Ας ξεκαθαριστεί από την αρχή. Η τριάδα Σίμος Κακάλας, Ελένη Μαυρίδου και Δήμητρα Κούζα είναι από τις πιο ταλαντούχες ομάδες των θεατρικών σκηνών και μπορεί τα πρόσωπα τους να κρύβονται πίσω από μάσκες αλλά πάντα θα βλέπεις ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια των εκφράσεων τους.
Το τρίτο μέρος του “Erofili Synopsis” που είναι βασισμένο στην Ερωφίλη του Γεωργίου Χορτάτση, αφήνει την εξουσία ατιμώρητη και πετάει την ουσία ολόκληρη στη σκηνή πάνω σε γυμνές πλάτες, σπαρακτικές ερμηνείες και απαγορευμένα κρητικά λόγια, συρρικνώνοντας το έργο από έξι ώρες σε μιάμιση. Φυσιολογικό να αναρωτηθείς πως γίνεται να έχει ακόμα ενδιαφέρον ένα έργο όταν έχει ανέβει άλλες δύο φορές και τώρα δέχεται κι άλλη ανάλυση.
Εκεί ακριβώς είναι το μεγάλο συν που πάντα θα κάνει αυτή την ομάδα να υπερτερεί και να αδιαφορεί για όλη αυτή τη μανία για εντυπωσιασμούς χωρίς νόημα δημιουργώντας προσεγμένες παραστάσεις. Είναι πολύ λεπτό θέμα η αισθητική για να παραγκωνίζεται και όλοι στη συγκεκριμένη παράσταση το ξέρουν και με το παραπάνω.
Ένα μεγάλο μαύρο τραπέζι, τρεις πάγκοι ίδιου χρώματος, ένα φανάρι, ένα κόκκινο ύφασμα, μία λευκή οθόνη που αλλάζει ανάλογα τον φωτισμό, τρεις ηθοποιοί ντυμένες στα μαύρα. Σ’ ένα φαινομενικά λιτό σκηνικό στη μικρή σκηνή του θεάτρου Πέτρας, είχες την εντύπωση πως είσαι μπροστά σε μία υπερπαραγωγή και ήταν εκεί αυτό το γνωστό συναίσθημα που σου προκαλεί κάτι πραγματικά δυνατό και κρατάει όμηρο την προσοχή σου.
Οι τρεις γυναίκες στους βασικούς αλλά και σε κάποιους δευτερεύοντες ρόλους, κινούνταν στη σκηνή έχοντας κάνει μία αξιοθαύμαστη μίξη χορευτικών κινήσεων που είναι σαν να έχουν ανακατέψει στοιχεία από σύγχρονο χορό, παντομίμα και μαριονέτες παίζοντας με τον φωτισμό και τις ευφάνταστες σκηνοθετικές ιδέες του Κακάλα.
Από τη στιγμή που η Μαυρίδου, η οποία έχει κάνει και την επεξεργασία του κειμένου, αρχίζει και μιλάει έχοντας την πλάτη γυρισμένη σ’ εμάς και με την εκπληκτική κίνηση σου δίνει την εντύπωση πως βλέπεις το μπροστινό μέρος ενός αντρικού σώματος, καταλαβαίνεις πως αποκλείεται να φύγεις χωρίς απώλειες.
Έκανε την εναλλαγή των ρόλων με κύριο εκείνο του Πανάρετου με κανένα ίχνος υπερβολής και με φοβερή φυσικότητα. Η Δήμητρα Κούζα ήταν τρομερά συγκινητική ως εύθραυστη Ερωφίλη, δεν παρέλειψε κάποιες χαρακτηριστικές αστείες παρεμβολές κι είχε μια απίστευτη κορύφωση συναισθημάτων ενώ η Δήμητρα Λαρετζάκη στοίχειωσε το ρόλο του βασιλιά με τον δυναμισμό και την εσωτερικότητα της φτιάχνοντας μια φιγούρα που δεν έγινε καρικατούρα.
Πάντα θα θεωρείται από πολλούς εύκολο το προσωπείο (από τους θεατρικούς χαρακτήρες μέχρι και τους σουπερήρωες) αλλά σπάνια καταφέρνουν όπως οι συγκεκριμένοι συντελεστές του "Erofili Synopsis", να ξεγυμνωθούν μπροστά στο κοινό, κάνοντας τον άλλον να ξεχνάει πως το πρόσωπο τους είναι καλυμμένο.
Κική Παπαδοπούλου
