ΤΟΥ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΟΡΦΑΝΙΔΗ

Πως βίωσες την εμπειρία του San Remo;

Ηταν μια μοναδική στιγμή για μένα. Ενιωσα μεγάλη περηφάνια που βρέθηκα σε μία σκηνή από την οποία έχουν περάσει οι πιο σημαντικοί καλλιτέχνες. Περηφάνια που έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν στο τέλος της βραδιάς φύγαμε με το ειδικό βραβείο.

Aντίθετα με τις κατά φαντασία διεθνείς καριέρες άλλων, η νίκη σου εδώ δεν πήρε μεγάλη έκταση στα media. Πληρώνεις λες το γεγονός ότι δεν πουλάς την εικόνα του σταρ;

Μα πώς θα μπορούσα να πουλάω κάτι που δεν νιώθω; Ασχετα από το τι πλασάρεται στα Μέσα, ο κόσμος καταλαβαίνει περισσότερα από ό,τι νομίζουμε. Και τη χαρά μου τη μοιράζεται μαζί μου στο μαγαζί. Αυτό είναι υπεραρκετό.

Δεν είναι όμως διπλή ικανοποίηση να γεμίζεις ένα μαγαζί χωρίς να προσφεύγεις συνέχεια σε τακτικές εντυπωσιασμού;

Και διπλή, και τριπλή! Εγώ δεν θέλω να μιλάω με λόγια, δεν έχω άποψη για τα πάντα. Και ακόμη και αν έχω, δεν νιώθω τόσο σημαντικός ώστε να βγαίνω διαρκώς να απασχολώ με δηλώσεις την επικαιρότητα. Εμένα ο λόγος μου είναι τα τραγούδια μου.

Πώς βιώνεις τη δημοσιότητα;

Δεν το σκέφτομαι. Ποτέ δεν ένιωσα πιο σημαντικός από αυτόν που έχω απέναντί μου. Οχι μόνο δεν νιώθω σταρ, αλλά είναι τόση η ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που ζω, που συμπεριφέρομαι πιο απλά από ό,τι ο κόσμος σε μένα.

Ρομαντισμός, χαμηλοί τόνοι... Είναι σαν να ζεις στον δικό σου κόσμο!

Ναι, όντως ζω στον δικό μου κόσμο!

Τι περιλαμβάνει;

Την οικογένειά μου, μια μικρή κοινωνία που έχω φτιάξει εγώ με πολλή αγάπη και προστατευτικότητα. Νιώθω πολύ τυχερός άνθρωπος και δεν θα πάψω ποτέ να είμαι ευγνώμων γι’ αυτό, όσο κλισέ και αν ακούγεται.

Είχες ποτέ «αυλή» γύρω σου όπως συμβαίνει στους περισσότερους συναδέλφους σου;

Εχω μια τρέλα που καμιά φορά μπορεί και να είναι ενοχλητική για τους γύρω μου. Θέλω να γνωρίζω οτιδήποτε με αφορά. Μου αρέσει να αποφασίζω εγώ για τον εαυτό μου. Δεν θα άντεχα ποτέ να πλήρωνα λάθη ή κακές επιλογές που δεν μου ανήκουν. Οπότε αυτό αναιρεί αυτόματα την πιθανότητα να λειτουργήσω μέσα από κάποια «αυλή». Με αρρωσταίνει να σκέφτομαι ότι δεν αποφασίζω εγώ για τη ζωή μου, χωρίς βέβαια να σημαίνει αυτό ότι δεν ακούω τις απόψεις των άλλων.

Τις απόψεις των «ειδικών» ή του κοινού σου;

Τις ειλικρινείς. Κάναμε πριν από καιρό ένα ποντιακό τραγούδι σε μια περίεργη, μοντέρνα χορογραφία. Ηρθε μια κοπέλα στο καμαρίνι και μου λέει «έχουμε πονέσει πολύ ως λαός για να επιβιώσουμε και να κρατήσουμε τις παραδόσεις μας, γιατί το κάνεις αυτό, Γιάννη;». Ενιωσα πολύ άσχημα μέσα μου και ας μην υπήρχε από μέρους μου καμία κακή πρόθεση. Την επόμενη κιόλας, η χορογραφία καταργήθηκε.

