Μετά το χωρισμό των γονιών της, η Βερόνικα «Ρόνι» Μίλερ (Μάιλι Σάιρους) απομακρύνθηκε ουσιαστικά από τον πατέρα της (Γκρεγκ Κινίαρ). Τώρα όμως, στα 17 της, η μητέρα της τη στέλνει να περάσει μαζί του το καλοκαίρι, σε μια μικρή και ήσυχη παραλιακή πόλη. Κι ενώ αρχικά αντιστέκεται στην επανασύνδεσή της με τον πατέρα της, τα γεγονότα θα αλλάξουν σιγά-σιγά τη στάση της...
Ένα συναρπαστικό ταξίδι πατέρα και κόρης, που προσπαθούν να αναθερμάνουν τη σχέση τους, αλλά και μια συναισθηματική περιπέτεια ενός έφηβου κοριτσιού που γνωρίζει για πρώτη φορά τον έρωτα.

Μετά το εκδοτικό φαινόμενο του βιβλίου "The Notebook" το 1996, ο συγγραφέας Νίκολας Σπαρκς συγκέντρωσε όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Από τότε, όλα του τα βιβλία έγιναν best-seller, αλλά και πηγή έμπνευσης για την έβδομη τέχνη: ‘Το Ημερολόγιο’, ‘Χαμένες Αγάπες’, ‘Κεραυνοβόλος Έρωτας’, ‘Νύχτες στη Ροδάνθη’ είναι μερικά μόνο από τα φιλμ που βασίστηκαν στα μυθιστορήματα του Σπαρκς. Όμως το 15ο βιβλίο του «The Last Song» σηματοδοτεί και μια νέα στροφή στην καριέρα του: όχι μόνο γιατί μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη την ίδια χρονιά με την έκδοσή του, αλλά και γιατί το σενάριο υπογράφει για πρώτη φορά ο ίδιος ο Σπαρκς.

Η ιδέα για την ταινία, αλλά και για το ίδιο το βιβλίο, προέκυψε από μια συζήτηση της παραγωγού Τζένιφερ Γκίμπγκοτ με το συγγραφέα. «Η Τζένιφερ έψαχνε μια ιστορία για να ξεδιπλώσει το δραματικό ταλέντο της Μάιλι Σάιρους, που είχε ενθουσιαστεί με την ταινία ‘Κεραυνοβόλος Έρωτας’. Έτσι δούλεψα προς αυτήν την κατεύθυνση και μέσα σε 5-6 εβδομάδες ολοκλήρωσα τη βασική ιστορία του The Last Song» θυμάται ο συγγραφέας.

Όπως και στα προηγούμενα βιβλία του Σπαρκς, έτσι κι εδώ, τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει το θέμα της αγάπης: «μιλά για την πραγματική αγάπη σε πολλά διαφορετικά επίπεδα: την αγάπη του πατέρα προς το παιδί του, τον πρώτο εφηβικό έρωτα, την τρυφερή αγάπη ανάμεσα στους ενήλικες» εξηγεί ο συγγραφέας. Παράλληλα όμως, αναπτύσσονται και άλλα σημαντικά θέματα: η πίστη, η συγχώρεση, η δύναμη και η σημασία της οικογένειας.

Οι παραγωγοί επέλεξαν την καταξιωμένη Βρετανίδα σκηνοθέτιδα Τζούλι Αν Ρόμπινσον, όταν είδαν μια ταινία που είχε γυρίσει για λογαριασμό του BBC με τίτλο ‘Come Down the Mountain’. «Πρόκειται για ένα νεαρό αγόρι και τον αδερφό του, που υποφέρει από σύνδρομο Down. Οι ερμηνείες που κατάφερε να εκμαιεύσει από μια ομάδα νεαρών παιδιών ήταν απίστευτες. Ξέραμε ότι η Τζούλι Αν θα έδινε τις σωστές κατευθύνσεις στους ηθοποιούς και θα βοηθούσε σημαντικά τη Μάιλι στο πρώτο της υποκριτικό βήμα εκτός κωμωδίας» λέει η Γκίμπγκοτ.

