Μέσα από ένα γράμμα προς τον σύζυγό της Νίκο Ορφανό, η Αντιγόνη Παφίλη, μιλά τρυφερά προς τον άντρα της, λίγο προτού κρατήσουν στην αγκαλιά, το πρώτο τους παιδί. Το ζευγάρι περιμένει από μέσα σε μέρα ένα αγοράκι, κι εμείς ευχόμαστε με έναν πόνο!
Γραμμα σε σενα…
Λίγες μέρες πριν γνωρίσουμε από κοντά το μωρό μας και δεν μπορώ να κρατήσω την ανυπομονησία μου. Πάντα ήμουν ανυπόμονη, αλλά τώρα, νομίζω, έχει βάλει και η φύση το χεράκι της. Όσο πλησιάζω στην πολυπόθητη στιγμή της γνωριμίας, τόσο θέλω να “ελευθερωθώ” και να δω από κοντά το μικρό μας θαύμα. Η αγωνία μου ξεπερνά κάθε φόβο για το άγνωστο. Περιμένω απλά να ζήσω την πιο όμορφη στιγμή της ζωής μας. Και ετοιμάζομαι για αυτή, όσο καλύτερα μπορώ. Γεμίζω χαρά, αγάπη και όμορφες σκέψεις.
Κάπου εδώ να προσθέσω ότι οι αντοχές μου ίσως ήταν καλύτερες αν γεννούσα χειμώνα, για παράδειγμα. Γιατί τώρα θα το πω απλά: Τα έχω δει όλα με τη ζέστη!
Το βαλιτσάκι είναι έτοιμο και η λίστα με όσα θα χρειαστώ, γυρίζοντας από το μαιευτήριο έχει γεμίσει τικ, σε κάθε τί απαραίτητο.
Θέλω όμως τώρα να γράψω σε σένα και να σου πω ευχαριστώ για όλα αυτά που κάνεις αυτούς τους 9 μήνες, όλα αυτά που δεν φανταζόμουν ότι μπορούμε!
-Σε ευχαριστώ για όλες τις φορές που σε ξυπνώ μέσα στη νύχτα και είσαι εκεί για να με ακούσεις, να μου φέρεις γάλα για τις καούρες, αλλά να μου κάνεις και το αστείο σου, με μισό μάτι ανοιχτό, -ή και με τα δύο κλειστά!
-Σε ευχαριστώ που δεν με έχεις αφήσει να αγχωθώ, για ό,τι και αν συμβαίνει! (Και τί δεν έγινε αυτό το καλοκαίρι!) Νομίζεις δεν καταλαβαίνω ότι κρατάς όλη την ένταση μακριά από το σπίτι μας;
-Σε ευχαριστώ, που όσο κουρασμένος και να είσαι, είσαι εδώ για μένα.
-Σε ευχαριστώ που ακόμη και όταν κλαίω από τα νεύρα μου, πάλι για κάτι ασημάντο, εσύ με κάνεις να γελάω και να κλαίω μαζί και στο τέλος να ξεχνάω γιατί άρχισα να κλαίω!
-Σε ευχαριστώ για τους απογευματινούς χορούς που μου “χαρίζεις” στο σαλόνι μας.
-Σε ευχαριστώ για την υπομονή που δείχνεις ό,τι και αν έχεις ακούσει αυτούς τους μήνες. (Το ξέρω ότι δεν είναι φυσιολογικό να κλαίω γιατί η παπουτσοθήκη πρέπει να αλλάξει θέση, τώρα)
-Σε ευχαριστώ που τελικά αλλάζεις θέση στην παπουτσοθήκη και μάλιστα χωρίς γκρίνια!
-Σε ευχαριστώ που κάνεις πως δεν θες άλλο παγωτό, για να φάω εγώ αυτό που έχει μείνει.
-Σε ευχαριστώ, για τόσα και άλλα τόσα που δεν χρειάζεται καν να στα πω γιατί τα ξέρεις…
Σ’αγαπώ και θα στο λέω με κάθε τρόπο! Είσαι ο άντρας της ζωής μου για λίγες μέρες ακόμη…μέχρι να έρθει ο νέος….
Ας ξεκινήσουμε ξανά τη ζωή μας…ας αναγεννηθούμε!
