Η Γιουροβίζιον θέλει πάντα το κιτς της και πάντα θα υπάρχουν χώρες που απλόχερα θα μας προσφέρουν τέτοιο θέαμα. Γιατί Γιουροβίζιον χωρίς ένα φτερό, ένα πίπιλο, στρας και υπερβολή δεν γίνεται. Καλύτερα να κλείσουν το μαγαζί και να πάνε σπίτια τους. Από τον πρώτο κιόλας ημιτελικό πήραμε γερές δόσεις κιτς και υπερβολής και δεν ξέρω αν θα αντέξω να δω και τον δεύτερο την Πέμπτη, αν αυτό το αποκριάτικο κλίμα συνεχιστεί.
Γιατί, μπορεί κάθε χρόνο να λέμε για το Τριώδιο που ανοίγει στην Γιουροβίζιον κάθε Μάη και να μοιάζουμε με γραφικούς τύπους, αλλά δυστυχώς είναι αλήθεια. Και φέτος ο διαγωνισμός είχε το καρναβάλι του, ενώ είχε και μία νοσταλγική διάθεση στις δεκαετίες του 70 και 80. Τόσο που νόμιζα ότι θα βγει ο Τζόνι Λόγκαν ή ο Πασχάλης, η Μπέσυ Αργυράκη και τα άλλα παιδιά και θα ρίξουν ένα «Μάθημα σολφέζ». Φα φα φα μιλάμε για τρελή μπαρουφιά.
Το Τριώδιο, ε… εννοώ τον πρώτο ημιτελικό άνοιξε η σέξι Πολωνέζα Magdalena Tul, η οποία επέλεξε να ντυθεί στα λευκά, που μόνο… αγνότητα δε συμβόλιζαν, αφού το φόρεμα της κατέληγε σε καυτό σορτσάκι. Υπό άλλες συνθήκες, το ταλέντο της «Μαγδαληνής» θα μας συγκινούσε, αλλά έχουμε πάθει overdose καυτών σορτς από το Dancing with the stars.
Το μύθο της ψηλής, ξανθιάς, γαλανομάτας Σκανδιναβής που το καλοκαίρι μας παίρνει το καλύτερο greek καμάκι της Ρόδου κατέρριψε η μελαψή Νορβηγίδα, Stella Mwagni. Με αφρο μαλλί, χρυσό κοντό σέξι φόρεμα και τραγουδώντας… σουαχίλι, η Νορβηγίδα έκανε τελικά τη διαφορά μόνο ανάμεσα στις Σκανδιναβές και ουχί στην Γιουροβίζιον! Και να σκεφτείς ότι ήταν ανάμεσα στα φαβορί.
Το πάλεψε αρκετά η Αλβανίδα, Aurela Gae, έκανε τα κουνήματα και τα πηδηματάκια της, αλλά φευ για τη γειτόνισσα, η εμφάνιση της έμοιαζε με περασμένων δεκαετιών. Πήδηξε και δεν ακούμπησε ένα πράγμα.
Επίσης, δεν γίνεται Γιουροβίζιον χωρίς διασπαρμένους Έλληνες! Τα τελευταία χρόνια χώρες (του ανατολικού κυρίως μπλοκ) δείχνουν μία εμπιστοσύνη στον Έλληνα επαγγελματία κι έτσι φέτος η Αρμενία εμπιστεύτηκε τη χορογραφία στη δική μας Έμυ Ζαριαν, που ήταν πέρυσι χορογράφος του Γιώργου Αλκαίου. Κι επειδή του Έλληνα η φαντασία ποτέ δε στερεύει, έβαλε την γλυκύτατη Έμυ να παίξει τον λιλιπούτειο… Μάικ Τάισον. Ακόμη δεν έχω καταλάβει τη χρησιμότητα των γαντιών του μποξ.
Όοοχι, Τουρκία δεν είναι μόνο αχ βαχ, Αλλάχ και αμανέδες, αλλά άμα λάχει ρίχνουν και τις ροκιές τους. Τις wild ροκιές τους, που ακόμη όμως δεν έχω καταλάβει πώς κολλάει εδώ το τσίρκο. Γιατί στην εμφάνιση της Τουρκίας, μόνο ο Κώστας Βενετσάνος έλειπε για να παρουσιάσει το νούμερο με τα ακροβατικά και τον φυλακισμένο άνθρωπο – πουλί στο κλουβί. Για να μην πω για τον ροκά τραγουδιστή, του οποίου το παντελόνι είχε πάνω όλο τον Λαλαούνη! Μ’ αρέσει που τα στοιχήματα τον έδιναν και φαβορί στον τελικό.
Η Σερβία είπε να αφήσει τις μπαλάντες και να πιάσει το… κορίτσι του Μάη. Λες κι έβλεπα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη ήταν η εμφάνιση τους. Αφού τώρα έλεγα, θα βγει η Ζωίτσα η Λάσκαρη και θα ρίξει ένα «Crazy girl». Όχι, ότι η Ελβετία πήγε πίσω, αφού ήταν στο ίδιο κλίμα. Και να φανταστείς ότι πέρασαν και οι δύο στον τελικό!
Αναρωτιέμαι, τον Φιλανδό τον ξύπνησε κανείς να του πει ότι πέρασε στον τελικό ή συνεχίζει να παίζει ακόμη την κιθάρα του και να φαντασιώνεται έναν καλύτερο πλανήτη; Και όσο εμείς σφίγγουμε το ζωνάρι και του Λούκα παραλίγο να του αγοράσει ο νονός του το Πάσχα τα ρούχα για την Γιουροβίζιον, η Κροάτισσα πήγε στο Ντίσελντορφ με ένα σωρό αλλαξιές. Κι επειδή δεν πρόλαβε να βάλει όλα τα ρούχα τις προηγούμενες μέρες, άλλαξε τρία φορέματα πάνω στη σκηνή. Τσάμπα κουβάλησε τόσες βαλίτσες;
Για το τέλος, άφησα την Πορτογαλία που αν ήξερε το ΠΑ.ΜΕ ότι θα έκαναν διαδήλωση για το… ΔΝΤ στη σκηνή της Γιουροβιζιον, θα έπαιρνε τα πλακάτ του και θα πήγαινε. Μόνο η Παπαρήγα και η Κανέλλη έλειπαν απόψε. Αζερμπαϊτζάν, Ουγγαρία, Λιθουανία και Ελλάδα βεβαίως, βεβαίως ήταν οι μόνες χώρες που πήραν στα σοβαρά τον διαγωνισμό. Και ξεχώρισαν.
