Είναι Μπερδεμένο

18.12.2009
Η Tζέιν είναι μητέρα τριών ενήλικων παιδιών και εύθυμη ζωντοχήρα που έπειτα από μία δεκαετία μοναχικής ζωής έχει αρχίσει και πάλι να πατά γερά στα δυο της πόδια. Όταν όμως βρεθεί εκτός πόλης με τον (ξαναπαντρεμένο) πρώην σύζυγό της για την αποφοίτηση του γιου τους, τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται.

Η Tζέιν είναι μητέρα τριών ενήλικων παιδιών και εύθυμη ζωντοχήρα που έπειτα από μία δεκαετία μοναχικής ζωής έχει αρχίσει και πάλι να πατά γερά στα δυο της πόδια. Όταν όμως βρεθεί εκτός πόλης με τον (ξαναπαντρεμένο) πρώην σύζυγό της για την αποφοίτηση του γιου τους, τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται.

Η Μέριλ Στριπ δε χάνει την ευκαιρία να θυμηθεί τα μαθήματα μαγειρικής που πήρε ως Τζούλια Τσάιλντ για την προηγούμενη ταινία της και ερμηνεύει εδώ μια υπερεπιτυχημένη σεφ-ιδιοκτήτρια γκουρμέ φούρνου στην Σάντα Μπάρμπαρα. Χωρισμένη με τον άντρα της Τζέικ (Αλεκ Μπόλντουιν), μοιάζει μόλις να έχει ξεπεράσει το σοκ του δεύτερου γάμου του με μια πολύ νεότερη γυναίκα και να απολαμβάνει πάλι τη ζωή.

Με αφορμή μια οικογενειακή συγκέντρωση, θα βρεθούν οι δυο τους στη Νέα Υόρκη και θα (ξανα)ξεκινήσουν έναν παθιασμένο δεσμό. Από απατημένη σύζυγος η Τζέιν μπαίνει στα παπούτσια της ερωμένης κι ενώ στην αρχή αποφασίζει να το διασκεδάσει με την ψυχή της, σταδιακά συνειδητοποιεί ότι κάθε πράξη έχει και τις αντίστοιχες συνέπειες.

Η Νάνσι Μέγιερς είχε ούτως ή άλλως την πρωτοκαθεδρία σε γλυκανάλατες κομεντί για ένα πιο ώριμο κοινό (Αυτό που θέλουν οι Γυναίκες, Κάλλιο Αργά Παρά Αργότερα) ωστόσο αυτή τη φορά μοιάζει να απευθύνεται ξεκάθαρα σε συναισθηματικά ανήσυχες γυναίκες άνω των 50. Είναι γεγονός ότι το Χόλυγουντ σπάνια δίνει την ευκαιρία σε μεσήλικες να μπουν στο κέντρο της ιστορίας και δη στο πιασάρικο και νεανικό είδος των κομεντί. Το σενάριο της Μέγιερς ήθελε σίγουρα κότσια για να γραφτεί αλλά φαίνεται πως μάλλον χρειαζόταν και προσεκτικότερη ενασχολήση.

Με μια αρκετά έξυπνη ιδέα για την ανάπτυξη της κεντρικής ιστορίας, η Μέγιερς επαναπαύεται στο πιασάρικο της πλοκής και την ακαταμάχητη γοητεία της Μέριλ Στριπ και η ταινία βουλιάζει κάτω από ανέμπνευστα κλισέ κι εκβιαστικά αστεία. Ο Αλεκ Μπόλντουιν σώζει αρκετά την κατάσταση, αυτοσαρκάζοντας κλασικά την εικόνα του απόλυτου αρσενικού που κάποτε ήταν και δίνοντας μας την ευκαιρία να θαυμάσουμε την τροφαντή πλέον κοιλιά του ουχί μία αλλά δύο φορές. Συμπαθητικό, ολίγον βαρετό αλλά σίγουρα καθόλου μπερδεμένο.

Φαίδρα Βόκαλη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