Aν είστε μαμά νοτίων προαστίων και τελευταία είστε σε αναζήτηση παιδικού σταθμού για το μικρό σας, σας περιμένει μια έκπληξη: ο νέος παιδικός σταθμός που άνοιξε σε μια όμορφη μονοκατοικία στη Γλυφάδα, με τους παραμυθένια ζωγραφισμένους τοίχους από τον εικαστικό Χαράλαμπο Κρέτση και τον υπέροχο κήπο, έχει μια διευθύντρια ιδιαίτερα γνώριμη. Κάθε πρωινό, βρίσκεται εκεί η Ελλη Κοκκίνου, συναντώντας γονείς και κάνοντας ραντεβού με παιδαγωγούς, αφού μαζί με τη μητέρα της Μαίρη είναι οι εμπνεύστριες αυτού του πρότυπου νηπιακού σταθμού.
Οπως λέει η ίδια, «η ιδέα μού είχε έρθει χρόνια πριν, ένα βράδυ που διάβαζα στον Αλέξανδρο το παραμύθι Ο Πόντο Πάει στο Νηπιαγωγείο. Η εικονογράφηση ήταν μαγική και ο χώρος του νηπιαγωγείου, όπως παρουσιαζόταν μέσα από τις σελίδες, κυριολεκτικά παραμυθένιος. Θυμάμαι, είχα πει στη μαμά μου, «τι ωραία θα ήταν να έφτιαχνα έναν τέτοιο χώρο για τα παιδιά», αλλά η ιδέα έμεινε εκεί μέχρι τον περασμένο Σεπτέμβριο».
Παιδικός σταθμός-κουκλόσπιτο
Με τη βοήθεια τη μητέρας της (αφού η Ελλη την ίδια εποχή ηχογραφούσε νέο άλμπουμ και έκανε βραδινές εμφανίσεις στο Fever), βρέθηκε ο χώρος, βγήκαν οι άδειες, έγινε η ανακαίνιση, εμφανίστηκαν οι παιδαγωγοί και ήδη τον τελευταίο μήνα λειτουργεί summer camp, ενώ από Σεπτέμβριο πολλά παιδάκια θα κατεβαίνουν από το σχολικό με τα παγουρίνα τους για να παρακολουθήσουν τις δεκάδες δραστηριότητες που θα γίνονται από αγγλόφωνες παιδαγωγούς.
Γιατί, όμως, αγγλόφωνο; «Επειδή η κατάσταση στην Ελλάδα αλλάζει, οι ξένες γλώσσες είναι τεράστιο εφόδιο για τα παιδιά είτε οι γονείς τους αποφασίσουν να φύγουν στο εξωτερικό, είτε τα ίδια θελήσουν να σπουδάσουν εκεί. Και εγώ σε αγγλόφωνο στέλνω τον Αλέξανδρο. Αφού έτσι κι αλλιώς πρέπει να μάθει αγγλικά, καλύτερα να πάρει από μικρός τις σωστές βάσεις», εξηγεί η γνωστή τραγουδίστρια, η οποία έχει επιμεληθεί το πρόγραμμα με πολλή αγάπη. Και συμπληρώνει: «Μεταξύ άλλων, θα έχουμε και μουσικοκινητικό πρόγραμμα, όπως επίσης γιόγκα για παιδιά, ένα πρόγραμμα που δημιούργησε η Νίκη Πετρουλάκη και θα διδάσκεται μέσα από παραμύθια».
Μεγάλη σημασία έχει δοθεί και στο ωράριο, ώστε να εξυπηρετεί τις εργαζόμενες μητέρες. Ετσι, ο σταθμός θα λειτουργεί από τις 07:30 μέχρι τις 17:00, ενώ θα υπάρχει και ένα τμήμα δημιουργικής απασχόλησης μέχρι τις 19:30. «Υπάρχουν και κρεβατάκια, για να μπορούν τα παιδιά να κοιμούνται το μεσημέρι, ενώ ανά τακτά διαστήματα θα επισκέπτεται τον σταθμό και παιδίατρος. Κάθε εβδομάδα -ήδη από το καλοκαιρινό καμπ που κάνουμε τώρα- έχουμε διάφορες δραστηριότητες: οριγκάμι, κουκλοθέατρο, πειράματα με χρώματα, αλλά και εύκολη μαγειρική που ενθουσιάζει τα παιδιά».
