Ξεφορτώσου την επιτέλους! Ανοιξε χωρίς αναστολές τα πόδια σου και άφησε τον σύντροφό σου να σε διαπεράσει με το φαλλικό βέλος του, όπως συμβαίνει στις «Χίλιες Και Μία Νύχτες» (1974) του Παζολίνι. Κάθισε αδιάφορα πάνω στην ερεθισμένη αγκαλιά μεσόκοπου κυρίου διαβάζοντας κόμικς («Λολίτα», 1962), κοίτα την πόρνη μαμά σου για να δεις πώς γίνεται («Η Κουκλίτσα Της Νέας Ορλεάνης», 1978), άσε να σου την πάρει κάποια μεγαλύτερη γυναίκα («Τσάι Και Συμπάθεια» του 1956 και «Ο Πρωτάρης» του 1967), βγάλ την σε πλειστηριασμό («Αναμνήσεις Μιας Γκέισας», 2005), κράτα τη για ενέχυρο («Βaby Doll», 1956) ή τέλος πάντων δώς τη στον άντρα που αγαπάς («Ερωτευμένος Σαίξπηρ», 1998) - μόνο προσοχή στις ασθένειες («Κids», 1995). Σε καμία περίπτωση όμως μην επιτρέψεις στους γονείς σου να σου την πάρουν με το ζόρι («Η Μητέρα Μου», 2004 και «Sweet Sweetbacks Baadasssss Song», 1971), εκτός κι αν έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στη μαμά σου («Φύσημα Στην Καρδιά», 1971). Και προσοχή στις αναποδογυρισμένες καρέκλες, για να μην βρεθείς όπως η Ζωή Λάσκαρη στον «Αστερισμό Της Παρθένου» (1973). Και πουσαι: μην κάνεις και πολύ τη δύσκολη, γιατί μπορεί να πας από βιασμό (όπως η Τζένιφερ Τζέισον Λι το 1985 στο «Σάρκα Και Αίμα» και η Τζες Γουάιξλερ πέρσι στο «Τeeth»)! Δ.Π.