Στα 1987, στο τότε «Wall Street» είχαμε παρατήσει τον αδίστακτο χρηματιστή Γκόρντον Γκέκο στο έλεος της ίδιας του της απληστίας. 23 χρόνια μετά, η συνέχεια, που επιχειρείται από τον Ολιβερ Στόουν και πάλι, προϋποθέτει εγκλεισμό του Γκέκο για παράνομες δοσοληψίες, ξεκινά με τον απόφυλακισμό του το 2001 και τον ξαναβρίσκει στις αβέβαιες για τη Γουόλ Στριτ εποχές του 2008, ως συγγραφέα πλέον βιβλίων περί των οικονομικών, να προσπαθεί να πλησιάσει την αποξενωμένη από χρόνια κόρη του και παράλληλα να βοηθήσει τον υποψήφιο γαμπρό του, έναν φιλόδοξο χρηματομεσίτη, να εκδικηθεί τον επαγγελματικό αντίπαλο του εκλιπόντος αφεντικού του.

Η γνώση και ο επαγγελματισμός του Στόουν, με την επικουρία και του άκρως εύστοχου κάστινγκ (φοβεροί β’ ρόλοι και ένας σταθερά και απολαυστικά αλεπουδίσιος Μάικλ Ντάγκλας στον ρόλο που του είχε χαρίσει το Οσκαρ) κάνουν τα δύο ξεχωριστά σκέλη του σεναρίου, το προσωπικό και το οικονομικό - πολιτικό, να δένουν αρμονικά στο πρώτο μισό του φιλμ, ώσπου προδοσίες και διπλοπροδοσίες αρχίζουν να απογυμνώνουν το φιλμ από τις διαστάσεις του και να το βυθίζουν στα πιο τυπικά κλισέ ενός μελοδράματος οικογενειακών σχέσεων και απολογισμών.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η διάρκεια καβαλάει αδικαιολόγητα τις δύο ώρες και 10 λεπτά και ο Στόουν εγκλωβίζεται για μία ακόμη φορά στην ηθικολογία.

Ρόμπυ Εκσιέλ