Συνειδητοποιείς ότι για κάποιους είναι αδύνατο να πιστέψουν ότι είσαι πια τόσο σωστό άτομο;

Λογικό είναι, μπορώ να το καταλάβω. Κοίταξε, ούτε άγιος είμαι, έχω κι εγώ τις παραξενιές μου, κάνω λάθη, αλλά σε κάτι που δεν κάνω ποτέ πίσω είναι ο σεβασμός στον συνάνθρωπό μου. Σου το λέω με το χέρι στην καρδιά.

Πες μου λοιπόν κάτι που αναιρεί την εικόνα του «καλύτερου παιδιού».

Είμαι επιπόλαιος. Μέσα στον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό μου, με πιάνω αρκετές φορές να γίνομαι επιπόλαιος. Δεύτερον, είμαι ξεχασιάρης σε βαθμό... Αλτσχάιμερ! Και επειδή είμαι ήπιο άτομο με τεράστια υπομονή, έχω μάλλον ως αντίβαρο πολύ δυνατές εκρήξεις! Σπάνιες, αλλά θεαματικές!

Το καλό συχνά σήμερα μεταφράζεται σε βαρετό.

Λες, ε; Είμαι πολύ ήρεμος σε ό,τι έχει να κάνει με τους ανθρώπους. Μέσα μου είμαι πολύ ανήσυχο άτομο, μόνιμα σε εγρήγορση.

Ακόμη και η πορεία σου μοιάζει βγαλμένη από ελληνική ταινία. Τι θυμάσαι από τα ξεκινήματα;

Ζούσα όπως πολλοί άνθρωποι της επαρχίας. Μεγάλωσα μες στα χωράφια. Κατέβηκα στα 22 στην Αθήνα, όπου έκανα όλων των ειδών τις δουλειές και κυνήγησα το όνειρό μου χωρίς να αμφισβητώ ούτε στιγμή την πίστη μου σε αυτό.

Το θεωρούσαν λίγο τρελό αυτό οι γύρω σου;

Οχι. Στο χωριό ήμουν πάντα «το παιδάκι που τραγούδαγε». Το ήξεραν όλοι αυτό. Με έβάζαν να τραγουδάω σε γάμους, βαφτίσια, γιορτές, ενώ όλοι οι άλλοι έπαιζαν στις αλάνες!

Πώς συνδυάζεις καριέρα, νύχτα και μια οικογένεια με πέντε παιδιά;

Βασικά συνδυάζω μόνο την οικογένεια! (γέλια). Δημόσιες σχέσεις και μάνατζμεντ κάνει η δισκογραφική μου. Είναι όλα σε απόλυτη αρμονία. Είναι γελοίο να κλαιγόμαστε εμείς, που είμαστε προνομιούχοι. Τι να πουν όσοι τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για δυο δεκάρες και έχουν και να φροντίσουν μια οικογένεια; Ας σοβαρευτούμε!

Πουλάει όμως σήμερα αυτό το δράμα. Τι κλισέ ακούς και σε ενοχλεί;

Δεν θα ήθελα να πω τίποτα από αυτά τα κλισέ γιατί μπορεί να ανήκουν σε συναδέλφους που εκτιμάω και αγαπάω. Δεν θέλω να μπω σε διαδικασίες τέτοιες αντιπαράθεσης.

Σε τι λες όχι; Δεν σε έχω δει να φωτογραφίζεσαι με την οικογένεια σου, παρότι με τόσα πιτσιρίκια θα γέμιζες τεύχη ολόκληρα.

