Χαρτογράφηση της σημερινής Κωνσταντινούπολης μέσα από το βλέμμα επτά σκηνοθετών από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, με ισάριθμες αυτοτελείς ιστορίες που αφηγούνται μια ανθρώπινη περιπέτεια στη χαοτική μεγαλούπολη άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε μα μελαγχολία.

Τα δύο αυτά στοιχεία ισορροπούν άρτια στο «Αlmost» του Αραβα εξ Ισραήλ Χάνι Αμπου - Ασάντ ενώ αιχμηρό μέσα στην τρυφερότητά του είναι το κομμάτι του δικού μας Στέργιου Νιζήρη.

Αναγκαστικά άνισο το φιλμ λόγω των ετερόκλιτων υπογραφών (και του σεναριακά πιο πομπώδους επεισοδίου με τον Παλαιστίνιο συγγραφέα), που όμως επειδή ακριβώς συγγενεύουν σε προθέσεις και διαθέσεις δίνουν στο μωσαϊκό την αίσθηση του ολοκληρωμένου. Η ιστορία της Μαρκαριάν είναι ο άξονας των άλλων έξι ιστοριών. Θα μπορούσε να είναι ένα εναλλακτικό "Κωνσταντινούπολη, σ' αγαπώ".