Η πρώτη συνταγή που έκανα ήταν του συμπαθέστατου κ. Γιάννη, κάποτε κηπουρού μας. Ήταν μια μέρα που τον περίμενα να του ζητήσω για δεύτερη ή τρίτη φορά να μην κάνει την λεμονιά μας θάμνο, να της επιτρέψει να γίνει κανονικό δέντρο κι ας φτάναν τα λεμόνια στον ουρανό. Οι κηπουροί στο άστυ έχουν μια ιδιάζουσα σχέση με τα σπιτικά οπωροφόρα. Τους βγάζουν από μέσα τους τον κρυμμένο ψαλλιδοχέρη. Δείχνουν σαν να τα πολλαπλασιάζουν στο μυαλό τους για να τα χειριστούν ως οπωρώνα. Δεν έχει σημασία αν ο κήπος έχει μια ή δύο λεμονιές όλο κι όλο, η τακτική απέναντί τους είναι σαν να βλέπουν 50 ή (λίγα λέω) 100. Ενόψει της φανταστικής παραγωγής και του εύκολου μαζέματος των καρπών, αφήνουν τα κοντά κλαδιά να κατεβαίνουν προς το έδαφος, να περνάς και να κινδυνεύεις να σου μπει το αγκάθι της λεμονιάς στο μάτι, και όσα πάνε να ψηλώσουν, τα αποκεφαλίζουν, κι ας είναι γεμάτα καρπούς… Ας με συγχωρέσει η συμπαθής ειδικότητα, αλλά εξαίρεση σ’ αυτόν τον βιτσιόζικο κανόνα δεν έχω συναντήσει.

Προφανώς, ούτε ο κ. Γιάννης ήταν. Γκρουπ εσπεριδοειδών έβλεπαν τα μάτια του στη λεμονιά μας, γι’ αυτό και τις προηγούμενες χρονιές την είχε κουτσουρέψει. Δεν χάσαμε ούτε ένα λεμόνι, δε λέω, αλλά το θέαμα του άνευ λόγου κουρεμένου αλά γκαρσόν δένδρου ήταν μισερό. Επειδή δε, όλα τα απίθανα συμβαίνουν όταν λείπεις, εκείνη την ημέρα τον περίμενα, να τον προλάβω.

Ο κ. Γιάννης εμφανίστηκε με τη ντατούρα (ή ντάτουρα ή δατούρα), σε κλαδιά προς φύτευση. Η δάτουρα είναι αστεροειδής αλλά και εντυπωσιακός θάμνος μέχρι 3 μέτρα, που βγάζει κάτι υπέροχα ολόλευκα ή ανοιχτορόζ, τεράστια λουλούδια κάμποσες φορές το χρόνο. Ημιαειθαλής και χάρμα οφθαλμών, με κάποιο είδος της επικίνδυνο παραισθησιογόνο -όχι το συγκεκριμένο πάντως. Όσο αισθάνεται πως δεν κάνει κρύο, η ευωδιαστή ντάτουρα προσπαθεί φιλότιμα να ανθοφορεί. Απ’ τη ντάτουρα η κουβέντα έφτασε στη λεμονιά, ως όφειλε και εύκολα στην πορτοκαλιά, με ενδιάμεσο σταθμό τους ναυτικούς κόμπους, όταν ο ψαλλιδοχέρης κηπουρός μας με είδε να δένω μια καντηλίτσα σ’ ένα σχοινί για το διπλανό δεντράκι. Έτσι έμαθα πως στον κ. Γιάννη άρεσαν πολύ οι θαλασσινοί κόμποι(!), του έδωσα μάλιστα κι ένα μεγάλο ιλουστρασιόν βιβλίο για το θέμα, που σίγουρα θα ήταν πιο χρήσιμο σε κείνον από ό,τι σε μένα. Ο κ. Γιάννης σε αντάλλαγμα μου έδωσε τη συνταγή για τα κουλουράκια με ελαιόλαδο και πορτοκάλι. «Εγώ τα κάνω συνέχεια» είπε με αυτοπεποίθηση. «Ένα ανακάτεμα με την κουτάλα είναι».

Κουλουράκια με ελαιόλαδο και πορτοκάλι πριν και μετά

Εκείνα τα κουλουράκια λαδιού με πορτοκάλι ήταν μια στοιχειώδης συνταγή, βασισμένη στον αριθμό 2 (ποτήρια ή κιλά), αρκετά σφιχτά, χωρίς ιδιαίτερο άρωμα, μάλλον κάπως χοντροκομμένα γευστικά. Έγιναν και ξανάγιναν αρκετές φορές, με αυξομειώσεις στα υλικά, προσθήκες, και σε διάφορους συνδυασμούς, για να καταλήξουν στην killer συνταγή που δημοσιεύουμε –και ναι, είναι εξαιρετική. Τελεία.

Η υφή τους είναι δυο κλικ πριν το μπισκότο, τα κουλουράκια με ελαιόλαδο και πορτοκάλι είναι τραγανά, αρωματικά, κομψά, δυο-τρεις λιχουδιαστές μπουκιές, απολαυστικές με τον καφέ, το τσάι, τη βιενέζικη σοκολάτα Εθιστικές. Από τις πολλές εκδοχές που δοκιμάστηκαν, καταλήξαμε στα παρακάτω χρήσιμα σημεία. Ρίξτε μια ματιά κι αν θέλετε να συνεχίσετε τα δημιουργικά σας πειράματα, με τις ευλογίες μας!