Θεωρώ ότι έχω χρέος να προστατεύω την οικογένειά μου. Να διαφημιστώ μέσα από τα παιδιά μου; Πάμε καλά;

Τι άλλο δεν θα έκανες βάσει της σημερινής νοοτροπίας της showbiz;

Πολλά, αλλά δεν θέλω να βγω να κάνω κήρυγμα. Σαφώς και το κοινό θέλει να μαθαίνει για σένα, αλλά σε όλα υπάρχει και ένα όριο. Ασε που ειδικά οι πιο νέοι είναι πολύ υποψιασμένοι και πολύ τους υποτιμάμε με το να τους σερβίρουμε συνέχεια ανούσια πράγματα.

Με τη σύντροφό σου είσαι πολλά χρόνια μαζί...

Συγκεκριμένα, είμαι μόνο με αυτήν! Τι λες, πάω για βραβείο Γκίνες; Τόσα χρόνια με την ίδια γυναίκα... Αυτό και αν λέγεται σήμερα παρακμή (γέλια)!

Αρεστός, δημόσιο πρόσωπο. Εχεις μπει ποτέ στη θέση της γυναίκας σου;

Πάντα! Αν δεν μπει ο άντρας στη θέση της γυναίκας και αντίστροφα, δεν υπάρχει σχέση. Οπως υπάρχει και συμβιβασμός και παραχωρήσεις. Το αποτέλεσμα είναι μια γλυκιά αρμονία που δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ξέρεις τι χαρά παίρνω όταν είμαι στο τραπέζι και βλέπω γύρω μου όλο γελαστές φατσούλες; Ο,τι στεναχώρια και να έχω, ακούω από παντού χαρούμενες φωνές. Και προς Θεού, δεν με θεωρώ πρότυπο.

Δεν είναι πειρασμός για σένα -ή για τα νεύρα της γυναίκας σου- τα κορίτσια που έρχονται στο καμαρίνι σου κοιτάζοντάς σε σαν θεό;

Κατ’ αρχήν υπάρχει σεβασμός. Και το βασικότερο είναι ότι νιώθω πως η πλειονότητα κοριτσιών βλέπουν σε μένα αυτό που θα ήθελαν να ζήσουν. Εναν άνθρωπο που έχει μια σχέση ζωής τόσο σημαντική και μια υπέροχη οικογένεια που αντέχει τόσα χρόνια. Την ιδέα αυτή επιθυμούν κι όχι εμένα προσωπικά, πίστεψέ με.

Πώς κρίνεις τη σημερινή κοινωνική κατάσταση;

Είναι πλέον σαν να έχουν γίνει πραγματικότητα όσα ακούγαμε για θεωρίες συνομωσίας. Το νορμάλ και το σωστό μοιάζουν πλέον μη πιστευτά, θέλουν να μας πείσουν ότι μόνο ο κανιβαλισμός πουλάει. Βαρέθηκα να προσπαθούν να κάνουν τον τρόπο σκέψη μας κενό, να πλασάρουν ψεύτικα πρότυπα να μας αναιρούν την ανθρωπιά σε καθετί.

Εσένα, πάντως, δεν σε κανιβαλίζουν...

Δεν προκαλώ, είναι συνειδητή επιλογή αυτό. Είμαι παρατηρητής από τη φύση μου και επεμβαίνω μόνο όταν θεωρώ ότι πρέπει.

Το ενδεχόμενο μιας αποτυχίας το σκέφτεσαι;

Ποτέ! Οχι από εγωκεντρισμό, αλλά γιατί δεν λειτουργώ αρνητικά με τη σκέψη.

