Σε μια πλήρη αλλαγή στροφής από το σίγουρα πιο ροκ και «βρώμικο» ντεμπούτο της "Filth And Wisdom" στη δεύτερη σκηνοθετική της απόπειρα, "W. E", η απόλυτη ποπ σταρ ανακάλυψε και αυτή όπως ο "Λόγος του Βασιλιά" την αιώνια γοητεία των γαλαζοαίματων, στην άντε πιο καταραμένη τους εκδοχή αυτή δηλαδή της σχέσης του μοιραίου Βασιλιά Εδουάρδου με την κοινή θνητή και αναξιοπαθούσα Γουόλις Σίμπσον μια σχέση που του στοίχισε τελικά το στέμμα αλλά του χάρισε μια θέση στο πάνθεον του ρομαντισμού, αλλά και του συμπαθούντος τους Γερμανούς και το ναζισμό όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες.

Η Μαντόνα σαφώς προτάσσει φεμινιστικά το αρχικό της στον τίτλο και σπρώχνει τα φώτα στη γυναικεία εκδοχή της ιστορίας. Και για να υπάρχει ακόμη μια επίφαση μοντερνισμού, ορίστε και μια σύγχρονη ιστορία συζύγου παραμελημένης από τον πλούσιο πλην απόμακρο ψυχίατρο άντρα τους και να που οι δύο τροχιές τέμνονται με αφορμή μια δημοπρασία αντικειμένων της Γουόλις προσκαλώντας το θεατή να ανακαλύψει τις δικές του παράλληλες διαδρομές ανάμεσα στις δύο γυναίκες.

Αναμφισβήτητα καλοφτιαγμένο, γεμάτο δάνεια, κοινώς κλεψιές, από σπουδαίες στιγμές και μάστορες του παγκόσμιου σινεμά, αλλά και από τα δικά της βίντεο κλιπ, το W.E είναι προορισμένο να καθορίζεται, για καλό και για κακό, από το βαρύ όνομα της δημιουργού του. Αναρωτιέσαι λοιπόν εύλογα αν χωρίς τη συγκεκριμένη υπογραφή θα σου φαινόταν ακόμη πιο κοινότοπο ή αντίθετα θα έβρισκες περισσότερα ελαφρυντικά για την ανία που συχνά κυκλοφορεί στις καλογυαλισμένες εικόνες του.

Λευτέρης Αδαμίδης