Βέβαια, η Ελλη ξεκαθαρίζει πως δεν είναι εκπαιδευτικός: «Το να διαχειρίζεσαι επιχειρηματικά έναν παιδικό σταθμό είναι τεράστια ευθύνη. Γι’ αυτό είμαι πολύ αυστηρή σε ό,τι αφορά την επιλογή των παιδαγωγών. Πέρα από τις γνώσεις τους, είναι πολύ σημαντικός και ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζουν τα παιδιά. Δεν το παίζω εκπαιδευτικός, είναι άλλο το επάγγελμά μου και το λέω και στους γονείς: εγώ είμαι τραγουδίστρια και εδώ βρίσκομαι ως επιχειρηματίας. Ούτε η δασκάλα των παιδιών σας είμαι, ούτε θα γίνω. Είμαι και εγώ μητέρα και γνωρίζω τι χρειάζεται και τι φοβάται ένα παιδί. Και πώς πρέπει να το προσέχουν. Γι’ αυτό και στο σχολείο θέλω να του φέρονται ακριβώς όπως και στο δικό μου».
Η μαμά Ελλη
«Πάντα ήθελα να κάνω παιδιά. Το ονειρευόμουν. Kαι επειδή έχω μια ιδανική σχέση με τη μητέρα μου, ήθελα να κάνω κόρη. Οταν ήρθε ο Αλέξανδρος, συνειδητοποίησα πως ο γιος για τη μητέρα είναι άλλο πράγμα. Είναι απίστευτη η σχέση που έχουμε, έχω τρέλα μαζί του, καψούρα!», λέει και παραδέχεται ότι από την πρώτη στιγμή ένιωσε πολύ άνετα με το μωρό. «Σαν να το είχα ξανακάνει, μου ήρθε πολύ φυσικά.
Βέβαια, από την αρχή είχα μεγάλη βοήθεια από τη μητέρα μου. Επειδή ο Παναγιώτης δούλευε σχεδόν κάθε βράδυ και δεν ήθελα να είμαι μόνη μου, η μαμά μου τους δύο πρώτους μήνες έμενε στο σπίτι μας. Ετσι, είχα την ασφάλεια ότι υπάρχει ένας άνθρωπος μαζί μου, ο οποίος ήδη γνωρίζει τις ανάγκες ενός μωρού». Φυσικά, είχε και τις αγωνίες της: «Θυμάμαι, όταν γέννησα, είχα δίπλα μου την καλαθούνα και για δύο ολόκληρα 24ωρα δεν έκλεισα μάτι, από τον φόβο μην πάθει κάτι ο γιος μου και δεν το αντιληφθώ. Εχουν περάσει 4 χρόνια και ακόμη κάθε βράδυ λαγοκοιμάμαι. Νομίζω πως από τότε δεν έχω ξανακοιμηθεί χωρίς να έχω την έννοια του. Ακούω τα πάντα μέσα στον ύπνο μου».
Ο θηλασμός
Θήλασα για δύο μήνες. Είχα πάρα πολύ γάλα αλλά έπρεπε να επιστρέψω στην εργασία μου και δεν γινόταν να συνεχίσω, για καθαρά πρακτικούς λόγους. Ετσι, για να κοπεί το γάλα μού έδωσαν χάπια, ενώ τύλιξαν το στήθος μου και με ειδικό ελαστικό επίδεσμο.
Ο ύπνος
Τον πήγα σε δικό του δωμάτιο όταν ήταν 3 μηνών και από τότε είχα την ενδοεπικοινωνία μέχρι πέρυσι. Ηταν δύσκολο παιδί στον ύπνο. Μέχρι ενάμισι ετών, δεν κοιμήθηκε ολόκληρο βράδυ. Σταμάτησε να πίνει το βραδινό του γάλα όταν έγινε 15 μηνών, αλλά και πάλι υπήρχαν νύχτες, ακόμα και 2 ετών, που ξυπνούσε και ζητούσε «μαμά, γάλα».
Τα λάθη που έκανα στο μεγάλωμα
Τον έμαθα να κοιμάται με τη δική μου παρουσία στο δωμάτιο και τώρα προσπαθώ να τον ξεκολλήσω λίγο αλλά δεν είναι εύκολο. «Θα κάτσεις μέχρι να κοιμηθώ, ε;», μου λέει. Επίσης, δεν πηγαίνει για ύπνο νωρίς. Επρεπε να τον έχω μάθει στις εννέα να είναι ήδη στο κρεβάτι του. Ομως, ξαπλώνει και το μεσημέρι και επειδή ήταν δύσκολος στον ύπνο, προτίμησα να κοιμάται περίπου από τις δέκα και μισή μέχρι το πρωί παρά να ξυπνάει μέσα στη νύχτα.