Κάνεις μόνο επιτυχίες. Πώς επιλέγεις τα τραγούδια σου;

Με πολύ κόπο και κυρίως με την καρδιά. Οταν ετοιμάζεις μια δουλειά, όλοι σου λένε ότι έχουν τις απόλυτες επιτυχίες. Εχω λογομαχήσει αρκετά και σπανιότατα έχω νερώσει το κρασί μου όσο και αν μου είναι δύσκολο γενικά να λέω «όχι». Μα αν κάτι δεν αρέσει σε μένα, πώς θα βγω να το υποστηρίξω;

Πάντα μετρημένος και δίκαιος. Την έχεις όμως την τρέλα σου: Τα μαλλιά σου! Αλλάζεις κουπ με ταχύτητα φωτός...

Δεν μπορώ να το αρνηθώ, μπορεί και να είναι κατάλοιπο από την προηγούμενη δουλειά μου ως κομμωτή! Από πολύ μικρός είχα τρέλα με τα μαλλιά μου. Μπορεί να ήμουν μες στα χωράφια, μες στις λάσπες, αλλά το μαλλί, μαλλί! Στα ’80ς να δεις, που ήταν πρότυπα ο Γαρδέλης, τα μηχανάκια και η φράντζα. Και το καθαρόαιμο, καθαρόαιμο. Είχα μανία με την ταχύτητα όσο και με τα μαλλιά!

H απρόσμενη μεταγραφή σου στη Ηeaven πώς προέκυψε;

Από ανάγκη ανανέωσης. Ο,τι ήταν να κάνω με την προηγούμενη εταιρεία μου το έκανα. Είχα ανάγκη από καινούργιους ανθρώπους, ιδέες, ερεθίσματα. Και έτσι, απόλυτα συνειδητά, πήγα στη Heaven, μια πολύ σημαντική εταιρεία για μένα.

Τα χρήματα δεν έπαιξαν ρόλο; Τι σχέση έχεις μαζί τους;

Δεν έχω καθόλου καλή σχέση, είμαι της προσφοράς, της παρέας. Αν δεν υπήρχε η Μαρία νομίζω ότι δεν θα είχαμε μία και το σπίτι θα ήταν κέντρο διερχομένων, στάση λεωφορείου «Πλούταρχος»!

Βγαίνει προς τα έξω η εικόνα ότι ο άντρας του σπιτιού σου είναι η γυναίκα σου. Ισχύει;

Οχι, ούτε για αστείο! Σε αυτό είμαι απόλυτος!

Μεγάλωσα μες στα χωράφια. Κατέβηκα στα 22 μου στην Αθήνα, όπου έκανα κάθε είδους δουλειά και κυνήγησα το όνειρό μου χωρίς να αμφισβητώ ούτε στιγμή την πίστη μου σε αυτό.

Data Bank
Κατάγεται από τη Λιβαδειά, όπου έζησε μέχρι τα 22 του κάνοντας αγροτικές δουλειές με την οικογένειά του. Στη συνέχεια, δούλεψε σε οικοδομές, ενώ άνοιξε και ένα κομμωτήριο στο Γαλάτσι.

Η μαζική επιτυχία έρχεται απρόσμενα με το τραγούδι «Ενας θεός», που λόγω τίτλου ο ίδιος θεωρεί καρμικό και συμβολικό.

Είναι παντρεμένος εδώ και 14 χρόνια με τη σύζυγό του, Μαρία, και έχουν ήδη 5 παιδιά, όλης της ηλικιακής γκάμας. Ο πιο μικρούλης ήρθε στον κόσμο πριν από λίγους μήνες.

Δεν περιτριγυρίζεται από κανένα team ειδικών. Το μόνο που κάνει πριν εμφανιστεί στην πίστα είναι να φτιάχνει (μόνος του φυσικά) τα μαλλιά του!

Una faccia, una razza
το τελευταιο του αλμπουμ αποτελεί την πολυσηζητημένη συνεργασία με τον Ιταλό μετρ του bel canto Al Βano με τον οποίο ερμήνευσαν μαζί ένα οπερατικό τραγούδι (στα ιταλικά!) και στο πρόσφατο Φεστιβάλ του Σαν Ρεμο, κερδίζοντας το ειδικό βραβείο.