Σύμφωνα με το Radar Online, το βιβλίο BackStage Pass VIP ισχυρίζεται ότι ο Λένον ήταν πάντα πεινασμένος και ήθελε πολύ να τρώει αλλά μισούσε την αίσθηση ότι είχε χορτάσει, γι αυτό και συχνά ανάγκαζε τον εαυτό του να βγάλει το φαγητό του...

"Ο Λένον ήταν μπερδεμένος για τον εθισμό του με το φαγητό", γράφει η συγγραφέας Ντέμπρα Σάρον Ντέηβις (Debra Sharon Davis). 'Ήταν περιτριγυρισμένος από ταλαντούχους μουσικούς αλλά όλοι σχεδόν είχαν προβλήματα εθισμού στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά - άρα ήταν δύσκολο γι αυτούς να δουν το πρόβλημα του Τζον.'

Και προσθέτει: " Πρέπει ακόμη να σκεφτούμε ότι εκείνο τον καιρό ο κόσμος και τα ΜΜΕ δεν είχαν καλή γνώση της βουλιμίας ως εθισμού και ως κινδύνου υγείας. Έτσι κι ο ίδιος δεν ήξερε τι ακριβώς είχε αλλά και τι να περιμένει.."

Το BackStage Pass VIP είναι ένα βιβλίο που προσφέρει ανέκδοτες ιστορίες για μεγάλους μουσικούς όπως ο Μικ Τζάγκερ (Mick Jagger) και η Τζάνις Τζόπλιν (Janis Joplin). Ακόμη περιέχει ακυκλοφόρητες συνεντεύξεις με φίλους του Λένον, όπως τον εκλιπόντα τραγουδιστή/συνθέτη Χάρυ Νίλσον (Harry Nilsson) που μοιράστηκε τις αναμνήσεις του Λένον με την συγγραφέα κατά τη δεκαετια του 1980.

"Ο Τζον και εγώ είχαμε μια εγκάρδια συνομιλία. Ξαφνικά εκείνος άρχισε να μου λέει για τις διατροφικές ορέξεις των μεγάλων ανδρών και ότι κι εκείνος μερικές φορές ήθελε να καταπιεί όλο τον κοσμο", θυμάται ο Νίλσον, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 1994. "Πολλές φορές είχε φαντασιώσεις ότι έτρωγε μεγάλες ποσότητες απαγορευμένων φαγητών. Έλεγε επίσης ότι το φαγητό ήταν ιερό για εκείνον και τον φόβιζε. Το έβλεπε σα μεγάλη αδυναμία και αναφερόταν σε αυτό ως έλλειψη πειθαρχίας!

Η Ντέηβις αποκαλύπτει από την άλλη ότι ο Λένον ειχε και διατροφικά φετίχ: 'Του άρεσε να τρώει σε μεγάλα μπωλ δημητριακά Rice Krispies με τεράστιες μπάλες παγωτό από πάνω. Του άρεσε να βάζει παγωτό σχεδόν σε ό,τι μπορούσε".

Η συγγραφέας ελπίζει το βιβλίο της να παρουσιάσει την ανθρώπινη πλευρά των διασημοτήτων και να βοηθήσει τους καθημερινούς απλούς ανθρώπους να νιώσουν καλύτερα για τον εαυτό τους και τις αδυναμίες τους, αλλά και για τα επιτεύγματά τους, κατανοώντας ότι ακόμη και τα μεγαλύτερα ταλέντα είχαν ψεγάδια και πάλευαν με τους προσωπικούς τους δαίμονες.