Έργο-πρόκληση για τους τραγουδιστές της όπερας, ο Ντον Τζοβάννι θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του ρεπερτορίου για τις υπέροχες άριες, τα ντουέτα και τα χορωδιακά μέρη.
Η υπόθεση γνωστή: Ο Ντον Τζιοβάνι, ένας ανασφαλής γόης επιτίθεται στην κόρη του ηλικιωμένου ιδιοκτήτη του μπαρ της πλατείας για να τη βιάσει. Όταν ο πατέρας προστρέχει σε βοήθεια της κόρης του, ο Ντον Τζοβάννι τον σκοτώνει. Συνεργός του είναι ο υποτακτικός του, Λεπορέλλο, που πάντα αρνείται την ευθύνη της συμμετοχής του σε όλα τα εγκλήματα του αφεντικού του. Ό,τι θα ακολουθήσει δεν είναι η γλαφυρή εξιστόρηση των ηρωικών ερωτικών κατορθωμάτων του διάσημου εραστή, αλλά η μανική συσσώρευση μιας σειράς σκληρών, βίαιων πράξεων εκ μέρους του Ντον Τζοβάννι εις βάρος όποιας γυναικείας μορφής -αλλά και ανδρικής, αν χρειαστεί- βρεθεί στον δρόμο του, αλλά, εν τέλει και κυρίως, εις βάρος του ίδιου του του εαυτού, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή….
Ο Γιάννης Χουβαρδάς προσπάθησε να μεταφέρει την όπερα αυτή του Μότσαρτ στις μέρες μας και εν μέρει το κατάφερε. Αρχής γενομένης με την επιλογή του καθαρά σύγχρονου πλακόστρωτου αστικού σκηνικού της Εύας Μανιδάκη, στο οποίο δέσποζε μία μεταλλική καντίνα με την νέον επιγραφή της «IL COMMENTATORE», σκηνικό για το οποίο είχαμε μεγάλες προσδοκίες απ’ όσα είχαμε διαβάσει εκ των προτέρων, αλλά που τελικά δεν ανταποκρίθηκε πλήρως σ΄αυτές.
Αναφορικά με την ίδια την παράσταση αυτή καθεαυτή, ο Γιάννης Χουβαρδάς κατόρθωσε να «ξεκλειδώσει» τους ερμηνευτές και να τους φέρει πιο κοντά στα μέτρα του μη οπερατικού κοινού, γεγονός που φανερώνει και το «άνοιγμα» που θέλει να κάνει η Λυρική Σκηνή στο ευρύ κοινό. Παράλληλα, κατάφερε να ξεχωρίσει με πρωτότυπες συλλήψεις, χωρίς ωστόσο να μας κερδίσει ολοκληρωτικά. Έτσι, ενώ βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι στην ανάγνωση του ερωτικού καταλόγου του Ντον Τζοβάνι από τον Λεπορέλο άνοιξαν τα φώτα στο κοίλον και όλες οι γυναίκες θεατές μετατραπήκαμε σε ερωτικά θηράματα του μεγάλου αυτού γόη, καθώς και το κανιβαλιστικό δείπνο στο τέλος, δεν μας άρεσε καθόλου η ζόμπι οπτική της χορωδίας, αλλά και των αγυρτών που περιπλανιόντουσαν στη σκηνή με μπουκάλια αλκοόλ ανά χείρας….
Ο Ντον Τζοβάννι, δυστυχώς, ατύχησε γιατί ενσαρκώθηκε από τον πολύ «λίγο» Φράνκο Πομπόνι, ο οποίος έδωσε μία θαμπή ερμηνεία χωρίς ένταση, πάθος και κορύφωση. Αντιθέτως ο Χριστόφορος Σταμπόγλης που ερμήνευσε τον υπηρέτη του Λεπορέλο, μας εντυπωσίασε με το εύρος των φωνητικών και ερμηνευτικών του δυνατοτήτων. Μολονότι η παράσταση περιστρεφόταν γύρω από τον Ντον Τζιοβάνι, την παράσταση έκλεψαν εξ ολοκλήρου οι γυναίκες. Η Μυρτώ Παπαθανασίου ως Ντόνα Άννα ήταν πραγματικά εξαιρετική, γι΄αυτό και ουκ ολίγες φορές κέρδισε το θερμό μας χειροκρότημα, ενώ στο ίδιο επίπεδο κινήθηκε και η ερμηνεία της Τσέλια Κοστέα στο ρόλο της Ντόνα Ελβίρα.
Τελικά άξιζε να δει κάποιος τον τετράωρο Ντον Τζιοβάνι από τον Γιάννη Χουβαρδά; Ασυζητητί ναι. Μπορεί το πρώτο δίωρο να κυλάει αργά και βασανιστικά σε κάποια σημεία, το δεύτερο όμως αποζημιώνει και με το παραπάνω ακόμη και τους πολέμιους της όπερας.
Γεωργία Οικονόμου
