Η Ηρώ, η πολυτάλαντη καλλιτέχνιδα ερμηνεύτρια, συνθέτρια και πιανίστα, μαζί με τον εντυπωσιακό αργεντίνο ερμηνευτή του μοναδικού Sexteto Milonguero, Javier Di Ciriaco, θα βρεθούν μαζί στη σκηνή του Μικρού Θεάτρου της Αρχαίας Επιδαύρου, για να παρουσιάσουν δύο μοναδικές συναυλίες.
Με αφορμή τη μοναδική αυτή συνύπαρξη είχαμε μία ζεστή συζήτηση με την Ηρώ για το τι θα ακούσουμε στις 12 και 13 Ιουλίου στην Επίδαυρο, για το τάνγκο και το… ρεμπέτικο, αλλά και για την Ελλάδα της κρίσης…
e-go: Tι θα ακούσουμε στις 12 και 13 Ιουλίου στην Μικρή Επίδαυρο;
Ηρώ: Θα είναι δυο συναυλίες που ετοιμάζουμε περίπου δυο μήνες με το Nuevo Siete Ensemble που αποτελείται από εξαιρετικούς σολίστες με ενορχηστρωτή τον Χάρη Πεγιαζη, ένα νέο ανερχόμενο μαέστρο πολλά υποσχόμενο. Θα είναι ένας ήχος βασισμένος σε κλασικά όργανα όπως ακριβώς «επιτάσσει» το είδος που υπηρετούμε σε αυτές τις συναυλίες με σολίστα στο ακορντεόν την Ζωή Τηγανουρια. Πολυ δύσκολα ερμηνευτικά τραγούδια με πολύ πάθος σε ένα χώρο που ταιριάζει απόλυτα πιστεύω.
e-go: Πως προέκυψε η συνεργασία σας με τον Javier Di Ciriaco;
Ηρώ: Τραγουδιστής του παγκοσμίου φήμης συγκροτήματος tango “sexteto milonguero”. Ένας κλασικός Λατίνος τραγουδιστής με πάθος και ταμπεραμέντο δυνατό και ζωηρό, με μια προσωπικότητα πληθωρική που αυτή τη στιγμή κάνει μια παγκόσμια καριέρα στο tango. Θα τραγουδήσουμε μαζί και τον προσκάλεσα γιατί ήθελα να φέρει μαζί του την πνοή του tango ζωντανή, πηγαία αυθεντική και αληθινή ώστε το αποτέλεσμα να είναι κι αυτό αυθεντικό όσο περισσότερο γίνεται.
e-go: Πως «δένετε» μεταξύ σας;
Ηρώ: Σαν δυο επαγγελματίες και καλλιτέχνες με κοινό στόχο. Αυτό που με ιντριγκαρει πάντα σε τέτοιες συνεργασίες με ξένους, είναι που μαθαίνω από εκείνους τον τρόπο που σκέπτονται και λειτουργούν και τους ακούω πάντα προσεκτικά γιατί θέλω να ξέρω πως τραγουδούν, τις διαφορές, τις ομοιότητες.
e-go: Πως αισθάνεστε που αυτή η σύμπραξη θα λάβει χώρα στο ατμοσφαιρικό μικρό θέατρο της Επιδαύρου;
Ηρώ: Είναι πραγματικά μια πολύ χαρούμενη στιγμή για την ζωή μου και την καριέρα μου και ειλικρινά χαίρομαι που η πρόταση μου αυτή προς το φεστιβάλ βρήκε ανοιχτό πεδίο. Ο χώρος είναι για μένα από τους ομορφότερους, αλλά πέρα από αυτό η ενέργεια του χώρου μέσα στο χρόνο ακόμα κι αν μεταβάλλεται δημιουργεί σε ένα καλλιτέχνη ένα αίσθημα πληρότητας και μια ευθύνη για την αισθητική την ποιότητα και την αρτιότητα της παράστασης που υπηρετεί. Προσωπικά, θέλω να φανώ αντάξια των προσδοκιών του χώρου αλλά και του φεστιβάλ που μο υ εμπιστεύτηκε αυτήν την πρόταση. Έτσι, έχω και πολλή χαρά αλλά και πολύ δημιουργικό άγχος.
e-go: Τι είναι αυτό που σας γοητεύει στο τάνγκο;
Ηρώ: Η καλλιτεχνική πρόκληση σε ένα είδος μουσικής ερμηνείας εντελώς διαφορετικό και πάρα πολύ δύσκολο από πολλά, αλλά είναι η δύναμη που με ώθησε να το «αναζητήσω». Και ανακαλύπτοντας την μαγεία του, μπήκα σε ένα κόσμο άλλο. Ένα κόσμο πάθους και δύναμης ερωτικής, παράλληλα με μια ευαισθησία και μια νοσταλγία που με πήγε πολύ πίσω στο χρόνο, σε κάτι άγνωστο για μένα μα παράξενα οικείο.
