Ο «Ζορμπάς» συναντά τον Ρίτσο και τον Θεόφιλο

02.11.2009
«Ενα παιχνίδι, ένα πείραμα που πιστεύω πως θα κάνει τον Καζαντζάκη να χαμογελά εκεί που βρίσκεται», χαρακτηρίζει ο Γιώργος Μαρδάς τον «Ζορμπά», που παρουσιάζει από την Παρασκευή στο Στρατουδάκειο Πολιτιστικό Κέντρο Μεγάρων από το «Δημοτικό Θέατρο Μεγάρων», σε προσαρμογή και σκηνοθεσία δική του (παραστάσεις 7, 8, 13, 14, 15, 18, 20, 22, 25, 27, 29/11).
«Ενα παιχνίδι, ένα πείραμα που πιστεύω πως θα κάνει τον Καζαντζάκη να χαμογελά εκεί που βρίσκεται», χαρακτηρίζει ο Γιώργος Μαρδάς τον «Ζορμπά», που παρουσιάζει από την Παρασκευή στο Στρατουδάκειο Πολιτιστικό Κέντρο Μεγάρων από το «Δημοτικό Θέατρο Μεγάρων», σε προσαρμογή και σκηνοθεσία δική του (παραστάσεις 7, 8, 13, 14, 15, 18, 20, 22, 25, 27, 29/11).

«Διαλέξαμε να ανεβάσουμε αυτό το έργο για τη φετινή χρονιά στα Μέγαρα γιατί οι Μεγαρίτες είναι... Ζορμπάδες. Είναι κοσμοπολίτες ζώντας δίπλα στη πολύβουη πρωτεύουσα και ταυτόχρονα είναι γλεντζέδες, καλοφαγάδες και απολαμβάνουν τη ζωή μέχρι την τελευταία σταγόνα» προσθέτει ο ίδιος.

Στην παράσταση ο Καζαντζάκης συναντά τη «Σονάτα του Σεληνόφωτος» του Γιάννη Ρίτσου, ένα αρμένικο ποίημα, τα χρώματα του Θεόφιλου, το πνεύμα του Μακρυγιάννη. «Ενα τελετουργικό μύησης είναι η παράσταση.

Ενα τελετουργικό μύησης στο οποίο δεν γίνεται σαφές ποιος είναι ο μαθητής και ποιος ο Δάσκαλος, ένα τελετουργικό ανάμεσα στον Ζορμπά (Διόνυσο) και τον συγγραφέα (Απόλλωνα) σε τόπο και χρόνο απροσδιόριστο με ξεκάθαρη όμως την εποχή του χρόνου. Η αφήγηση αρχίζει και τελειώνει μέσα στο εξάμηνο της Μεγάλης Νύχτας. Το εξάμηνο της κατάβασης της Περσεφόνης στον Αδη, το εξάμηνο των μεγάλων γιορτών της χριστιανοσύνης. Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα...» εξηγεί ο σκηνοθέτης.

Τα σκηνικά φιλοτέχνησαν ο Γιώργος Μπέης και η Αλεξάνδρα Παπαγιάννη. Η διδασκαλία του χορού είναι της Αγγελικής Μουρτζούκου. Ζωντανή μουσική: Αντώνης Μπακαούκας.