5 ύπουλες μολύνσεις ίσως σου στερούν τη μητρότητα

07.03.2017
Από τους μεγαλύτερους εχθρούς της γονιμότητας είναι οι λοιμώξεις της γεννητικής περιοχής και σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα που πολλές φορές είναι σιωπηλά, δίχως να εμφανίζουν συγκεκριμένα ή έντονα συμπτώματα. Αν μάλιστα δεν υπάρξει έγκαιρη διάγνωση ο κίνδυνος της στειρότητας παραμονεύει.

1. Χλαμύδια

Είναι από τα πιο συχνά εμφανιζόμενα αφροδίσια νοσήματα στις ημέρες μας είναι τα χλαμύδια, που μπορεί - ευτυχώς - να θεραπεύονται εύκολα, δυστυχώς όμως δεν εμφανίζονται πάντα συμπτώματα ενώ θεωρούνται από τις κοινές αιτίες υπογονιμότητας σε ένα ζευγάρι. Μόνο μια στις τρεις γυναίκες που μολύνεται θα το αντιληφθεί μέσω συμπτωμάτων (όπως για παράδειγμα πόνο κατά την ούρηση και περίεργες κολπικές εκκρίσεις) ενώ το 75% των γυναικών δεν εμφανίζει κανένα σύμπτωμα. Το ίδιο ισχύει και για τους άνδρες καθώς μόνο οι μισοί απ΄όσους έχουν προσβληθεί θα το αντιληφθούν μέσα στις πρώτες εβδομάδες με αποτέλεσμα να μην υπάρξει έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία.

Το κακό είναι πως αν δεν υπάρξει έγκαιρη θεραπεία, τα χλαμύδια μπορούν να δημιουργήσουν αρκετές επιπολοκές και παρενέργειες. Στον άνδρα μπορούν να δημιουργήσουν στειρότητα, μειώνοντας την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων ενώ στην περίπτωση των γυναικών, αν δεν γίνουν αντιληπτά και προχωρήσουν προς τη μήτρα και τις σάλπιγγες, δημιουργούν φλεγμονές όπως για παράδειγμα τραχηλίτιδα, ενδομητρίτιδα ή σαλπιγγίτιδα που μπορούν να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα ή έκτοπη κύηση.

Αλλά ακόμη και σε περίπτωση εγκυμοσύνης, τα χλαμύδια είναι υπάιτια για πρόωρο τοκετό ή για φλεγμονές στα μάτια και πνευμονία στο νεογνό, μερικές μόλις ημέρες μετά τον τοκετό.

Η θεραπεία είναι εξαιρετικά απλή και γίνεται με κοινά αντιβιοτικά

2. Βλενόρροια ή γονόρροια

Η βλεννόρροια είναι από τις πλέον συχνές σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους – μετά τα χλαμύδια - στον κόσμο κι από τις ύπουλες αυτές λοιμώξεις που απειλούν σαφέστατα τη γονιμότητά σου καθώς αν η λοίμωξη περάσει απαρατήρητη, οι κίνδυνοι για την υγεία σου είναι πολλοί, μεταξύ των οποίων και η στειρότητα. Στην περίπτωση μάλιστα που η λοίμωξη εξαπλωθεί στη μήτρα και τις ωοθήκες τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά επικίνδυνα.

Εδώ είναι και το πρόβλημα: πως σε αρκετές περιπτώσεις η μόλυνση περνάει απαρατήρητη καθώς τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται νωρίς. Σκέψου πως μια στις δύο γυναίκες που προσλαμβάνονται από βλενόρροια, το αγνοούν για μήνες μέχρι τα συμπτώματα να εμφανιστούν. Κι αν σκεφτείς πως η αντιμετώπιση του προβλήματος γίνεται απλά με αντιβιοτικά που περιέχουν κεφαλοσπορίνες κι η υγεία του κόλπου σου επανέρχεται, είναι κρίμα να ταπαιπωρηθείς επειδή απλά δεν... πρόσεξες.

Πρόληψη και ξανά πρόληψη λοιπόν για να έχεις το κεφαλάκι σου ήσυχο! Σεξ με προφύλαξη και τακτικές επισκέψεις στο γυναικολόγο (1 φορά το χρόνο κρίνεται απαραίτητη) για γενικό τσεκ απ για να είσαι υγιής αλλά και... πανέτοιμη και σωστά προετοιμασμένη για ν΄αποκτήσεις παιδάκι.

3. Σύφιλη

Οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται τα πρώτα σημάδια της σύφιλης, όταν αυτή βρίσκεται στα πρώιμα στάδιά της αλλά ακόμη κι αν αυτά γίνουν αντιληπτά, η νόσος μιμείται συμπτώματα άλλων ασθενειών με αποτέλεσμα να μη σπουδαιολογούνται και να μας οδηγούν στο γυναικολόγο.

Ωστόσο, και αυτή είναι μια λοίμωξη που πρέπει να αντιμετωπιστεί έγκαιρα - τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες - κι αυτό διότι μπορεί να οδηγήσει σε υπογονιμότητα. Γι αυτό το λόγο δε πρέπει να ξεχνάς το προφυλακτικό, ιδίως όταν δεν υπάρχει σταθερός σύντροφος.

4 & 5 Μυκόπλασμα & Ουρεόπλασμα

Πρόκειται για μικροοργανισμούς που μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή και μολύνουν την ουρογεννητική περιοχή τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών. Και τα δύο ενοχοποιούνται για λοιμώξεις (πχ σαλπιγγίτιδα ή ενδομητρίτιδα) που μπορεί να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα αλλά και καθ΄έξην αποβολές κι ενώ αν και η διάγνωση γίνεται με εξαιρετικά εύκολη διαδικασία - με μια απλή καλλιέργεια ούρων - δύσκολα κάποιος καταλαβαίνει πως φέρει το μικρόβιο μιας και δεν εμφανίζονται συμπτώματα.

Όπως είναι λογικό, μια μήτρα με μικροοργανισμούς όπως τους παραπάνω δεν αποτελεί και ιδιαίτερα φιλόξενο περιβάλλον για τη γονιμοποίηση του ωαρίου ενώ στην περίπτωση των ανδρών, οι μικροοργανισμοί μειώνουν έντονα την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων καθιστώντας τα αρκετά αδύναμα για να επιτευχθεί η γονιμοποίηση. Αλλά και στην περίπτωση που επιτευχθεί εγκυμοσύνη, το μυκόπλασμα ενοχοποιείται συχνά για αυξημένο κίνδυνο αποβολών.

Ευτυχώς η θεραπεία είναι εξαιρετικά απλή με λήψη αντιβιοτικών από το ζευγάρι και μετά τη θεραπεία, οι πιθανότητες σύλληψης αυξάνονται σημαντικά.