Για κάποιους τα πιο ευτυχισμενα χρονια είναι τα φοιτητικά, άλλοι πάλι πάνε ακόμα πιο πίσω: σχολείο, συμμαθητές, πάρτι... Σήμερα ο κάθε προσωπικός μύθος έχει ακόμα πιο πολλές ευκαιρίες να καλλιεργηθεί: πριν από την κρίση κάθε ηλικία ήταν καλύτερη, έτσι δεν είναι;
Πού είσαι νιότη...
Και τώρα τι γίνεται; Μία είναι η πιο ευτυχισμένη ηλικία της ζωής και πάει, τέλος; Για όσους δεν επένδυσαν στην εξέλιξη της ζωής η συνεχής αυτή αναπόλησή τους δικαιολογεί τη στασιμότητά τους. Πολλοί όμως ζουν στο σήμερα μια εξέλιξη που τους δικαιώνει: δεν μπορούν να ελέγξουν ατομικά την οικονομική κρίση, μπορούν όμως να έχουν εποπτεία στις σχέσεις τους, στην οικογένεια, στη δημιουργικότητά τους.
40, η δεύτερη «εφηβεία»
Συνήθως η ανασκόπηση της καλύτερης ηλικίας βρίσκει τους ανθρώπους κοντά στα 40. Μια ηλικία αναμφιβόλως μεταιχμιακή, μια δεύτερη εφηβεία! Ηλικία που θα αρχίσουμε να διαπραγματευόμαστε και το ζήτημα της θνητότητάς μας, ώστε να την αποδεχθούμε. Από αυτή την ηλικία και πέρα οφείλουμε να έχουμε συναίσθηση των ευθυνών μας, να είμαστε ευγνώμονες που η ζωή προχωρά και εξελίσσεται. Ωριμάζουμε! Όπως βέβαια και στην εφηβεία έχει σημασία τι βάσεις έχει η ωρίμανσή μας, πώς μάθαμε να βιώνουμε και να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, πώς έχει μάθει η ψυχή μας να αυτοπροσδιορίζεται. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πολλοί καταρρέουν όταν χάσουν τα «πλούτη» τους, σαν να μην έχουν ψυχικά στηρίγματα!
Το ποτάμι της ζωής...
Η ζωή μας είναι ένα ποτάμι, σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, που δεν μπορούμε να το διασχίσουμε δεύτερη φορά. Γι’ αυτό είναι τόσο συγκινητικό να θυμόμαστε τις εποχές που περνούσαμε καλά. Η εμμονή όμως σε μια ηλικία που έχει περάσει ανεπιστρεπτί δείχνει μια δυσκολία να αποδεχθούμε τον κύκλο της ζωής, το ότι το ποτάμι δεν κυλάει ανάποδα. Αν εμμένουμε σ’ αυτό στερούμαστε τη χαρά της διαδρομής, την ικανοποίηση ότι όλα είναι καλά καμωμένα, μαζί και με τα λάθη μας! «Η καλύτερη ηλικία της ζωής είναι αυτή που είναι κανείς ζωντανός», λέει η Μαφάλντα, η ηρωίδα του ομώνυμου κόμικ του Κίνο. Και είναι κανείς ζωντανός όταν δεν ξεχνά να ζει το τώρα, που το πλουτίζουν η γνώση και η εμπειρία του παρελθόντος μαζί με τη γόνιμη προετοιμασία της επόμενης μέρας.
Βλέποντας το σήμερα κατάματα!
Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε το παρόν συνδέεται με τις εσωτερικές συγκροτήσεις και δυνατότητες ψυχικής προσαρμογής και ευελιξίας του κάθε ανθρώπου. Δείτε δύο παραδείγματα:
- Μία εκπαιδευτικός έχει αναγκαστεί να δουλεύει μακριά από την οικογένειά της και έχει υποστεί σοβαρές μειώσεις μισθού. Επέλεξε να κρατήσει τη δουλειά της και να κάνει το καλύτερο που μπορεί. Αποφάσισε να είναι όσο καλύτερα μπορεί με τη νέα κατάσταση και να ζητήσει τη στήριξη της οικογένειάς της.
- Ένας δημόσιος υπάλληλος έχει δει το μισθό του να πέφτει σημαντικά. Αν και έχει ακόμα τη δουλειά του, έχει δύο όμορφα παιδιά και μια καλή οικονομική επιφάνεια, ο ίδιος δεν βρίσκει κάτι θετικό στη ζωή του. Τελικά ασθένησε σοβαρά -ευτυχώς με αίσιο τέλος- και δεν μοιάζει να έχει πάρει το μάθημά του. Γι' αυτόν η καλύτερη ηλικία ήταν όταν «αλήτευε» με τις παρέες!
Από την Κατερίνα Μαγγανα