Η Ρόμπινσον αντιμετωπίζει τον κάθε ηθοποιό σαν ένα ξεχωριστό καλλιτέχνη και ξέρει να προσαρμόζει το σκηνοθετικό της στυλ στις προσωπικές του ιδιαιτερότητες. «Με τον Γκρεγκ Κινίαρ κάναμε πολλές συζητήσεις για το έργο πριν τα γυρίσματα. Όμως δε θα έκανα ποτέ πρόβες με τους νεαρούς ηθοποιούς, όσο χρόνο κι αν είχαμε στη διάθεσή μας: κουράζονται και βαριούνται εύκολα, κι η μαγεία μπορεί να χαθεί πολύ γρήγορα. Πιστεύω πως αυτό που βγάζουν αυτόματα είναι και αυτό που τελικά αναζητάμε» εξηγεί η σκηνοθέτης.

Όπως ομολογεί και η Μάιλι Σάιρους, η Ρόμπινσον τη βοήθησε σημαντικά να ερμηνεύσει το ρόλο της. «Έκανε τα πάντα για να δημιουργηθεί μια δυνατή σχέση μεταξύ μας. Μου έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα» λέει η νεαρή πρωταγωνίστρια. Παρότι την περίοδο των γυρισμάτων η Μάιλι συνέχιζε τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς «Χάνα Μοντάνα» και προετοίμαζε τόσο την επόμενη περιοδεία της όσο και το νέο της άλμπουμ, δόθηκε ολοκληρωτικά στην ταινία γιατί βρήκε πολλά κοινά στοιχεία με το ρόλο της.

«Η Ρόνι δε μπορεί να ζήσει χωρίς τη μουσική, κι εγώ αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο. Εκείνη όμως επιλέγει να εγκαταλείψει τη μουσική για να ενοχλήσει τον πατέρα της, ενώ στην πραγματικότητα κοροϊδεύει τον εαυτό της». Οι ανάγκες του ρόλου ανάγκασαν τη Μάιλι να διευρύνει τους μουσικούς της ορίζοντες και να μάθει πιάνο, πράγμα που έκανε με χαρακτηριστική ευκολία. «Ίσως ήταν ευκολότερο επειδή ξέρω κιθάρα. Μ’ αρέσει πολύ που στη δουλειά μας μαθαίνεις διαρκώς νέα πράγματα».

Αλλά και ο Γκρεγκ Κινίαρ χρειάστηκε να «εκπαιδευτεί» για να μπει στο ρόλο του: στο έργο, ο Στιβ Μίλερ είναι μουσικός, αλλά ταυτόχρονα καταπιάνεται με την κατασκευή ενός βιτρό για την εκκλησία της κοινότητας. Έτσι, και ο Κινίαρ αναγκάστηκε να κάνει μαθήματα πιάνου αλλά και να συνεργαστεί με έναν τεχνίτη βιτρό για να μάθει τα μυστικά της τέχνης. Για το ρόλο του ως πατέρας, ο Κινίαρ δε χρειάστηκε επιπλέον προσπάθεια, αφού είχε ήδη αρκετή προϋπηρεσία με τις τρεις κόρες του. «Όπως και στην περίπτωση της ταινίας ‘Little Miss Sunshine’, o Γκρεγκ πρόσθεσε ένα ανάλαφρο στοιχείο στον κατά τα άλλα δύσκολο ρόλο του: είναι ένας πατέρας που βρίσκεται σε δύσκολη θέση και η στάση της Ρόνι δεν τον βοηθά καθόλου» σχολιάζει η σκηνοθέτιδα.

Η Κέλι Πρέστον, που ανέλαβε το ρόλο της μητέρας της Ρόνι, δηλώνει φανατική οπαδός του Σπαρκς: «οι ιστορίες του Νικ αντιμετωπίζουν τα πράγματα σε βάθος. Γράφει για απλά γεγονότα που συμβαίνουν στην πραγματική ζωή, για το πώς να ανακαλύπτεις την ομορφιά σε μικρές στιγμές. Έχει έναν υπέροχο τρόπο να αντιμετωπίζει την άνθρωπινη συνθήκη, και γι’αυτό μπορεί να περιγράφει εξίσου καλά έναν ενήλικο και έναν δεκαεπτάχρονο». Στο ρόλο του μικρότερου αδερφού της Ρόνι, Τζόνα, βρίσκουμε τον μικρό Μπόμπι Κόουλμαν. «Κάναμε οντισιόν σε εκατοντάδες παιδιά μέχρι να βρούμε τον Μπόμπι» θυμάται η Ρόμπινσον. «Έλεγα και ξανάλεγα: ‘Δε θέλω ένα παιδί του Χόλιγουντ!’. Ήθελα ένα έξυπνο και χαριτωμένο παιδί, αλλά όχι με τον προφανή τρόπο».