρτο μέρος της υπερεπιτυχημένης (στην Γαλλία) σειράς ταινίων με το «υπερηχητικό» ταξί να επιβεβαιώνει το επιχειρηματικό δαιμόνιο του πάλαι ποτέ ελπιδοφόρου σκηνοθέτη και νυν παραγωγού. Το πρώτο «Τaxi» (1998) ανανέωσε το είδος του... ευρωπαϊκού blockbuster και με την τεράστια εμπορική επιτυχία του ανάγκασε μέχρι και τους Αμερικανούς να γυρίσουν ένα άτυπο ριμέικ.

Ο Λικ Μπεσόν χτύπησε φλέβα χρυσού και το τι έπρεπε να κάνει δεν ήθελε και πολύ μυαλό...Σίκουελ είναι η λέξη κλειδί και, μετά από δύο μετριότατες συνέχειες, η γνωστή συνταγή επαναλαμβάνεται για τέταρτη φορά. Επικίνδυνος Βέλγος εγκληματίας φυλάσσεται για ένα 24ωρο από το γκαφατζίδικο αστυνομικό τμήμα της Μασσαλίας και, όπως όλοι καταλαβαίνετε, όλα πάνε στραβά. Το δίδυμο του «ιπτάμενου» οδηγού Ντανιέλ και του όχι και τόσο έξυπνου αστυνομικού Εμιλιέν αναλαμβάνει πάλι δράση. Με τις δυνατότητες του «πειραγμένου» ταξί να έχουν εξαντληθεί στα προηγούμενα φιλμ, η ταινία ποντάρει στα συνηθισμένα αλά Κλουζό γκαγκ του επιθεωρητή της αστυνομίας ( Μπερνάρ Φαρσί) και σε κάποιες σινεφίλ κωμικές αναφορές (με το φινάλε να αποτελεί προφανή παρωδία του «Σημαδεμένου» του Ντε Πάλμα).

Με λίγα λόγια θα γελάσετε σε κάποιες στιγμές, ιδιαίτερα με τις γκριμάτσες του Φαρσί, αλλά δυστυχώς το ταξίμετρο αυτής της «διαδρομής» θα σας φανεί γρήγορα λίγο «τσιμπημένο». Παραλίγο να το ξεχάσω, στο φιλμ παίζει και ο ποδοσφαιριστής Τζιμπρίλ Σισέ... Απόδειξη του γιατί έχει τόσο καιρό να παίξει σοβαρή μπάλα.

ΝΩΝΤΑΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