Η διατροφή του
Οσο με ταλαιπώρησε στον ύπνο, τόσο εύκολο παιδί ήταν στο φαγητό. Προσπάθησα από την αρχή να τον συνηθίσω στις απαραίτητες για κάθε παιδί τροφές. Τρελαίνεται για ψάρι, μάλιστα έχει μάθει να το ξεκοκαλίζει μόνος του, ακόμα και το κεφάλι. Είμαι, βέβαια, πολύ αυστηρή όσον αφορά τις συνήθειές του. Του στύβω κάθε μέρα φρέσκο χυμό πορτοκάλι, παίρνει οπωσδήποτε φρούτα στο σχολείο, κάθε απόγευμα το πρόγραμμα έχει γιαούρτι, δύο φορές την εβδομάδα τρώει όσπρια, πίνει γάλα πρωί, μεσημέρι, βράδυ -κι ας έχει φάει- και στο ένα γεύμα, απαραιτήτως, υπάρχει σαλάτα.
Η σημασία της συζήτησης
Η παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καπάτου, την οποία συμβουλεύομαι, μου λέει: «Μη φοβηθείς ποτέ να εκφράσει ο Αλέξανδρος τα συναισθήματά του. Και αν δεν το κάνει, να τον παρακινείς εσύ να σου πει τι αισθάνεται. Τι αισθάνεται για τον χωρισμό. Τι αισθάνεται που ζει με τη μαμά. Πώς νιώθει που πάει για πρώτη φορά σχολείο». Εγώ στην αρχή ήμουν φοβισμένη για το τι θα ακούσω. Δεν υπάρχει, όμως, λόγος να κρύβουμε κάτι από το παιδί. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς - βέβαια, ώς εκεί που πρέπει και όσο μπορεί να αντέξει, αφού σε αυτή τη μικρή ηλικία δεν μπορεί να διαχειριστεί τα πάντα. Ομως, με τη συζήτηση προλαβαίνεις πολλές καταστάσεις και μπορείς να λύσει παρεξηγήσεις. Ακόμα, βοηθάς το παιδί να συνειδητοποιήσει κάθε κατάσταση και να την αποδεχτεί ως φυσιολογική. Να ζει όμορφα μέσα σε αυτή.
Είναι λάθος «η τιμωρία»;
Πολλές φορές, όταν τον μαλώνω, με μαλώνει και εκείνος. Μου λέει: «Μαμά, δεν είναι δίκαιο αυτό που λες». Και το συζητάμε. Πολύ σπάνια θα βάλει τα κλάματα ή θα αρχίσει να φωνάζει. Είναι ώριμος. Τιμωρία, όμως, δεν τον βάζω ποτέ. Ούτε λέω τη λέξη «τιμωρία». Αν παρεκτραπεί, θα τον στείλω στο δωμάτιό του. Θα του πω: «Σκέψου αυτό που έκανες και όταν ηρεμήσεις, έλα να μιλήσουμε». Οπως μου έχει εξηγήσει και η Αλεξάνδρα Καππάτου, αυτή είναι η πιο σωστή αντιμετώπιση. Το να πεις στο παιδί «τώρα θα σε βάλω τιμωρία» είναι υποτιμητικό, προσβλητικό και πολλές φορές φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Παίζουμε;
Τα αγαπημένα παιχνίδια της Ελλης με τον Αλέξανδρο
Πλάθω κουλουράκια: Του αρέσει πολύ να μαγειρεύουμε μαζί. Τα Χριστούγεννα, που κάναμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ήταν για εκείνον το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι. Του άρεσε πολύ να ζυμώνει, να πλάθει τις μπαλίτσες. Εχω διαπιστώσει πως αυτή τη διαδικασία την αγαπούν όλα τα παιδάκια.
Μαξιλαροπόλεμος: Στο σπίτι, το αγαπημένο μας παιχνίδι είναι αυτό που έχουμε βαφτίσει «χαβαλέ»: χορεύουμε ή χοροπηδάμε στο κρεβάτι πετώντας μαξιλάρια και κούκλες-ζωάκια ο ένας πάνω στον άλλον. Ρίχνει ο ένας τον άλλον κάτω, καβαλάει ο ένας τον άλλον...
