Πως είναι δυνατόν να κάνει καλή ταινία ένας σχεδιαστής ρούχων; Ε, λοιπόν μπορεί. Εξάλλου άνθρωποι, που σαν τον Τομ Φορντ, διαμορφώνουν παγκόσμιες τάσεις και σχεδιάζουν το εξωτερικό περίβλημα της ίδιας της κοινωνίας μας, δεν μπορεί παρά να έχουν πολλά και ιδιαίτερα ταλέντα.

Λος Άντζελες του 1962. Η «κρίση της Κούβας» βρίσκεται στην κορύφωσή της κι ένας 50χρονος γκέι Βρετανός καθηγητής κάποιου τοπικού κολεγίου, αντιμετωπίζει μια ακόμη δύσκολη μέρα. Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του φίλου του, με τον οποίο συζούσαν επί 16 χρόνια, κι η προσαρμογή του στην καθημερινότητα μοιάζει με άθλο. Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος αυτός βιώνει μια αδιάσπαστη μοναξιά. Είναι Ευρωπαίος που ζει στην Καλιφόρνια, χωρίς όμως να ανήκει ούτε στον «παλιό» ούτε στον «Νέο Κόσμο». Είναι διανοούμενος που ασφυκτιά ανάμεσα στους εφησυχασμένους φοιτητές του. Είναι ομοφυλόφιλος σ΄ ένα κόσμο που αρνείται ακόμη και να δει αυτή του τη διαφορετικότητα.

Βασισμένο στο ομότιτλο σχεδόν αυτοβιογραφικό έργο του Κρίστοφερ Ίσεργουντ (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια) το φιλμ του Φορντ είναι γοητευτικό και αισθαντικό μέσα σε μια καθαρή και σπάνια κινηματογραφική λογοτεχνικότητα. Τα θέματα της αποξένωσης και της, σύμφυτης με τον άνθρωπο, μοναξιάς αναδεικνύονται τέλεια σ΄ ένα εικαστικό περιβάλλον και ο Κόλιν Φερθ είναι καταπληκτικός- δικαίως κέρδισε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στην Βενετία και είναι υποψήφιος για το αντίστοιχο Όσκαρ.
Με ρυθμό αργό, αλλά καθόλου κουραστικό, ο Τομ Φορντ μας πάει στην ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης και ζυγίζει το βάρος της απώλειας που κουβαλούν εκείνοι που «μένουν πίσω» για να υπερασπιστούν μια αβάστακτη ζωή.
Εξαιρετική η αναπαράσταση των 60’s, η φωτογραφία, η μουσική και η Τζούλιαν Μουρ στον ρόλο της φίλης του πρωταγωνιστή.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