e-go: Συναντά κάπου το τάνγκο ελληνικές μουσικές χροιές;
Ηρώ: Όσον αφορά το tango θεωρώ ότι είναι ένα άκουσμα τόσο οικείο και τόσο «λαϊκό» όσο το ρεμπέτικο στην Ελλάδα. Εάν δε, κρίνουμε την προέλευση του και την ιστορία του, από τα λιμάνια του Μπουένος Άιρες, μέχρι την Ισπανική χερσόνησο, τις αφρικάνικες επιρροές του και κάθε σοκάκι κακόφημο όπου το tango έγινε η ερωτική επιθυμία, το πάθος, το απαγορευμένο μα και το ευγενές συναίσθημα μαζί, τότε κατανοούμε όλοι πόσο άμεσο και γνώριμο μπορεί να είναι στις καρδιές μας. Περιφρονημένο στην αρχή από την «αστική τάξη», όχι μόνο αγκαλιάστηκε, αλλά κέρδισε την αγάπη και το σεβασμό από όλους. Είναι η ιστορία του ρεμπέτικου όσον αφορά την περιθωριοποίηση και την απαξίωση από την αστική ταξη. Καπου εκεί ίσως να συναντάμε λοιπόν κάτι γνώριμο και αγαπημένο.
e-go: Πώς αισθάνεστε σήμερα ως καλλιτέχνιδα στην Ελλάδα της κρίσης; Πόσο σας επηρεάζουν όλα αυτά που συμβαίνουν;
Ηρώ: Η κρίση στην Ελλάδα είναι κρίση συνείδησης και συνειδητοποίησης, είναι κρίση βαθιά αξιών που ισοπεδώσαμε με τεράστια ευκολία. Είναι κρίση που προσήλθε από το "αδηφάγο" των πεινασμένων για χλιδή, δόξα, χρήμα μα κυρίως ΕΞΟΥΣΙΑ...
Η κρίση στην Ελλάδα είναι ότι η αλήθεια πως "τίποτα δεν είναι αλήθεια" έπεσε πάνω στην σιγουριά της "Ευρωπαϊκής μας ταυτότητας..." Και τώρα ξεπουλάμε σαν τους χαρτοπαίχτες έξω από τα καζίνο, από τα κτίρια μας, μέχρι την ίδια την ανθελληνική μας συνείδηση σκοντάφτοντας πάνω στα πτώματα ηρώων που έδωσαν την ζωή τους για να μπορούμε εμείς να απολαμβάνουμε την απάθεια μας για τον διπλανό μας άνθρωπο και την ξέφτια μας σαν "ενεργοί" πολίτες... πονάνε αυτά που λέω, αλλά πια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που πρέπει να λέω την αλήθεια πρώτα από όλα στον εαυτό μου…
e-go: Πιστεύετε πως οι άνθρωποι της τέχνης πρέπει να αναλάβουν δράση τους δύσκολους αυτούς καιρούς και αν ναι πως;
Ηρώ: Είμαστε μέρη ενός συστήματος. Και αυτό το σύστημα δεν φτιάχτηκε χωρίς ΚΑΙ την δική μας «συμβολή». Ευελπιστώ ότι η τέχνη θα επιβιώσει γιατί είναι απλά μια εσώτερη ανάγκη του ανθρώπου που τον οδηγεί στην αρμονία του με το σύμπαν, αλλά αφεθήκαμε τόσο στην βιομηχανοποίηση μας που πια μοιάζουμε με νούμερα πωλήσεων στον κατάλογο των πολυεθνικών… δεν ξέρω πια όσοι αγωνίζονται με κάποιο τρόπο εάν μοιάζουν ρετρό και παλιομοδίτικοι. Όμως με ένα τρόπο πρέπει αν υπάρχουμε να μην απουσιάζουμε και να αγωνιζόμαστε και κάτι καλύτερο, μη φοβούμενοι τα τιμήματα.
e-go: Σχέδια για το μέλλον;
Ηρώ: Προς το παρόν η Επίδαυρος είναι ένα πολύ μεγάλο εγχείρημα και θα ήταν "ύβρις" από μέρους μου να ασχολούμαι με το μετά. Μόλις τελειώσει θα έχουμε όλον τον καιρό να τα πούμε. Κάποια πράγματα θα κάνω το καλοκαίρι, ίσως με το nuevo siete ensemble, αλλά και μόνη μου με ένα πιάνο.
Γεωργία Οικονόμου
