ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
Τρεις εμβληματικοί σύγχρονοι σκηνοθέτες, ο Κριστόφ Μαρτάλερ, ο Ντίμιτερ Γκότσεφ και ο Φρανκ Κάστορφ, και μία από τις πιο δημιουργικές και ενδιαφέρουσες ευρωπαϊκές σκηνές, η βερολινέζικη «Φολκσμπίνε» (Λαϊκή Σκηνή), της οποίας είναι μόνιμοι συνεργάτες, παρουσιάζουν τη δουλειά τους στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ. Η «Φολκσμπίνε», με ιστορία πάνω από έναν αιώνα, μετά την πτώση του Τείχους λειτουργεί υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φρανκ Κάστορφ.
Υπό την καθοδήγηση του τρομερού παιδιού της πρώην Ανατολικής Γερμανίας εξελίχθηκε σε ένα από τα σπουδαιότερα και πιο πρωτοποριακά θέατρα της ενωμένης Γερμανίας. Οι παραστάσεις της «Φολκσμπίνε» που θα δούμε είναι «Η φρουτόμυγα», ο «Ιβάνοφ» και ο «Βορράς». Και οι τρεις παίζονται στα Γερμανικά με ελληνικούς υπέρτιτλους.
«Η φρουτόμυγα» του Κριστόφ Μαρτάλερ: Το έργο πραγματεύεται την αγάπη και τον έρωτα ως συναισθήματα που γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν. Αποτελεί μια σπουδή πάνω στο φαινόμενο του έρωτα, προσπαθώντας να σκιαγραφήσει τη φύση του, χρησιμοποιώντας παράλληλα παραδείγματα από τον φυσικό κόσμο.
Ο Μαρτάλερ υποστηρίζει πως «στις μέρες μας ίσως δεν πεθαίνει πια κανείς από έρωτα, ίσως ο ίδιος ο έρωτας να έχει πεθάνει». Θεωρεί ότι η αγάπη απουσιάζει από τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Αναρωτιέται πώς γεννιέται το ερωτικό συναίσθημα, αλλά και πώς φθίνει. Πού πηγαίνει η αγάπη αφού πεθάνει και πού καταλήγουν όλες οι γενετικές πληροφορίες αυτού του συναισθήματος;
Γιατί οι ερευνητές αντλούν πληροφορίες για το γενετικό υλικό όλων των σπονδυλωτών οργανισμών -συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων- παρατηρώντας τα δροσόφυλλα, είδος εντόμων, γνωστών και ως «μύγες των φρούτων» (die fruchtfliege); Η παράσταση αποτελεί ένα είδος όπερας, αφού ο Μαρτάλερ χρησιμοποιεί πολλές γνωστές άριες που σχετίζονται με την αγάπη. «Πειραιώς 260» - Χώρος Δ’ (απόψε και αύριο).
«Ιβάνοφ» του Αντον Τσέχοφ: Σκηνοθετημένη από τον Ντίμιτερ Γκότσεφ, η παράσταση επικεντρώνεται στο υπαρξιακό αδιέξοδο του κεντρικού ήρωα και είναι απογυμνωμένη από τα κλασικά στοιχεία, σκηνογραφικά και άλλα, του τσεχοφικού θεάτρου.
Ο σκηνοθέτης εστιάζει στην απόγνωση και την ακινησία των χαρακτήρων, στην αδυναμία τους να αντιδράσουν και να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Η ελπίδα, η αποτυχία, η παραίτηση αλλά και η ματαιοδοξία που χαρακτηρίζει την κοινωνική ζωή των ηρώων αποτελούν τα κύρια συστατικά του έργου.
Ωστόσο, μέσα από το πέπλο ομίχλης που μοιάζει να καλύπτει τους ήρωες διαφαίνονται το χιούμορ και η λεπτή ειρωνεία του συγγραφέα. «Πειραιώς 260» - Χώρος Η’ (27 και 28 Ιουνίου).
«Βορράς» του Λουί Φερντινάντ Σελίν: Η αποσπασματικότητα, το παιχνίδι με τους αναχρονισμούς και οι αυτοσχεδιαστικές σφήνες συγκροτούν το σκηνοθετικό λεξιλόγιο του Φρανκ Κάστορφ που θα αναμετρηθεί με τον καταραμένο Γάλλο Σελίν (1894-1961).
Ο συγγραφέας του «Ταξιδιού στην άκρη της νύχτας», που στιγματίστηκε για την αντισημιτική-φιλογερμανική στάση του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σκιαγραφεί στον «Βορρά» τη φλεγόμενη υπό κατάρρευση Γερμανία.
«Πειραιώς 260» - Χώρος Η’ (14, 15 και 16 Ιουλίου).