Τι να δοκιμάσετε και τι όχι

1. Ζάχαρη. Να την βάλετε στο περίβλημα. Επειδή η ίδια η ζύμη δεν είναι υπερβολικά γλυκιά (παρά το 1 φλ. ζάχαρη), τους δίνει μια ιδέα έξτρα γλύκας και ωραία τραγανή υφή. Βάλτε κρυσταλλική ζάχαρη, λευκή ή καστανή, ιδανικά όχι την λεπτότερη.
2. Μαύρο σουσάμι. Βάλτε το. Δεν δίνει άλλη τελική γεύση απ’ το άσπρο, αλλά προσθέτει αρκετή άποψη.
3. Χυμός και ξύσμα. Μπορείτε και στα δύο να βάλετε μισό πορτοκάλι και μισό λεμόνι ή μοσχολέμονο (λάιμ). Δεν θα είναι κουλουράκια με πορτοκάλι αλλά κουλουράκια εσπεριδοειδών, με πιο πολύπλοκο αρωματικό μπουκέτο. Ανάλογα με την γεύση σας, ίσως χρειαστεί να αυξήσετε λίγο τη ζάχαρη (1-2 κ.σ.). Δοκιμάστηκαν επίσης, με σανγκουίνια αλλά και με χυμό από ρόδι. Και τα δύο τους μεταφέρουν μια αρκετά ενδιαφέρουσα στυφότητα.
4. Mέγεθος. Μην τα κάνετε μεγάλα κι άγαρμπα. Δεν είναι πασχαλινά
5. Άλλα υλικά/αρώματα: τζίντζερ, κακάο. Τα κουλουράκια με ελαιόλαδο και πορτοκάλι υποδέχονται και δένουν ωραία με το τζίντζερ (σκόνη ή φρέσκο, τριμμένο) και το κακάο. Επειδή η ζύμη είναι αρκετή, χωρίστε την σε τμήματα και πειραματιστείτε με τις γεύσεις και τα αρώματα που σας αρέσουν. Και κρατηθείτε. Μην τα βάλετε όλα μαζί.

Με δυό λόγια: Άπαιχτα, κιούτικα και ευωδιαστά, οριακά μπισκοτένια, νηστίσιμα και εντελώς vegan κουλουράκια με ελαιόλαδο και πορτοκάλι, οι σχεδόν τρεις μπουκιές που θα κολλήσετε.

Τραγανά κουλουράκια με ελαιόλαδο και πορτοκάλι

Προετοιμασία: 40 λεπτά περίπου συν ο χρόνος παραμονής στο ψυγείο. Αν σας φαίνονται πολλά τα κομμάτια, αντί να κάνετε την μισή ποσότητα ζύμης, κάντε την ολόκληρη και διατηρήστε το άφτιαχτο μέρος της στο ψυγείο (σε μεμβράνη) για 3-4 μέρες. Εύκολη συνταγή.

Υλικά: Για περίπου 100 κουλουράκια διαμέτρου 4-5 εκατ.
για τη ζύμη
1 φλ. (250 ml) ελαιόλαδο
1 φλ. (250 ml) ζάχαρη
¾ -1 φλ. (200-250 ml) χυμό πορτοκάλι
ξύσμα από 1 πορτοκάλι
3 κ.σ. κονιάκ ή Cointreau και λίγο ακόμη για το ράντισμα
2 κ.γ. σόδα
1 κ.γ. κανέλα
½ κ.γ. γαρίφαλο
730-750 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

για την επιφάνεια
1 φλ. περίπου σουσάμι, άσπρο ή μαύρο ή και τα δύο
5-6 κ.σ. κρυσταλλική ζάχαρη άσπρη ή καστανή (όχι μαλακή) ή περισσότερη, αν βάλετε σε όλα

Ετοιμάζετε τη ζύμη με ελαιόλαδο: Σε μπολ ανακατεύετε όλα τα υλικά εκτός από το αλεύρι. Τη σόδα μπορείτε και να την διαλύσετε σε λίγο χυμό πορτοκαλιού.
Προσθέστε ακολούθως λίγο-λίγο το αλεύρι, ανακατεύοντας με κουτάλα, μέχρι να έχετε μια μαλακή ζύμη –να μην κολλάει, αλλά όχι στεγνή, μάλλον κάπως υγρή και αρκετά …λαδερή -βλ. φωτό.

Τυλίξτε την σε διαφανή μεμβράνη και βάλτε την στο ψυγείο για τουλάχιστον 30-40 λεπτά (μπορείτε και πολύ περισσότερο π.χ. όλο το βράδυ).

Βγάλτε την και αφήστε την 15-30 λεπτά να έρθει κάπως σε θερμοκρασία περιβάλλοντος -αλλιώς δεν θα πλάθεται εύκολα και θα διαλύεται.

Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς C.

Πλάθετε τα κουλουράκια: Κόψτε κομματάκια βάρους 13-20 γρ. και πλάστε μπαστουνάκια πάχους περί το 1 εκατ. Κυλήστε τα πάνω σε επιφάνεια που έχετε πασπαλίσει με σουσάμι ή ζάχαρη ή και τα δύο. Κλείστε τα σε κουλουράκια και βάλτε τα σε ταψί, στρωμένο με λαδόκολλα.

Ραντίστε τα με λίγο κονιάκ ή κουαντρό (με το χέρι). Ψήστε στον προθερμασμένο φούρνο 180 C για 14-15’.

Σερβίρισμα: Με τον καφέ, το τσάι, τη σοκολάτα, στο πρωινό ή το απόγευμα ή οποιαδήποτε στιγμή ζητάει μια γλυκιά, τραγανή δαγκωματιά. Τα κουλουράκια με ελαιόλαδο και πορτοκάλι είναι αυτά που θα καθιερώσετε.

Περισσότερες συνταγές αλά Pandespani μπορείς να βρεις εδώ.