Αντιθέτως υποστηρίζει με τον καλύτερο τρόπο και τα δύο βγάζοντας πάντα ένα αποτέλεσμα που σπάνια σε απογοητεύει και σε ιντριγκάρει να ψάξεις ακόμα περισσότερα για εκείνον. Είναι ο ακομπλεξάριστος τύπος που θα φτιάξει ανεξίτηλες μελωδίες γεμάτες μελαγχολία και μεγάλες αγχολυτικές δόσεις χαλαρότητας και την επόμενη στιγμή θα σε κάνει να χορέψεις χωρίς να πατάς το κουμπί του στοπ πουθενά.

Τη βραδιά που ήρθε στο Fuzz όλα τα παραπάνω τα έβαλε σε μεγεθυντικό φακό. Εκεί ανάμεσα στα πολύχρωμα και λουλουδάτα ρούχα, τα χαρακτηριστικά πυκνά μούσια του και τα γυαλιά ηλίου, τις σουρεαλιστικές ατάκες του στα διαλείμματα μεταξύ των κομματιών, ο αγαπημένος Γάλλος με την άψογη μπάντα του ηλέκτρισε τα πάντα και το ετερόκλητο κοινό απο πολλές, μουσικές "φυλές" έμεινε μόνο με θετικά σχόλια.

Το setlist του που θα θέλαμε να ήταν λίγο μεγαλύτερο, δε μας άφησε ήσυχους ποτέ στη θέση μας και μας έκανε πολλές φορές να τον παραδεχτούμε για την ικανότητα του να πετυχαίνει πάντα τον συναισθηματικό στόχο του. Στις κορυφαίες στιγμές έχουμε σίγουρα την απογειωτική εκτέλεση του «Kilometer» με τις κιθάρες να ροκάρουν μαζί με τους synth ήχους , το σχεδόν α καπέλα «Dolce Vita», το συγκινητικό «L’amour et la violence», την πανηγυρική ατμόσφαιρα του «Ritournelle», το ψυχεδελικό encore τους και κρατήσαμε το κλίμα της συναυλίας όλο το υπόλοιπο βράδυ.

Με τα τσιγάρα μόνιμα στα χέρια του, τις μπύρες ("I asked for Mythos and the brought me Heineken") και τα κρασιά να μη φεύγουν από δίπλα του, ο Sebastien και οι μουσικοί του μεγάλωσαν τα χαμόγελα κι έδωσαν την αίσθηση του ωραιότερου γαλλικού πάρτυ. Με τον ερωτισμό να πλανάται από την αρχή μέχρι το τέλος, κράτησαν την ιδανική ισορροπία μεταξύ απόλυτου επαγγελματισμού και απενεχοποιημένης, διονυσιακής απόλαυσης. A bientôt, Sebastien.

Κική Παπαδοπούλου