Στο στίβο του «αγανακτισμένου» χειμώνα κατεβαίνει το ανδρικό δυναμικό της Σπείρας Σπείρας και στο λημέρι της, την… Αθηναϊδα, παρουσιάζει ένα θεατρικό μουσικό έργο που γράφτηκε αποκλειστικά γι΄αυτήν.
Ο Άκης Δήμου διαλέγει την καλύτερή του πένα και μας χαρίζει μία έξυπνη, αιχμηρή και ευχάριστη μουσικοχορευτική παρωδία της Ορέστειας που διακωμωδεί εύστοχα τον τρόπο και τη βία της καθημερινότητας του Έλληνα χαρίζοντας πολλές στιγμές αυθόρμητου γέλιου, αλλά και προβληματισμού. Με τον Αισχύλο πανταχού παρών στη σκηνή, άνθρωποι από τις αρχαίες Μυκήνες μέχρι σήμερα, αιώνια σύμβολα του χρέους και της θυσίας, από την Ιφιγένεια και τον Αγαμέμνονα μέχρι την Ηλέκτρα, τον Ορέστη και την Κλυταιμνήστρα, «μετουσιώνονται» στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας και μιλούν άλλοτε με διαλόγους, άλλοτε τραγουδιστά, άλλοτε μελαγχολικά κι άλλοτε ξεκαρδιστικά για το Μεσοπρόθεσμο, για το νερό και το ρεύμα και για τα… χάλια μας.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη έρχεται και κουμπώνει μοναδικά στο κείμενο και πραγματικά το απογειώνει με «μεγάλα» τραγούδια! Έξοχα μελετημένη και αριστοτεχνικά δουλεμένη η σκηνοθεσία της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, παρόλο που κάποιες φορές γινόταν ασφυκτική για τους ηθοποιούς, καθώς τους άφηνε ελάχιστες στιγμές ελευθερίας.
Για άλλη μια φορά, η ομάδα του Σταμάτη Κραουνάκη «σολάρει» και μας προτείνει μία εναλλακτική και πολύ πρωτότυπη νησίδα σωτηρίας στους δύσκολους αυτούς καιρούς. Απολαυστικός ο Χρήστος Μουστάκας ως Κλυταιμνήστρα, μυστηριώδης ο Γιώργος Στιβανάκης ως Κασσάνδρα, ξεκαρδιστικοί ο Κώστας Μπουγιώτης ως Φίφη/Ιφιγένεια και ο Δημήτρης Μαρίζας ως Ηλέκτρα.
Καλύτερες στιγμές; Σίγουρα η εξαιρετική η παράβαση, αλλά και το τραγούδι- μότο «Σιγά τα Αίματα». Οι στίχοι τους είναι μαχαιριά στην καρδιά του σύγχρονου Ελληνα.
Γεωργία Οικονόμου