Δημιουργική απασχόληση: Του αρέσει να ζωγραφίζουμε, αλλά τελευταία το αγαπημένο του είναι να φτιάχνουμε παζλ - προσπαθεί να φτιάξει όλο και πιο δύσκολα. Επίσης, παίζουμε Wii, έχουμε πάρει τα παιχνίδια των χειμερινών Ολυμπιακών Aγώνων και του αρέσει γιατί προσομοιάζει τις κανονικές κινήσεις που κάνουμε σε αυτά τα σπορ.
Αθλητισμός: Εχει μεγάλη έφεση στα αθλήματα. Τα πιάνει στο φτερό. Είναι μέσα σε όλα τα σπορ, κάνει παγοδρομίες, σκέιτμπορντ και πατίνι (πάντα με το κράνος και τις επιγονατίδες του), μάλιστα, με βλέπει που κάνω φιγούρες στο σκέιτ και θέλει να τις κάνει και εκείνος. Ποδήλατο κάνει από 2,5 ετών χωρίς βοηθητικές ρόδες, ενώ από πέρυσι κολυμπάει μόνος του. Τον πήγαινα από 2 ετών κολυμβητήριο και πέρυσι, που ήμασταν στην πισίνα μιας φίλης, του λέω: «Ασε τώρα τα μπρατσάκια, κάνε μόνος σου». Ημουν και εγώ μέσα, βούτηξε και αυτό ήταν. Με τα σπορ το ’χει πάρα πολύ και χαίρομαι, γιατί και εγώ έτσι ήμουν.
Οικογενειακή υπόθεση
Η μαμά Μαίρη
Είναι ο άνθρωπος που μου δίνει κουράγιο, το στήριγμά μου. Επειδή είμαστε και οι δύο δυναμικοί χαρακτήρες και πεισματάρες, μπορεί ακόμα και να σκοτωθούμε, αλλά την επόμενη μέρα θα είμαστε εντάξει. Η μητέρα μου δεν πήρε από την οικογένειά της τρυφερότητα. Της παρείχαν τα πάντα, αλλά ήταν ψυχροί άνθρωποι, δεν πήρε ποτέ τη στοργή και το χάδι τους... Και εκείνη έγινε το ακριβώς αντίθετο. Πολύ εκφραστική, πολλές φορές υπερβολική και στον θυμό της, και στη χαρά της. Επίσης, είναι πολύ δοτική. Ετσι έχει κάνει και εμένα, έτσι έχω κάνει και εγώ τον Αλέξανδρο. Δηλαδή, στο σπίτι όλη την ώρα βλέπεις ένα πάρτι γιαγιάς-μαμάς-Αλέξανδρου. Συνεχώς αγκαλιαζόμαστε, παίζουμε και αγαπιόμαστε, και όλο αυτό είναι υγιές και πάρα πολύ σημαντικό για τα παιδιά.
Ο συντηρητικός γιος!
Ο Αλέξανδρος είναι πολύ κτητικός μαζί μου. Δεν του αρέσει να βγαίνω φωτογραφίες με άλλους, τον ενοχλεί όταν με σταματούν στο δρόμο και μου ζητούν αυτόγραφο. Και έχει άποψη για το τι θα φορέσω! Αν κάτι δεν του αρέσει, μου κάνει παρατηρήσεις. Μου είχε φέρει η στυλίστριά μου ένα λευκό, δερμάτινο, στενό παντελόνι το οποίο εκείνος με ανάγκασε να βγάλω, γιατί, όπως μου είπε, «είναι περίεργο αυτό το παντελόνι, δεν μου αρέσει, είναι πολύ στενό». Είναι πολύ παρατηρητικός. Θυμάμαι ήταν χειμώνας και ετοιμαζόμουν να πάω στο αεροδρόμιο για μια συναυλία στην Κύπρο. Φοράω, λοιπόν, ένα μαύρο οπάκ καλσόν και ένα τζιν σορτς από πάνω. Και με ρωτάει: «Μαμά, είναι χειμώνας. Γιατί φοράς σορτσάκι;». Του απαντώ: «Μα, φοράω καλσόν». Και μου λέει: «Οχι, δεν είναι ωραίο, είναι μπλιάξ». Ακούγεται αστείο αλλά μπορώ να πω ότι είναι συντηρητικός.
* Τον χειμώνα η Ελλη θα εμφανίζεται στο Θέα μαζί με τον Νίκο Οικονομόπουλο.
Σόνια Καζόνι
Φωτογράφος: Ρούλα Ρέβη
